Vang Vieng
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
30 December 2011 | Laos, Vangviang
De verhalen over Vang Vieng zijn heel verschillend. De één vindt het een vreselijke plek terwijl de ander vindt, dat je het absoluut moet hebben gezien. We wilden het met eigen ogen zien, vooral ook omdat de omgeving erg mooi zou zijn. De bijna 7 uur durende rit door de bergen van Luang Prabang naar Vang Vieng was weer heftig. Veel bochten en een ontzettend slechte weg. En dat voor een hoofdweg tussen twee belangrijke steden! We zagen onderweg de Nederlandse fietsers, die bij ons in het guesthouse hadden gezeten en die deze afstand in 3 dagen wilden fietsen. Ze waren net aan de 16 kilometer lange klim begonnen en wisten op dat moment niet dat na een afdaling van 16 kilometer er nog een 22 kilometer lange klim wachtte. We spraken ze enkele dagen later en het was heel zwaar geweest. (Dat jullie dat vast weten, Joost en Karlijn!) In Vang Vieng aangekomen reden we naar ons bungalowtje in een resort dat betere tijden gekend had. Maar het was er rustig, mooi aan de rivier de Nam Song gelegen. Dat riviertje speelt een grote rol in de bekendheid van Vang Vieng. Er was een aantal jaren geleden een slimmerd, die bedacht dat het een leuke attractie zou kunnen zijn om met een opgeblazen binnenband van een tractor de rivier af te zakken. Het bleek een schot in de roos! Tubing, zoals deze bezigheid heet, trekt nu jaarlijks duizenden backpackers naar Vang Vieng. Het is een “must” onder backpackers. Naast Koh San Road in Bangkok, Koh Samui voor de full moon parties, is tubing in Vang Vieng iets wat je gedaan moet hebben als je door Azië rondreist.
Het aantal bezoekers steeg spectaculair en het aantal guesthouses verdubbelde tussen 2006 en 2010 van 55 naar meer dan 100. En gezien het aantal in aanbouw zijnde gebouwen lijkt aan de groei nog geen einde te zijn gekomen. De middenstand speelde er handig op in en er verschenen bars langs de 3,5 kilometer lange route langs de rivier. Keiharde muziek, ziplines (een soort kabelbaantje over de rivier), springkussens en vooral heel veel drank moet het geheel nog aantrekkelijker maken. En dat werkt! Maar wij kwamen niet naar Vang Vieng om in een tractorband de rivier af te drijven. Voordat de tubing was uitgevonden, kwamen toeristen hier naar toe voor de schitterende omgeving bestaande uit het steil uit het landschap oprijzende karstgebergte. Enorme rotsen, soms tot meer dan 1000 meter hoog, bepalen het landschap. Het water sleep in deze rotsen holtes, waardoor grotten ontstonden. Speleologen en rotsklimmers kunnen hier hun hart ophalen. Maar ook kajakkers, rafters, wandelaars en fietsers komen hun aan hun trekken. Wij behoren tot de laatste categorie.
Al op de eerste dag fietsen gehuurd, kaart gekocht en erop uit. Maar dat viel tegen. We hadden het kunnen weten. Als de hoofdweg al zo slecht is, hoe zit het dan met de secundaire wegen? Die zijn dan nog veel slechter! Op de kaart stond aangegeven dat er verschillende categorieën waren: nice dirt road, decent dirt road, dirt road and rocky dirt road (with scenic views, dat dan weer wel). Maar het betekende in de praktijk dat alleen de nice dirt road goed te fietsen was. Een gladde zandweg, zonder stenen. Totdat de eerste vrachtwagen voorbij kwam en we in een wolk van stof en zand naar adem hapten. De weg leidde naar een steenfabriek, dus om de haverklap werden we in stof gehuld. Verder maakten we tijdens onze eerste rit kennis met een ander bijzonder verschijnsel. Omdat er overal kleine riviertjes zijn, moeten we nogal eens een bruggetje over. Je moet hier niet vreemd opkijken als voor de brug een tafeltje staat met iemand ernaast die je een kaartje verkoopt om over de brug te kunnen. De prijzen variëren van 50 cent tot een euro. Dat loopt aardig op bij een lange rit.
