Mae Salong en Thaton
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
13 December 2011 | Laos, Vientiane
Gisteren zijn we na een lange reis vanuit Chiang Rai, aangekomen in Laos. Hier verblijven we in het plaatsje Luang Namtha in het noorden, op ongeveer 50 kilometer van de Chinese grens. We hadden van dit plaatsje gehoord en, zo lazen we, je zou er goed kunnen fietsen. Kort na aankomst een fietsenverhuurder opgezocht en jawel, er stonden een paar prachtige Trek fietsen. Maar voor het zover is, wil ik eerst nog even terugblikken op de afgelopen 4 dagen…
Op 7 december vertrokken we met slechts een klein rugzakje naar Mae Salong. We namen de lokale bus tot het plaatsje Mae Chan, op ongeveer 40 kilometer van Chiang Rai. We moesten een uurtje wachten tot er voldoende mensen in de Song Taw zaten om onze rit te vervolgen via een bochtige en soms zeer steile weg naar het dorp Mae Salong. Toen we uitstapten zagen we overal aan de huizen rode Chinese lantaarns hangen. Er waren heel veel theewinkels en alle aanduidingen waren in het Chinees. Ons guesthouse was snel gevonden; Baan See See, waar we een bungalow hadden gehuurd. Toen we naar ons onderkomen gebracht werden, sprongen we haast een gat in de lucht. Wat een prachtig uitzicht hadden we over het stadje en de bergen. De eigenaar drukte ons op het hart om toch vooral de zonsopgang te bekijken de volgende ochtend om 6 uur(wat we uiteraard hebben gedaan, helaas ging de zon pas om 7 uur op). Die middag maakten we nog een klim van 721 treden naar de tempel op de berg Doi Mae Salong. Het was zeer de moeite waard wat we daar aantroffen en het uitzicht was schitterend. Aangezien fietsen in dit bergachtige gebied niet goed mogelijk is, trokken we de wandelschoenen aan en liepen de volgende dag 10 kilometer bergje op, bergje af. De rijstvelden van de laagvlakten hadden hier plaatsgemaakt voor thee- en koffieplantages. Vrouwen waren bezig met de thee te plukken. Ook zagen we op diverse plaatsen grote zeilen met koffiebonen, die lagen te drogen. We passeerden dorpen die werden bevolkt door het bergvolk, de Akha. Vrouwen in klederdracht met een bijzondere hoofdtooi. In het noorden van Thailand, maar ook in Laos en Vietnam wonen heel veel verschillende bergstammen. Karen, Shan, Black Thai, Yao, Hmong en Akha, om er een paar te noemen. Ze nemen een heel aparte positie in, in deze landen. In het straatbeeld, zijn ze een heel normaal verschijnsel. De Akha die we hier zagen zijn korte gedrongen mensen, met verweerde gezichten. Ze bieden prachtig, kleurig handwerk aan of mooie sieraden. Ook zitten ze vaak op de markt met allerhande knolgewassen en kruiden.
Na een fikse wandeling en een laatste lange stijging, kwamen we eindelijk weer aan op de grote weg, waar we tot mijn grote schrik een bordje zagen “Mae Salong 4 kilometer”. Pff.. ik dacht, dat we er waren. Eerst maar even bijgekomen en de lunch gebruikt in een mooi resort. De Pad Thai is zo’n beetje het goedkoopste gerecht van de kaart en smaakt altijd goed. Toen de laatste kilometers afgelegd, met de nodige stijgingen, om daarna bekaf thuis te komen. Gelukkig was er de hartelijke ontvangst van de Chinese guesthouse-eigenaar, met thee en een tube spierzalf. We liepen, denk ik, nogal kreupel de trap op, dat hij met die zalf aan kwam zetten.
