Dalat
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
06 Februari 2012 | Vietnam, Hanoi
De busrit die ons van Nha Trang door de bergen naar Dalat voerde was een verademing. We hadden zitplaatsen met veel beenruimte, de weg was prima, de chauffeur reed een normale snelheid en de uitzichten waren schitterend. Dat hadden we wel eens anders meegemaakt. Na 4 uur kwamen we in Dalat aan. Deze stad ligt op 1500 meter en was destijds zeer geliefd bij de Fransen. Ze bouwden hier hun villa’s en legden prachtige parken aan. Het klimaat is er heerlijk en alles groeit en bloeit hier dat het een lieve lust is. Dalat wordt niet voor niets de bloemenstad genoemd. Jaarlijks vindt er een groot bloemenfestival plaats, dat helaas net voorbij was. Maar geen nood, langs alle wegen, in parken en tuinen, waar je maar keek, overal waren bloemen of bomen in bloei. Rozen als afscheiding in de middenberm, waar vind je zoiets. We keken onze ogen uit en ik wilde alles fotograferen.
Het gebied rond Dalat is erg vruchtbaar en op de markt zie je een enorm aanbod van verse groenten en fruit. Aardbeien, artisjokken, bramen, avocado’s om maar iets te noemen. Prachtige bloemkolen en broccoli. Het was een feest om er naar te kijken en we kregen erg veel zin om weer zelf eens te koken. We eten tenslotte al ruim drie maanden elke dag buiten de deur!
De eerste dag liepen we een flink aantal kilometers, onder andere rond het meer van Dalat.
Maar omdat ons hart toch bij de fiets ligt, huurden we 2 tweewielers. Ze zagen er redelijk uit, maar toen we eenmaal op weg gingen en we moesten klimmen, bleek één van beide fietsen slecht te schakelen. Afijn, we reden nog wel zo’n 40 kilometer die dag. De volgende dag maar bij een ander verhuurder ons geluk beproefd. Na een lange afdaling van een kilometer of 7 kwamen we erachter dat we voorbij ons reisdoel waren gereden, de Thien Vuongpagode, een Chinese tempel. Dus zat er niets anders op, dan om te keren en terug te klimmen. Het was heet en zwaar en ik stapte regelmatig af om honderd meter te lopen. Henk reed voor me toen er een hoop geratel klonk en de derailleur tussen zijn spaken schoot. Dat was niet zonder gereedschap goed te krijgen en lopen met de fiets aan de hand was ook niet meer mogelijk. Er was redelijk wat verkeer, dus stak ik mijn hand op om een vrachtwagen aan te houden. De eerste reed door, maar de tweede stopte al. We konden meerijden, terug naar Dalat. Fietsen achterin en wij in de cabine bij de chauffeur. Wat was ik blij, dat me die klim bespaard werd op deze manier. We werden netjes in het centrum van Dalat afgezet en de chauffeur wilde er absoluut niets voor hebben. Dat hadden we nog niet meegemaakt. Er was ons al een aantal malen een poot(je) uitgedraaid, voor diensten waar we niet om gevraagd hadden. Dit maakte veel goed. Voor ons hoefde het fietsen even niet meer, althans niet meer in Dalat.
Vandaag op onze laatste dag hier hebben we ons met de kabelbaan naar het klooster van Truc Lam laten brengen. De gebouwen hier doen denken aan Zentempels in Japan. Het is een moderne meditatie-instelling waar 140 monniken en zusters wonen. Het geheel is omgeven door prachtige tuinen en je hebt er een mooi uitzicht over een meer. We genoten van het ritje met de kabelbaan en het klooster en de prachtige tuinen overtroffen onze verwachtingen. Het was heerlijk om hier te genieten van alle kleuren en geuren en eindelijk weer even te ervaren wat stilte is.
Het zullen voorlopig wel onze laatste stille momenten zijn, want morgen storten we ons in het stadsgewoel van Ho Chi Min city. Daar rijden, naar men zegt, 10 miljoen brommers rond. Tja, dan is de stilte ver te zoeken.
Het gebied rond Dalat is erg vruchtbaar en op de markt zie je een enorm aanbod van verse groenten en fruit. Aardbeien, artisjokken, bramen, avocado’s om maar iets te noemen. Prachtige bloemkolen en broccoli. Het was een feest om er naar te kijken en we kregen erg veel zin om weer zelf eens te koken. We eten tenslotte al ruim drie maanden elke dag buiten de deur!
De eerste dag liepen we een flink aantal kilometers, onder andere rond het meer van Dalat.
Maar omdat ons hart toch bij de fiets ligt, huurden we 2 tweewielers. Ze zagen er redelijk uit, maar toen we eenmaal op weg gingen en we moesten klimmen, bleek één van beide fietsen slecht te schakelen. Afijn, we reden nog wel zo’n 40 kilometer die dag. De volgende dag maar bij een ander verhuurder ons geluk beproefd. Na een lange afdaling van een kilometer of 7 kwamen we erachter dat we voorbij ons reisdoel waren gereden, de Thien Vuongpagode, een Chinese tempel. Dus zat er niets anders op, dan om te keren en terug te klimmen. Het was heet en zwaar en ik stapte regelmatig af om honderd meter te lopen. Henk reed voor me toen er een hoop geratel klonk en de derailleur tussen zijn spaken schoot. Dat was niet zonder gereedschap goed te krijgen en lopen met de fiets aan de hand was ook niet meer mogelijk. Er was redelijk wat verkeer, dus stak ik mijn hand op om een vrachtwagen aan te houden. De eerste reed door, maar de tweede stopte al. We konden meerijden, terug naar Dalat. Fietsen achterin en wij in de cabine bij de chauffeur. Wat was ik blij, dat me die klim bespaard werd op deze manier. We werden netjes in het centrum van Dalat afgezet en de chauffeur wilde er absoluut niets voor hebben. Dat hadden we nog niet meegemaakt. Er was ons al een aantal malen een poot(je) uitgedraaid, voor diensten waar we niet om gevraagd hadden. Dit maakte veel goed. Voor ons hoefde het fietsen even niet meer, althans niet meer in Dalat.
