Hanoi en Sapa
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
14 Januari 2012 | Vietnam, Hanoi
Het was zonnig en warm toen we Laos verlieten en met een splinternieuwe airbus 320 van Lao Airlines naar Hanoi vlogen. In minder dan een uur bereikten we de hoofdstad van Vietnam en landden daar op een koud en grijs vliegveld. Snel de jassen uit de rugzak. Dit was andere koek!
Het was al donker toen we de stad binnenreden en we keurig voor ons hotel, in het oude centrum van Hanoi, werden afgezet door de taxibus. Onze straat was levendig en we vonden al snel een leuke eetgelegenheid. De volgende dag gingen we op verkenning uit en ik was erg benieuwd wat Henk van deze stad zou vinden. Of je vindt het niks of je vindt het geweldig. Henk vond het dus geweldig. Keek zijn ogen uit en riep regelmatig: “Hanny, kijk daar toch eens”, als er weer, op de Vietnamese manier verkeersstromen schijnbaar moeiteloos door elkaar heen vlochten. Hij had er geen moeite mee om de oversteek te wagen, tussen de voortrazende brommertjes en auto’s. Daarbij werd ik aan de arm meegenomen en telkens lukte het om zonder kleerscheuren de overkant te bereiken. We zwierven door het “old quarter”, bezochten het museum van de literatuur en woonden een voorstelling bij van het waterpuppet theater. Helaas waren we te laat voor een bezoek aan het mausoleum van Ho Chi Minh, maar misschien kunnen we dat nog op een ander moment doen.
Met de nachttrein vertrokken we naar Sapa, zo’n 9 uur rijden naar het noorden. We hadden schitterende foto’s gezien van dit gebied en we boekten de reis uit een veelbelovende folder, die ons een mooie rit met de z.g. Orientexpress aanbood. De trein bleek echter een boemel, die net de 40 kilometer per uur haalde. Om 6.15 uur in de ochtend, kwamen we aan in Lao Cai, na een redelijke nachtrust in één van de slaapwagons. Daar zagen we bij de uitgang van het station tot onze verrassing een man staan met een bordje. “Henk Dobbelsteen” stond erop! We konden meteen instappen in een busje dat ons verder naar Sapa bracht, nog anderhalf uur rijden hoger de bergen in. Aanvankelijk hadden we nog enig zicht, maar naarmate we hoger kwamen, werd de omgeving in een steeds dichter wordende mist gehuld. We hadden een mooie kamer met panoramisch uitzicht geboekt, maar daar was nu helemaal niets van te zien. En koud dat het was!!! Huizen zijn hier niet verwarmd en niets is geïsoleerd. In restaurants zitten mensen met een dikke jas aan te eten. Wij hadden wel iets warms bij ons, maar op deze kou hadden we niet echt gerekend. ’s Avonds konden we gelukkig de open haard op onze kamer laten aansteken en toen we in bed stapten, was dit tot onze grote vreugde voorverwarmd door een elektrische deken. Wat waren we daar blij mee, na de douche in een ijskoude badkamer. Het gebied rond Sapa wordt bevolkt door vele bergvolkeren waarvan de Zwarte H’Mong de belangrijkste groep vormt. De mensen lopen in donkere indigokleurige kleding, meestal door een kleurige rand versierd. De bergen zijn hoog en overal zijn terrassen aangelegd om rijst te kunnen verbouwen. Wat een werk om dit aan te leggen, te onderhouden en te bewerken! De dorpen zijn primitief. Wij hadden het koud op onze kamer, maar hoe zal dat zijn in een bamboehut! Zodra je het hotel uitkomt, word je aangeklampt door vrouwen die hun mooie borduurwerk aan je willen verkopen. Ze zijn daarbij soms zeer vasthoudend. Dit