Toen we de volgende dag op de Song Taw stonden te wachten, die ons naar Thaton zou brengen, zagen we een grote groep Harley Davidson motoren met hun, voornamelijk Thaise, berijders. Wat een schitterende machines waren het. We keken onze ogen uit bij zoveel glimmend spul. Het rijden in dit bergachtige gebied met zoveel bochten in de wegen is kennelijk een bijzondere uitdaging voor motorrijders. We zagen ze om de haverklap langskomen, dikwijls in groepen.
De Song Taw bracht ons zonder problemen naar het 40 kilometer verder gelegen plaatsje Thaton, vanwaar we met de speedboot over de rivier de Mae Kok terug naar Chiang Rai wilden varen. In Thaton hadden we voor 2 nachten een bungalow gehuurd aan de rivier. Een fijne plek, zo bleek. Helaas was er in Thaton niet veel te beleven. Fietsen bleken niet te huur en een aardige wandelroute konden we niet vinden. Dan maar lekker wat lezen op het terrasje.
De volgende dag voeren we in 3 uur terug naar Chiang Rai. We “lagen” met 10 man in een boot en de stuurman loodste ons over stroomversnellingen, langs zandbanken en rotspartijen. Soms was het echt even spectaculair. Op een gegeven moment begonnen we allerlei zaken te herkennen omdat we een week daarvoor vele kilometers langs deze rivier hadden gefietst. Vanaf het water was het weer anders en we realiseerden ons hoever we gekomen waren. We voeren onder de hangende brug door die Henk ook gezien had, maar waar ik kort daarvoor was afgehaakt omdat ik nog wat energie wilde overhouden voor de terugweg.
Terug in Chiang Rai verbleven we nog 1 nachtje in het guesthouse waar we onze grote rugzakken hadden achtergelaten, om de volgende dag voor dag en dauw naar Laos te vertrekken.
Op 7 december vertrokken we met slechts een klein rugzakje naar Mae Salong. We namen de lokale bus tot het plaatsje Mae Chan, op ongeveer 40 kilometer van Chiang Rai. We moesten een uurtje wachten tot er voldoende mensen in de Song Taw zaten om onze rit te vervolgen via een bochtige en soms zeer steile weg naar het dorp Mae Salong. Toen we uitstapten zagen we overal aan de huizen rode Chinese lantaarns hangen. Er waren heel veel theewinkels en alle aanduidingen waren in het Chinees. Ons guesthouse was snel gevonden; Baan See See, waar we een bungalow hadden gehuurd. Toen we naar ons onderkomen gebracht werden, sprongen we haast een gat in de lucht. Wat een prachtig uitzicht hadden we over het stadje en de bergen. De eigenaar drukte ons op het hart om toch vooral de zonsopgang te bekijken de volgende ochtend om 6 uur(wat we uiteraard hebben gedaan, helaas ging de zon pas om 7 uur op). Die middag maakten we nog een klim van 721 treden naar de tempel op de berg Doi Mae Salong. Het was zeer de moeite waard wat we daar aantroffen en het uitzicht was schitterend. Aangezien fietsen in dit bergachtige gebied niet goed mogelijk is, trokken we de wandelschoenen aan en liepen de volgende dag 10 kilometer bergje op, bergje af. De rijstvelden van de laagvlakten hadden hier plaatsgemaakt voor thee- en koffieplantages. Vrouwen waren bezig met de thee te plukken. Ook zagen we op diverse plaatsen grote zeilen met koffiebonen, die lagen te drogen. We passeerden dorpen die werden bevolkt door het bergvolk, de Akha. Vrouwen in klederdracht met een bijzondere hoofdtooi. In het noorden van Thailand, maar ook in Laos en Vietnam wonen heel veel verschillende bergstammen. Karen, Shan, Black Thai, Yao, Hmong en Akha, om er een paar te noemen. Ze nemen een heel aparte positie in, in deze landen. In het straatbeeld, zijn ze een heel normaal verschijnsel. De Akha die we hier zagen zijn korte gedrongen mensen, met verweerde gezichten. Ze bieden prachtig, kleurig handwerk aan of mooie sieraden. Ook zitten ze vaak op de markt met allerhande knolgewassen en kruiden.