Afijn, we hadden net 10.000 kip (een euro) p.p. betaald en gingen over een stevige brug. Soms is het niet meer dan wat gammele bamboelatten. Halverwege de brug stapte Henk, die voor mij reed, af om iets te zeggen en ik zag hem tot aan zijn dijbeen wegzakken. Op die afstand dacht ik, dat hij in een gat gezakt was, maar nee, hij was precies tussen twee planken ingestapt en zat muurvast met één been in de brug. De twee meisjes die ons juist de tol hadden laten betalen, kwamen verschrikt aangerend. Henk zat echt vast. De planken waren dik en konden niet verschoven worden. Na wat denkwerk, kreeg één van de meisjes het lumineuze idee om het been wat verder naar voren te schuiven, daar waar de planken iets leken te wijken. Het scheelde misschien enkele millimeters, maar het was voldoende om het been los te krijgen. Gelukkig dat zijn been niet gebroken was! Wel flink beschadigd aan beide zijden. De dijbeenspier leek gekneusd, die was het pijnlijkst. We konden nog terug fietsen over de rocky dirt road. Thuisgekomen alles goed ontsmet en ingesmeerd. Nu, na een dag of vier is hij weer goed mobiel. In de tussentijd hebben we wat gelopen en korte fietstochtjes gemaakt. We hebben besloten wat langer hier te blijven om toch nog zoveel mogelijk van de omgeving te genieten. Op 3 januari vertrekken we naar Vientiane, de hoofdstad van Laos.
We wensen jullie allemaal een heel prettige jaarwisseling!!
Het aantal bezoekers steeg spectaculair en het aantal guesthouses verdubbelde tussen 2006 en 2010 van 55 naar meer dan 100. En gezien het aantal in aanbouw zijnde gebouwen lijkt aan de groei nog geen einde te zijn gekomen. De middenstand speelde er handig op in en er verschenen bars langs de 3,5 kilometer lange route langs de rivier. Keiharde muziek, ziplines (een soort kabelbaantje over de rivier), springkussens en vooral heel veel drank moet het geheel nog aantrekkelijker maken. En dat werkt! Maar wij kwamen niet naar Vang Vieng om in een tractorband de rivier af te drijven. Voordat de tubing was uitgevonden, kwamen toeristen hier naar toe voor de schitterende omgeving bestaande uit het steil uit het landschap oprijzende karstgebergte. Enorme rotsen, soms tot meer dan 1000 meter hoog, bepalen het landschap. Het water sleep in deze rotsen holtes, waardoor grotten ontstonden. Speleologen en rotsklimmers kunnen hier hun hart ophalen. Maar ook kajakkers, rafters, wandelaars en fietsers komen hun aan hun trekken. Wij behoren tot de laatste categorie.
Al op de eerste dag fietsen gehuurd, kaart gekocht en erop uit. Maar dat viel tegen. We hadden het kunnen weten. Als de hoofdweg al zo slecht is, hoe zit het dan met de secundaire wegen? Die zijn dan nog veel slechter! Op de kaart stond aangegeven dat er verschillende categorieën waren: nice dirt road, decent dirt road, dirt road and rocky dirt road (with scenic views, dat dan weer wel). Maar het betekende in de praktijk dat alleen de nice dirt road goed te fietsen was. Een gladde zandweg, zonder stenen. Totdat de eerste vrachtwagen voorbij kwam en we in een wolk van stof en zand naar adem hapten. De weg leidde naar een steenfabriek, dus om de haverklap werden we in stof gehuld. Verder maakten we tijdens onze eerste rit kennis met een ander bijzonder verschijnsel. Omdat er overal kleine riviertjes zijn, moeten we nogal eens een bruggetje over. Je moet hier niet vreemd opkijken als voor de brug een tafeltje staat met iemand ernaast die je een kaartje verkoopt om over de brug te kunnen. De prijzen variëren van 50 cent tot een euro. Dat loopt aardig op bij een lange rit.