merkten we ook tijdens een wandeling die we maakten met een kleine groep mensen onder leiding van een gids. Vanaf het eerste moment liepen de H’Mong vrouwen, altijd met een mand op hun rug, met ons groepje mee. Toen we gingen afdalen en het pad vol keien steeds glibberiger werd, pakte één van de vrouwen steeds mijn hand als ik dreigde te gaan glijden. Op een gegeven moment liep ik op een smal stenen dijkje, waarbij elke stap overwogen moest worden. De vrouw, die kaplaarzen aanhad, liep naast me in een soort goot vol water en loodste me er zonder problemen overheen. Ik realiseerde me dat ze aan het eind van de tocht een beloning verwachtte. We waren al een paar keer, in de korte tijd dat we hier zijn, geconfronteerd met opgedrongen diensten waar je dan flink voor moet betalen. Na overleg met de gids heb ik aan het eind van de tocht iets bij haar gekocht, waarschijnlijk voor een veel te hoog bedrag. Het groepje waar we mee uit Sapa vertrokken was intussen aangegroeid tot een heel leger, want ook kinderen hadden zich aangesloten. Ook allemaal zeer vasthoudend in het aanbieden van spulletjes. Een meisje viel daarbij op, omdat ze zo goed Engels sprak. Ze vragen allemaal waar je vandaan komt, wat zelfs eenmaal de reactie ontlokte “Kijke, kijke, niet kope”. We hebben als Nederlanders duidelijk de naam! We zagen veel kinderen, ondanks de kou, met blote benen en op slippers. Jonge kinderen die een nog jonger broertje of zusje op de rug meedragen. Een klein kindje achterop bij haar zusje, had een hazenlip en ik vroeg me af of ze hier in staat zijn daar iets aan te doen. We hadden een heel dubbel gevoel tijdens deze tocht en dat was niet alleen vanwege de kou.
Heel optimistisch hadden we, met het prachtige beeld van Sapa in ons achterhoofd, 4 nachten geboekt. De mist hangt nog steeds als een deken over Sapa. Even leek gisteren de zon door te komen. Op dat moment stond ik alleen op ons terras en zag hoe gedurende een minuut de mistsluiers werden weggetrokken en het dal en de bergen zichtbaar werden. Het was een haast ontroerend moment. Toen ik mijn “Ahhhh” uitstootte, was ik niet de enige. Om mij heen ging op andere terrassen ook een gejuich op. Het was zo kort, dat Henk niet op tijd was om het te zien. We hopen nog op een tweede kans, want als je zo’n eind reist, wil je natuurlijk ook waar voor je geld!
Het was al donker toen we de stad binnenreden en we keurig voor ons hotel, in het oude centrum van Hanoi, werden afgezet door de taxibus. Onze straat was levendig en we vonden al snel een leuke eetgelegenheid. De volgende dag gingen we op verkenning uit en ik was erg benieuwd wat Henk van deze stad zou vinden. Of je vindt het niks of je vindt het geweldig. Henk vond het dus geweldig. Keek zijn ogen uit en riep regelmatig: “Hanny, kijk daar toch eens”, als er weer, op de Vietnamese manier verkeersstromen schijnbaar moeiteloos door elkaar heen vlochten. Hij had er geen moeite mee om de oversteek te wagen, tussen de voortrazende brommertjes en auto’s. Daarbij werd ik aan de arm meegenomen en telkens lukte het om zonder kleerscheuren de overkant te bereiken. We zwierven door het “old quarter”, bezochten het museum van de literatuur en woonden een voorstelling bij van het waterpuppet theater. Helaas waren we te laat voor een bezoek aan het mausoleum van Ho Chi Minh, maar misschien kunnen we dat nog op een ander moment doen.