Vandaag op onze laatste dag hier hebben we ons met de kabelbaan naar het klooster van Truc Lam laten brengen. De gebouwen hier doen denken aan Zentempels in Japan. Het is een moderne meditatie-instelling waar 140 monniken en zusters wonen. Het geheel is omgeven door prachtige tuinen en je hebt er een mooi uitzicht over een meer. We genoten van het ritje met de kabelbaan en het klooster en de prachtige tuinen overtroffen onze verwachtingen. Het was heerlijk om hier te genieten van alle kleuren en geuren en eindelijk weer even te ervaren wat stilte is.
Het zullen voorlopig wel onze laatste stille momenten zijn, want morgen storten we ons in het stadsgewoel van Ho Chi Min city. Daar rijden, naar men zegt, 10 miljoen brommers rond. Tja, dan is de stilte ver te zoeken.
-
06 Februari 2012 - 16:20
Marijke:
Hoi Hanny en Henk,
Wat een mooi verhaal! Een verademing, lijkt me, om daar te zijn. Mooi die bloemen! Bij ons is alles nog een tijdje wit. Het is toch ook bijzonder, dat we nog een winter gekregen hebben.
Wie weet een elfstedentocht?!
Dat je zin hebt om eens zelf te koken kan ik me helemaal indenken.
Ben benieuwd hoe het in HCM city is.
Veel plezier,
groeten van Marijke, ook namens Okke -
06 Februari 2012 - 16:22
Hedwigis:
Ha Hanny,
wat een mooie foto's hebben jullie gemaakt.
En wat een verhaal natuurlijk weer
Groet Hedwigis -
06 Februari 2012 - 16:28
Ilone:
Prachtige foto's, mooie tuinen. Maar nu dus naar de grote stad met de brommertjes..?
Is vast ook heel mooi.
Wat een heerlijke temperaturen daar. Hier is 't nu bitterkoud (in de Noord Oost polder -22 graden geweest, hier bij mij-18 ong.) en er wordt gesproken over een elfstedentocht, maar 't duurt in ieder geval nog even. IJs is nog niet dik genoeg. Heel contrast, hé. Geniet er nog maar van.
Groetjes Ilone -
06 Februari 2012 - 18:24
Theo:
Geweldig die mooie parken en tuinen.
Ik denk dat je elke keer lang moet kiezen welke foto je wel en welke niet op het web zet. Ze zijn allemaal even mooi om te bekijken.
Veel plezier nog samen en koop eens hibachi of zo om zelf wat te koken.
-
06 Februari 2012 - 20:46
Leo En Cora:
Prachtige foto's met een weelde aan bloemen. Sommigen kwamen me bekend voor. De blauwe bloemen leken wel dezelfde soort die we in Zuid Afrika gezien hebben. De Jacaranda? De kattesnor wordt ook door onze Chris gekweekt. Wij hebben hier volop winter. Er ligt zeker 10cm sneeuw, maar de zon schijnt en het is heerlijk toeven in de vrieskou. Wij genieten weer van andere dingen.
Veel plezier op jullie volgende bestemming!! -
07 Februari 2012 - 11:52
Til:
Lieve Hanny,
Weer bedankt voor je uitgebreide verslag en mooie foto's.Wat een mooie omgeving!De rust van Dalat zal in Ho Chi Min wel heel ver te zoeken zijn! Pas op met oversteken!!! Ik kan met je meevoelen, hoe je weer naar zelf-koken verlangt. Wat een geluk, dat jullie een lift kregen, toen Henk's fiets het begaf.Dat zijn fraaie momenten! Gaat Cambodja door? dat zou heel leuk zijn.Geniet extra bewust van alles, Hanny, want de tijd gaat nu snel!!!Veel liefs voor jou en Henk uit een ijskoud ,maar mooi besneeuwd Alphen,
Til. -
07 Februari 2012 - 20:27
Piet Dobbelsteen:
Hanny wat een mooie uitleg zo duidelijk en zie op die fotos dat het er alemaal mooi uitziet het leelijke hebmaar overgeslagen niet zo ,dat is net als hier niet iedereen heeft bloemen in de tuin zoals Adolfina ja ja is dat niet zo Henk vraag maar eens aan hen huiveel onkriut adolfina heeft .het is hier zeer heet iedere dag 35 of 40 graden ga maar wijnig van de aircondewtie af .chjau! -
09 Februari 2012 - 22:18
Duang Djai:
sawadii kha nahm pung e chai dii
het giet aon bij jullie....
en ik hoop dat 'aon blijft gieten'....
ondertussen ben ik net als iedere ander winterliefhebber bezig met langlaufen, winterse wandelingen en schaatsen.
het is bitterkoud, maar machtig mooi!
en daar kunnen al die mooie warme bloemen even niet tegenop!
groeten carie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