Na een fikse wandeling en een laatste lange stijging, kwamen we eindelijk weer aan op de grote weg, waar we tot mijn grote schrik een bordje zagen “Mae Salong 4 kilometer”. Pff.. ik dacht, dat we er waren. Eerst maar even bijgekomen en de lunch gebruikt in een mooi resort. De Pad Thai is zo’n beetje het goedkoopste gerecht van de kaart en smaakt altijd goed. Toen de laatste kilometers afgelegd, met de nodige stijgingen, om daarna bekaf thuis te komen. Gelukkig was er de hartelijke ontvangst van de Chinese guesthouse-eigenaar, met thee en een tube spierzalf. We liepen, denk ik, nogal kreupel de trap op, dat hij met die zalf aan kwam zetten.
Toen we de volgende dag op de Song Taw stonden te wachten, die ons naar Thaton zou brengen, zagen we een grote groep Harley Davidson motoren met hun, voornamelijk Thaise, berijders. Wat een schitterende machines waren het. We keken onze ogen uit bij zoveel glimmend spul. Het rijden in dit bergachtige gebied met zoveel bochten in de wegen is kennelijk een bijzondere uitdaging voor motorrijders. We zagen ze om de haverklap langskomen, dikwijls in groepen.
De Song Taw bracht ons zonder problemen naar het 40 kilometer verder gelegen plaatsje Thaton, vanwaar we met de speedboot over de rivier de Mae Kok terug naar Chiang Rai wilden varen. In Thaton hadden we voor 2 nachten een bungalow gehuurd aan de rivier. Een fijne plek, zo bleek. Helaas was er in Thaton niet veel te beleven. Fietsen bleken niet te huur en een aardige wandelroute konden we niet vinden. Dan maar lekker wat lezen op het terrasje.
De volgende dag voeren we in 3 uur terug naar Chiang Rai. We “lagen” met 10 man in een boot en de stuurman loodste ons over stroomversnellingen, langs zandbanken en rotspartijen. Soms was het echt even spectaculair. Op een gegeven moment begonnen we allerlei zaken te herkennen omdat we een week daarvoor vele kilometers langs deze rivier hadden gefietst. Vanaf het water was het weer anders en we realiseerden ons hoever we gekomen waren. We voeren onder de hangende brug door die Henk ook gezien had, maar waar ik kort daarvoor was afgehaakt omdat ik nog wat energie wilde overhouden voor de terugweg.
Terug in Chiang Rai verbleven we nog 1 nachtje in het guesthouse waar we onze grote rugzakken hadden achtergelaten, om de volgende dag voor dag en dauw naar Laos te vertrekken.
-
13 December 2011 - 12:28
Marlies:
Klinkt heerlijk allemaal :) wat een leuke avonturen! Geniet ervan!
Liefs,
je nichtje Marlies -
13 December 2011 - 12:40
Elly:
Ohhhh Hanny, ik kan maar 1 ding zeggen: WAAAUW!
Wat ziet het er allemaal prachtig uit, en een guesthouse eigenaar die aankomt met een zalfje, super!
lieve groet Elly -
13 December 2011 - 12:42
Willy:
leerzaam, spectaculair en diepe bewondering voor jullie!!!
Ik ga van het ene kerstfeest naar het volgende. Als ik maar dichtbij kan komen met de auto!!!
liefs Willy -
13 December 2011 - 14:31
Koos Van Kampen:
Wat een mooi verslag met sfeervolle foto's. Ik ben heel benieuwd hoe Laos is..
Hartelijke groeten aan jullie beiden!
Koos -
13 December 2011 - 16:21
Jannie Postema:
Wat weer een prachtig verslag en mooie foto's.
Een geweldige reis hoor, geniet er samen van.