Met de nachttrein vertrokken we naar Sapa, zo’n 9 uur rijden naar het noorden. We hadden schitterende foto’s gezien van dit gebied en we boekten de reis uit een veelbelovende folder, die ons een mooie rit met de z.g. Orientexpress aanbood. De trein bleek echter een boemel, die net de 40 kilometer per uur haalde. Om 6.15 uur in de ochtend, kwamen we aan in Lao Cai, na een redelijke nachtrust in één van de slaapwagons. Daar zagen we bij de uitgang van het station tot onze verrassing een man staan met een bordje. “Henk Dobbelsteen” stond erop! We konden meteen instappen in een busje dat ons verder naar Sapa bracht, nog anderhalf uur rijden hoger de bergen in. Aanvankelijk hadden we nog enig zicht, maar naarmate we hoger kwamen, werd de omgeving in een steeds dichter wordende mist gehuld. We hadden een mooie kamer met panoramisch uitzicht geboekt, maar daar was nu helemaal niets van te zien. En koud dat het was!!! Huizen zijn hier niet verwarmd en niets is geïsoleerd. In restaurants zitten mensen met een dikke jas aan te eten. Wij hadden wel iets warms bij ons, maar op deze kou hadden we niet echt gerekend. ’s Avonds konden we gelukkig de open haard op onze kamer laten aansteken en toen we in bed stapten, was dit tot onze grote vreugde voorverwarmd door een elektrische deken. Wat waren we daar blij mee, na de douche in een ijskoude badkamer. Het gebied rond Sapa wordt bevolkt door vele bergvolkeren waarvan de Zwarte H’Mong de belangrijkste groep vormt. De mensen lopen in donkere indigokleurige kleding, meestal door een kleurige rand versierd. De bergen zijn hoog en overal zijn terrassen aangelegd om rijst te kunnen verbouwen. Wat een werk om dit aan te leggen, te onderhouden en te bewerken! De dorpen zijn primitief. Wij hadden het koud op onze kamer, maar hoe zal dat zijn in een bamboehut! Zodra je het hotel uitkomt, word je aangeklampt door vrouwen die hun mooie borduurwerk aan je willen verkopen. Ze zijn daarbij soms zeer vasthoudend. Dit merkten we ook tijdens een wandeling die we maakten met een kleine groep mensen onder leiding van een gids. Vanaf het eerste moment liepen de H’Mong vrouwen, altijd met een mand op hun rug, met ons groepje mee. Toen we gingen afdalen en het pad vol keien steeds glibberiger werd, pakte één van de vrouwen steeds mijn hand als ik dreigde te gaan glijden. Op een gegeven moment liep ik op een smal stenen dijkje, waarbij elke stap overwogen moest worden. De vrouw, die kaplaarzen aanhad, liep naast me in een soort goot vol water en loodste me er zonder problemen overheen. Ik realiseerde me dat ze aan het eind van de tocht een beloning verwachtte. We waren al een paar keer, in de korte tijd dat we hier zijn, geconfronteerd met opgedrongen diensten waar je dan flink voor moet betalen. Na overleg met de gids heb ik aan het eind van de tocht iets bij haar gekocht, waarschijnlijk voor een veel te hoog bedrag. Het groepje waar we mee uit Sapa vertrokken was intussen aangegroeid tot een heel leger, want ook kinderen hadden zich aangesloten. Ook allemaal zeer vasthoudend in het aanbieden van spulletjes. Een meisje viel daarbij op, omdat ze zo goed Engels sprak. Ze vragen allemaal waar je vandaan komt, wat zelfs eenmaal de reactie ontlokte “Kijke, kijke, niet kope”. We hebben als Nederlanders duidelijk de naam! We zagen veel kinderen, ondanks de kou, met blote benen en op slippers. Jonge kinderen die een nog jonger broertje of zusje op de rug meedragen. Een klein kindje achterop bij haar zusje, had een hazenlip en ik vroeg me af of ze hier in staat zijn daar iets aan te doen. We hadden een heel dubbel gevoel tijdens deze tocht en dat was niet alleen vanwege de kou.
Heel optimistisch hadden we, met het prachtige beeld van Sapa in ons achterhoofd, 4 nachten geboekt. De mist hangt nog steeds als een deken over Sapa. Even leek gisteren de zon door te komen. Op dat moment stond ik alleen op ons terras en zag hoe gedurende een minuut de mistsluiers werden weggetrokken en het dal en de bergen zichtbaar werden. Het was een haast ontroerend moment. Toen ik mijn “Ahhhh” uitstootte, was ik niet de enige. Om mij heen ging op andere terrassen ook een gejuich op. Het was zo kort, dat Henk niet op tijd was om het te zien. We hopen nog op een tweede kans, want als je zo’n eind reist, wil je natuurlijk ook waar voor je geld!