Afijn, we hadden net 10.000 kip (een euro) p.p. betaald en gingen over een stevige brug. Soms is het niet meer dan wat gammele bamboelatten. Halverwege de brug stapte Henk, die voor mij reed, af om iets te zeggen en ik zag hem tot aan zijn dijbeen wegzakken. Op die afstand dacht ik, dat hij in een gat gezakt was, maar nee, hij was precies tussen twee planken ingestapt en zat muurvast met één been in de brug. De twee meisjes die ons juist de tol hadden laten betalen, kwamen verschrikt aangerend. Henk zat echt vast. De planken waren dik en konden niet verschoven worden. Na wat denkwerk, kreeg één van de meisjes het lumineuze idee om het been wat verder naar voren te schuiven, daar waar de planken iets leken te wijken. Het scheelde misschien enkele millimeters, maar het was voldoende om het been los te krijgen. Gelukkig dat zijn been niet gebroken was! Wel flink beschadigd aan beide zijden. De dijbeenspier leek gekneusd, die was het pijnlijkst. We konden nog terug fietsen over de rocky dirt road. Thuisgekomen alles goed ontsmet en ingesmeerd. Nu, na een dag of vier is hij weer goed mobiel. In de tussentijd hebben we wat gelopen en korte fietstochtjes gemaakt. We hebben besloten wat langer hier te blijven om toch nog zoveel mogelijk van de omgeving te genieten. Op 3 januari vertrekken we naar Vientiane, de hoofdstad van Laos.
We wensen jullie allemaal een heel prettige jaarwisseling!!
-
30 December 2011 - 10:35
Cees Van Gent:
Iedere keer sta ik weer versteld van de fantastische avonturen die jullie beleven. Geweldig mooi; fijne jaarwisseling -
30 December 2011 - 10:52
Jacqueline:
Wow...wat een avonturen beleven jullie toch weer! Gelukkig is het goed afgelopen!
Fijne jaarwisseling! -
30 December 2011 - 12:35
Karlijn:
Wat een verhaal van Henk!!! Zeker heeeel fijn dat het goed is afgelopen. Wat een verhalen weer mam. Hoe hebben jullie de 'kerstdagen' doorgebracht? Liefs! -
30 December 2011 - 14:09
Ingrid:
Oei, dat was flink schrikken. Gelukkig dat je been goed geneest Henk.
Prachtig dat Karstgebergte. Herinner je dit gebergte nog in Andalusië Hanny? Later zagen we het Karstgebergte in China, ook fantastisch.
Voor jullie ook een heel goede jaarwisseling.
Liefs,
Arie en Ingrid -
30 December 2011 - 15:34
Hedwigis:
Ha lieve mensen,
wat een avontuur, rustig fietsen is toch iets heel anders. Gelukkig is het goed afgelopen en kunnen jullie ook dit weer bij jullie avonturen schrijven.
Fijne jaarwisseling, tot volgend jaar
Paul en Hedwigis -
30 December 2011 - 16:13
Elly:
Oei, oei, oei jongens, voorzichtig toch!!!!
Gelukkig nieuwjaar alvast. -
31 December 2011 - 09:48
Anne.blonk@gmail.com:
Hallo Hanny,
Wat leuk, ik kan inderdaad nog bij jouw website en jullie reis volgen.
Ik denk dat Vang Vieng inderdaad veel drukker is geworden. Toen ik er was, waren er 20 ? guesthouses.
Wel heerlijk de botanische garden en een restaurant met eten van die tuin.
Al je verslagen gelezen. heerlijk. Ook voor jou/jullie alle goede wensen voor 2012.
(ik heb per ongeluk jouw mailadres aangetikt met die mail die jij kreeg, want niet bewust), maar nu heb ik tenminste weer contact met je.
Blijf gezond en sterk en lekker genieten , op je reis en heel 2012.
liefs, anne -
03 Januari 2012 - 10:14
Duang Djai:
wawadii kha nahm pung e chai dii
tja, je weet tot welke categorie ik behoor...
ik mis overigens vooral de foto met het been......
fijn dat jullie genieten van de inderdaad mooie omgeving. hopelijk heb je geen last van de stadse herrie in jullie guesthouse.
ben net terug uit lanzarote, dus heb ook kunnen genieten van de zon. hier is het bar en boos.
vientiane zal jullie bekoren, mooie tempels, lekker eten en veel sfeer
een heel gelukkig 2012 met veel mooie momenten!
en natuurlijk een weerzien in 2012!
groetjes, carie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