Een hartelijke groet JANNIE. -
13 December 2011 - 16:30
Diny:
Groetjes van Len & Claire & Diny -
13 December 2011 - 19:05
Leo En Cora:
Wat een prachtig land en zulke mooie foto's. Zo krijgen we een goed beeld van de reis die jullie maken. Nu op naar het volgende. Hopelijk vinden jullie weer een prachtige plek en maken jullie weer leuke dingen mee. We kijken uit naar het volgende verslag.
Lieve groeten van ons, Cora -
13 December 2011 - 19:10
Duang Djai:
sawadii nahm pung e chai dii
elk nieuw verhaal van jullie haalt bij mij herinneringen op,
dus ik zou zeggen, doorgaan, doorgaan en nog eens doorgaan.
luang nahmtha heeft een mooie omgeving en toen al een stijgend aantal toeristen. ik heb me toen gewaagd aan een fietstocht richting china, waar zogezegd een mooie markt zou zijn. ik ben halverwege afgehaakt... Tja, kan natuurlijk de fiets de schuld geven... onderweg nog armzalige nodelsoepjes gegeten, want naast de mooie snelle weg, was er niets...
veel plezier!
enne, je hebt best al ervaren dat je gewoon thais kunt praten, verstaan ze in laos prima!
lieve groeten carie -
13 December 2011 - 20:18
Jacqueline:
Ohhh, wat mooi allemaal en die foto's! Ik geniet met jullie mee..! :-)
-
13 December 2011 - 20:48
Ingrid:
Wat een schitterende natuur! Bedankt voor weer een prachtig verhaal. Veel plezier.
Wij genieten van ons kleinkind, ook een natuurwondertje:-)) -
14 December 2011 - 09:13
Carlo En Vanessa:
Lieve Hanny en Henk,
Prachtig, prachtig, prachtig! Het is mooi om mee te mogen lezen en beleven. Alleen zelf die reis maken zou nog beter zijn, maar vooralsnog zijn jullie verslagen een fantastisch alternatief.
Saludos calurosos,
Carlo en Vanessa -
14 December 2011 - 11:33
Marike:
Schitterende verhalen en mooie foto's lieve allebei! Ik sprak onlangs Noi uit Koudekerk aan den Rijn (ze is zwanger van hun derde kindje) en zij vond het fantastische om te horen dat je weer in Thailand zit (zat). Hartelijk groeten van haar!
Dikke kus van ons! -
14 December 2011 - 12:54
Repke:
Hanny, als je ooit nog een nieuwe baan gaat zoeken, kun je reisverslagen/verhalen gaan schrijven. Prachtig!
-
14 December 2011 - 15:20
Mirjam:
Mooi verhaal weer en ook prachtige foto's!
Jullie genieten met volle teugen, heerlijk.
Liefs, Mirjam.
-
14 December 2011 - 22:01
Judith Okumu:
Oooohhh.... ik krijg zin om op reis te gaan als ik dit lees! Mooi verhaal. X
-
16 December 2011 - 13:18
Hedwigis :
Ha Hanny en Henk,
een beetje een late reactie, maar het is wel weer super. Ik blijf het zeggen.
Alles is prachtig.
Jullie genieten wij hier genieten.
Tot de volgende mail
groeten uit een regenachtig Alphen -
17 December 2011 - 21:32
Ilone:
Kwam nu pas aan het lezen van deze toe en wilde het toch niet missen.
Ben het eens met Repke, je kunt prachtige reisverhalen schrijven. Trouwens, als je er later nog iets mee wil, de verhalen zijn er dan al.
Mooie tempel, mooie natuur. Heerlijk om mee te genieten.
Liefs Ilone -
22 December 2011 - 02:33
Piet Dobbelsteen:
wat een groot verslag van Hanny henk ik zie wel dat jij dert maar bij staat ja ja ja veel geluk en plezier beste mensen ccchhhaaauuu>"!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