-
14 Januari 2012 - 08:06
Karlijn:
Prachtig verhaal mam! Wel een beetje jammer van de mist ja, maar daar kan echt niemand wat aan doen... Goede tip voor ons: neem een trui mee! Leuk ook om al die foto's te zien. Laat je ook een keer een foto van jezelf maken? Knuffel voor jullie! -
14 Januari 2012 - 09:28
Joost:
brrrrrrrr.... daarvoor ga je toch niet naar azie he?!
we mooie omgving idd en lees altijd tussen de regels de do's en dont's :)
fijn dat jullie zo een beetje vooruit reizen om de boel te verkennen voor ons ;)
hoop dat jullie nog lekker blijven genieten!
-
14 Januari 2012 - 11:19
Ingrid:
Ondanks de mist ziet de omgeving er toch nog prachtig uit. Wat een landschap. Ik hoop voor jullie dat de mist optrekt en de zon gaat schijnen, wat zal dat mooi zijn. Groeten, Ingrid -
14 Januari 2012 - 11:52
Til:
Dat was weer genieten op de zaterdagmorgen! Bedankt voor het boeiende verhaal. Een tijdje geleden was er een reisverslag van Floortje op de TV. Zij bezocht ook Sapa en....het miste er toen net zo erg als bij jullie. Ze liep ook te glibberen, had het koud en daarnaast had ze ook moeite met al die opdringerige vrouwen en kinderen om zich heen....Zo'n filmploeg maakt het er dan ook niet beter op! Toerisme heeft zeker financiële voordelen voor de mensen, maar daarnaast maakt het helaas wel hun eigen cultuur kapot. Mooie foto's heb je gemaakt! Ik hoop, dat de mist uiteindelijk is opgetrokken en jullie in die 4 dagen toch nog van een fantastisch uitzicht hebben mogen genieten.Een fijne voortzetting van jullie reis! Liefs, Til. -
14 Januari 2012 - 15:07
Marjan:
met je verhaal in gedachten is het erg leuk om de foto's te bekijken.
Die hele sleep mensen die naar beneden daalt maakt je verhaal heel duidelijk. -
14 Januari 2012 - 16:34
Leo En Cora.:
Wat zijn jullie weer in een prachtig gebied neergestreken. Intressante foto's. Hoop ook dat de mist gauw optrekt en het gebied weer door de zon wordt overgoten. Dat moet toch mogelijk zijn met al die rijstvelden. Maar heerlijk om dat allemaal mee te maken met je lief.
Blijf genieten! -
14 Januari 2012 - 20:58
Harmen:
Hoi Henk en Hannie,
Super verhalen en plaatjes! Blijf genieten en we oren en zien alles graag een keer in Balkbrug.
Hebben ze daar ook guaveberry? Of een plaatsvervangend fantastisch drankje?
Groet,
Harmen -
14 Januari 2012 - 23:29
Duang Djai:
sawadii nahm pung e chai dii
prachtige fotoos, mooi verhaal.
helaas zijn mijn extra beelden nu weg, want hier ben ik niet geweest. gelukkig beschrijf je het levendig genoeg en helpen de fotoos!
naauwww!!! blijft dat overdag ook zo, of koelt het alleen 's avonds af? hier krijgen we mogelijk nachtvorst, maar iedereen was vandaag op een lente-achtige manier in zijn tuin bezig. volop sneuwklokjes, hier en daar crocusjes en bloesem van de els.
blijf genieten, dan geniet ik mee!
groeten carie -
15 Januari 2012 - 15:12
Willy:
Op zondagmorgen weer je verslag gelezen. Wat een avonturiers zijn jullie!!!
De foto's geven een schitterend beeld
liefs, Willy -
23 Januari 2012 - 13:14
Ilone:
Even bijgelezen, wat een prachtige foto's. Haha kijke, kijke niet kopen. In Egypte hoor je dat constant. We zijn wereldberucht!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
