Vientiane
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
09 Januari 2012 | Laos, Vientiane
Vandaag onze laatste dag in Vientiane en tevens onze laatste dag in Laos. Vanmiddag vliegen we naar Hanoi in Vietnam en beginnen aan de laatste fase van onze reis. Als we terugblikken op onze weken in Laos hebben we niet echt het gevoel het land erg goed te hebben leren kennen. We zijn uiteindelijk maar op 4 plekken wat langer geweest. Na Thailand viel het heel erg op hoeveel slechter de infrastructuur hier is. De wegen zijn ronduit miserabel. De lange uren in een bus, hotsend en botsend over de weg deden ons al in een vroeg stadium besluiten niet helemaal naar centraal en zuid Laos te reizen. Zodoende konden we langer in Luang Prabang, Vang Vieng en Vientiane blijven. Luang Prabang was echt een heel mooie stad met een ontspannen sfeer. Het stadje Vang Vieng was niet bijzonder, maar de omgeving daarentegen was prachtig en we hebben, ondanks Henks zere been, toch nog prachtige wandelingen kunnen maken. Het karstgebergte was zeer imponerend en eenmaal buiten de stad was het rustig en genoten we van het prachtige weer en de mooie uitzichten.
De 4 uur durende rit naar Vientiane bevestigde nog eens hoe slecht de staat van de wegen is. We waren blij, dat we er waren. Eenmaal geïnstalleerd in ons guesthouse, even buiten het centrum, gingen we erop uit om de stad te verkennen en fietsen te huren. Dat laatste lukte niet meteen, omdat er alleen stadsfietsjes te huur waren, die qua afmeting veel te klein zijn voor mensen langer dan 1.70 meter. We maakten daarom een mooie stadwandeling langs de meest bezienswaardige plaatsen. De Patuxai was daarbij het meest opvallende bouwwerk. Het lijkt sterk op de Arc de Triomphe in Parijs en het woord Patuxai zou ook triomfpoort betekenen. De poort werd gebouwd in de jaren 60 van de vorige eeuw en het verhaal gaat dat het cement dat hiervoor gebruikt werd, was gedoneerd door de Amerikanen voor de aanleg van een nieuw vliegveld. De Amerikanen hebben hier iets goed te maken. Ze “doneerden” Laos tijdens de Vietnamoorlog vele tonnen aan bommen die ze kwijt moesten als ze gingen landen en ook als er een vermoeden was van de aanwezigheid van Vietcong soldaten in de jungle. Soms zie je bruggen, die bij wijze van toegangspoort een paar van die ontmantelde projectielen hebben staan. Afijn, de Patuxai was een bezoek waard, vooral ook door het prachtige uitzicht dat je hebt over de stad. We zagen de fonkelnieuwe overheidsgebouwen, meteen naast deze triomfboog. Kosten nog moeite lijken te worden gespaard. Hagelwit zijn de gebouwen nu nog, maar hoe ze er over 10 jaar uit zullen zien, laat zich gemakkelijk raden. Wij begrijpen op zo’n moment niet goed, waarom er zoveel geld gaat naar deze weelderig uitziende gebouwen terwijl er buiten de stad geen kilometer goede snelweg ligt. Alleen de 24 kilometer lange weg naar de “Friendshipbrug” over de Mekongrivier tussen Laos en Thailand vormt hierop een uitzondering. Waarschijnlijk heeft de Thaise overheid een flink aandeel daarin gehad. Zodra je de brug voorbij bent is het weer hobbelen geblazen over de met stenen bezaaide weg. We reden deze route toen we op weg waren naar het Buddha park dat ook een “must” is als je Vientiane bezoekt. Het park is in 1958 aangelegd en een groot aantal kunstenaars heeft zich uitgeleefd in allerlei religieuze beelden zoals Boeddha, Vishnu, Ganesh en Arjuna. De tand des tijds was aan dit park niet voorbijgegaan. Alle beelden waren zwart uitgeslagen en stonden dicht op elkaar gepakt. We waren er vrij snel uitgekeken. Vientiane heeft tientallen tempels, waarvan sommige in prima staat en andere in miserabele staat verkeren. We bezochten er een aantal waaronder de Pha That Luang, dat de Laotianen beschouwen als het meest belangrijke nationale monument, waarvan de stupa al in 1566 werd gebouwd. De stupa is behalve een Boeddhistisch symbool er ook één die staat voor de soevereiniteit van Laos. Laos, dat de communistische vlag voert, maar waar we zulke peperdure auto’s zagen rijden. Merken als Lexus, BMW, Mercedes en Hummer zijn hier geen uitzondering.
Hoe dit alles met elkaar te rijmen valt is ons een raadsel. Misschien moet ik daar maar mee eindigen. Laos is een raadselachtig land, waarvan we het gevoel hebben dat er nog heel veel te ontdekken valt.
De 4 uur durende rit naar Vientiane bevestigde nog eens hoe slecht de staat van de wegen is. We waren blij, dat we er waren. Eenmaal geïnstalleerd in ons guesthouse, even buiten het centrum, gingen we erop uit om de stad te verkennen en fietsen te huren. Dat laatste lukte niet meteen, omdat er alleen stadsfietsjes te huur waren, die qua afmeting veel te klein zijn voor mensen langer dan 1.70 meter. We maakten daarom een mooie stadwandeling langs de meest bezienswaardige plaatsen. De Patuxai was daarbij het meest opvallende bouwwerk. Het lijkt sterk op de Arc de Triomphe in Parijs en het woord Patuxai zou ook triomfpoort betekenen. De poort werd gebouwd in de jaren 60 van de vorige eeuw en het verhaal gaat dat het cement dat hiervoor gebruikt werd, was gedoneerd door de Amerikanen voor de aanleg van een nieuw vliegveld. De Amerikanen hebben hier iets goed te maken. Ze “doneerden” Laos tijdens de Vietnamoorlog vele tonnen aan bommen die ze kwijt moesten als ze gingen landen en ook als er een vermoeden was van de aanwezigheid van Vietcong soldaten in de jungle. Soms zie je bruggen, die bij wijze van toegangspoort een paar van die ontmantelde projectielen hebben staan. Afijn, de Patuxai was een bezoek waard, vooral ook door het prachtige uitzicht dat je hebt over de stad. We zagen de fonkelnieuwe overheidsgebouwen, meteen naast deze triomfboog. Kosten nog moeite lijken te worden gespaard. Hagelwit zijn de gebouwen nu nog, maar hoe ze er over 10 jaar uit zullen zien, laat zich gemakkelijk raden. Wij begrijpen op zo’n moment niet goed, waarom er zoveel geld gaat naar deze weelderig uitziende gebouwen terwijl er buiten de stad geen kilometer goede snelweg ligt. Alleen de 24 kilometer lange weg naar de “Friendshipbrug” over de Mekongrivier tussen Laos en Thailand vormt hierop een uitzondering. Waarschijnlijk heeft de Thaise overheid een flink aandeel daarin gehad. Zodra je de brug voorbij bent is het weer hobbelen geblazen over de met stenen bezaaide weg. We reden deze route toen we op weg waren naar het Buddha park dat ook een “must” is als je Vientiane bezoekt. Het park is in 1958 aangelegd en een groot aantal kunstenaars heeft zich uitgeleefd in allerlei religieuze beelden zoals Boeddha, Vishnu, Ganesh en Arjuna. De tand des tijds was aan dit park niet voorbijgegaan. Alle beelden waren zwart uitgeslagen en stonden dicht op elkaar gepakt. We waren er vrij snel uitgekeken. Vientiane heeft tientallen tempels, waarvan sommige in prima staat en andere in miserabele staat verkeren. We bezochten er een aantal waaronder de Pha That Luang, dat de Laotianen beschouwen als het meest belangrijke nationale monument, waarvan de stupa al in 1566 werd gebouwd. De stupa is behalve een Boeddhistisch symbool er ook één die staat voor de soevereiniteit van Laos. Laos, dat de communistische vlag voert, maar waar we zulke peperdure auto’s zagen rijden. Merken als Lexus, BMW, Mercedes en Hummer zijn hier geen uitzondering.
Hoe dit alles met elkaar te rijmen valt is ons een raadsel. Misschien moet ik daar maar mee eindigen. Laos is een raadselachtig land, waarvan we het gevoel hebben dat er nog heel veel te ontdekken valt.
-
09 Januari 2012 - 07:28
Giel & Maria:
Dag Hanny en Henk,
De ochtend beginnen met zo'n mooi verhaal en foto's is geweldig. Elke keer genieten we weer van jullie levendig verslag. Veel plezier in Hanoi. -
09 Januari 2012 - 09:04
Koos En Marlies:
Hoi Hanny en Henk,
Al geland en de rit vanaf het vliegveld naar de stad gemaakt? Geweldig, Hanny, om alles nog eens heel goed te gaan bekijken en beleven, maar nu met Henk. Hij zal je hand vast goed vasthouden, bij het crossen van de roads. Wij zullen het verslag van dit stuk van de reis op een andere manier gaan volgen, met onze eigen beelden nog zo vers in het geheugen. Heel veel plezier en gelukkige momenten! Koos en Marlies
-
09 Januari 2012 - 09:36
Marijke:
Ha Hanny en Henk,
Een goed tijd in Vietnam gewenst!
Groeten van Marijke -
09 Januari 2012 - 12:48
Marja:
Hoi Hanny en Henk,
Weer eens bijgelezen, dat was even niet gebeurd, dus ik ben weer helemaal op de hoogte van jullie belevenissen.
Fijn dat alles goed gaat ondanks de slechte wegen. Wat jullie beleven torent daar bovenuit natuurlijk.
Ook jullie een goed 2012 gewenst en tot ziens in NL.
Groeten, Marja -
09 Januari 2012 - 13:29
Ilone:
Net 2 laatste verhalen bijgelezen. Verdikkie dat was een pech op die brug. Hoop dat Henks been goed hersteld is, maar jullie gaat je gang in ieder geval weer.
Ja, heel vriendelijke "donaties" van die Amerikanen! Ahum!
In China zie je ook zulke contrasten die helemaal niet kunnen en bedelende gehandicapten.
Dacht daar ook: als dat dan de communistische heilstaat is. Viel mij dus heel erg tegen dit aspect.
Lees ook in Wilde Zwanen, 3 dochters van China en dan hoor je ook heel veel.
Maar mooie omgeving. Vind sommige gebouwen wat westers aandoen, maar zie ook mooie boeddhistische en hindoeistische beelden en stoepa's.
Fijn dat jullie zo genieten. Is in ieder geval goed begin van het nieuwe jaar. Heel veel moois voor de rest van het jaar.
Groeten Ilone -
09 Januari 2012 - 14:10
Leo En Cora:
We wensen jullie een heel goede tijd in Zuid Vietnam.
Je weet hoe je door de massa hen moet ploegen Hanny.
Leuke tijd ook bij de familie!
Lieve groeten van ons uit een, wat temperatuur betreft 9gr,
bijna voorjaarsachtig Son, Cora. -
09 Januari 2012 - 15:04
Willy:
Weer een prachtig, leerzaam verslag. Jullie hebben er kennelijk nog zin in en nu nog 52 dagen!!
Dat was wel de langste reis vermoed ik van jullie leven?
Ik zag mensen lopen met paraplu's , sorry parasols. Hier is de plu bijna dagelijks zeer nodig, al kun je m vanwege storm niet ophouden. Mijn lekkage is nog niet over. Ik ben veelal binnen,maar heb een goed huis.
geniet nog de vele dagen.
liefs, Willy -
09 Januari 2012 - 22:52
Duang Djai:
lieve nahm pung e chai dii,
ik vind het jammer dat jullie laos verlaten, want mijn herinneringen blijven maar stromen... en tja, dat heb ik zo meteen met vietnam niet...
evengoed zullen je verhalen me blijven boeien.
ahum, kleine correctie, het park is van één kunstenaar en in thailand aan de overkant staat nog zo'n park van dezelfde kunstenaar.
and about roads in laos, inderdaad, alle goede wegen zijn gesponsord door thailand of china, die zich een weg baant naar de zee... om heel heel triest van te worden
gelukkig zullen je mooie verhalen mij weer opvrolijken!
lieve groeten, carie -
10 Januari 2012 - 22:21
Ingrid:
Bedankt voor het mooie verhaal
Veel plezier samen.
Liefs Ingrid
-
11 Januari 2012 - 11:41
Hedwigis:
Ha Hanny en Henk,
ik reserveer de mail met het verhaal altijd voor een moment dat ik er echt voor kan gaan zitten.Wat is het weer genieten van jullie reisverslag.
Hopelijk gaat het goed met Henk zijn zere been.
Groeten Hedwigis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
