Twee farang* op de fiets in Pai.
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
01 December 2011 | Thailand, Pai
Het was even wennen aan onze nieuwe stek in Pai. We waren zo verwend in Fern Resort!
Nu moesten we het met een bamboehutje doen, dat een vierde was van de bungalow die we eerst bewoonden. Maar de vriendelijke ontvangst maakte een hoop goed. We mochten de fietsen gebruiken, die op het erf stonden, maar die bleken allerlei gebreken te vertonen. De volgende dag 20 minuten naar Pai gelopen en daar goede mountainbikes gehuurd. Pai is gelegen in een mooie vallei. De wegen aan beide kanten van de rivier de Pai zijn goed te fietsen. Dus de eerste dag reden we naar het zuiden en de volgende dag naar het noorden. Het fietsen geeft zoveel voldoening. Er is zoveel te zien onderweg. Van spelende kinderen op een schoolplein in kleine dorpjes die we passeren, oude dametjes, gekromd door het harde werken op de rijstvelden, dorsende boeren en een in werking zijnde rijstpelmachine in een oude schuur. Regelmatig komen we langs verborgen oude tempeltjes, waar geen farang te zien is. Dat maakt dat we, weg van het toerisme en drukte van de stad, ons een beetje “anders” voelen dan de meute die op brommertjes langs alle bezienswaardigheden scheurt.
Gisteren zagen we onderweg een bordje, “waterfall 5,5 km”. “Nou, laten we die ook maar meteen meepakken”, zeiden we tegen elkaar. Heel optimistisch begonnen we aan de klim, die wel veel meer dan 5,5 km leek te duren. Onderweg zagen we jongelui op brommertjes, die ons wat meewarig aankeken. Een enkeling stak de duim omhoog.
Maar wij voelden ons best een beetje trots “de oudjes doen het nog goed”. Eindelijk bovengekomen, zwetend en uitgeput, was er de voldoening van onze 2 fietsen, tussen al die gemotoriseerde voertuigen. De waterval was aardig, maar onze beloning lag toch meer in het feit dat we het gered hadden. De terugweg zou een makkie geworden zijn, ware het niet, dat Henk ontdekte dat zijn band leeg was. Potverdrie! Bij elk huis vroegen we om een pomp, maar niemand had er één. Er zou een fietsenmaker zijn, hoera…., maar helaas, hij was gesloten. Henk reed wel gewoon op die fiets, maar het geluid dat uit het voorwiel kwam, was bepaald niet hoopgevend. “Ik rijd die hele band naar zijn mallemoer” zei Henk. Toen we ongeveer 4 kilometer gedaald waren, stopten we op een kruising om ons op de weg te beraden. Een Thai stopte naast ons en vroeg of hij kon helpen. Hij had ons langs horen komen met die lekke band. Of hij een fietsenmaker wist, luidde onze vraag. Hij wenkte ons hem te volgen en na 50 meter stonden we voor een fietsenmaker, die binnen 10 minuten de band hand geplakt voor de prijs van 20 baht (ongeveer 50 cent) Opgelucht daalden we de rest van de tocht naar Pai af. Nog zo’n 10 kilometer, waarbij we slechts af en toe hoefden te trappen. Net op tijd waren we binnen om onze fietsen weer in te leveren. Nou, die Chang (Thais bier) hadden we dik verdiend. Ons laatste diner aan de rivier en toen weer 20 minuten in het donker naar huis lopen.
Vroeg slapen want we moesten om 4.30 uur op. Onze huisbazin bracht ons naar het busstation om 5 uur, waarna een bloedstollende rit volgde, in het donker over de bochtige weg door de bergen. Enkelen hielden het niet binnen. De bus stopte gelukkig daarvoor. Wij redden het net.
Gelukkig kwamen we tegen 12 uur heelhuids in Chiang Rai aan. Weer even wennen aan deze plek.
Heb het gevoel dat we echt heel ver weg zijn. We zitten zowel tegen de grens van Burma als die van Laos aan.
Morgen vroeg huren we weer fietsen, want er is hier weer veel te ontdekken.
* Farang = buitenlander
Op Henk zijn site komen nog filmpjes over het dorsen van de rijst.
Even geduld a.u.b. het uploaden kost tijd!
Nu moesten we het met een bamboehutje doen, dat een vierde was van de bungalow die we eerst bewoonden. Maar de vriendelijke ontvangst maakte een hoop goed. We mochten de fietsen gebruiken, die op het erf stonden, maar die bleken allerlei gebreken te vertonen. De volgende dag 20 minuten naar Pai gelopen en daar goede mountainbikes gehuurd. Pai is gelegen in een mooie vallei. De wegen aan beide kanten van de rivier de Pai zijn goed te fietsen. Dus de eerste dag reden we naar het zuiden en de volgende dag naar het noorden. Het fietsen geeft zoveel voldoening. Er is zoveel te zien onderweg. Van spelende kinderen op een schoolplein in kleine dorpjes die we passeren, oude dametjes, gekromd door het harde werken op de rijstvelden, dorsende boeren en een in werking zijnde rijstpelmachine in een oude schuur. Regelmatig komen we langs verborgen oude tempeltjes, waar geen farang te zien is. Dat maakt dat we, weg van het toerisme en drukte van de stad, ons een beetje “anders” voelen dan de meute die op brommertjes langs alle bezienswaardigheden scheurt.
Gisteren zagen we onderweg een bordje, “waterfall 5,5 km”. “Nou, laten we die ook maar meteen meepakken”, zeiden we tegen elkaar. Heel optimistisch begonnen we aan de klim, die wel veel meer dan 5,5 km leek te duren. Onderweg zagen we jongelui op brommertjes, die ons wat meewarig aankeken. Een enkeling stak de duim omhoog.
Maar wij voelden ons best een beetje trots “de oudjes doen het nog goed”. Eindelijk bovengekomen, zwetend en uitgeput, was er de voldoening van onze 2 fietsen, tussen al die gemotoriseerde voertuigen. De waterval was aardig, maar onze beloning lag toch meer in het feit dat we het gered hadden. De terugweg zou een makkie geworden zijn, ware het niet, dat Henk ontdekte dat zijn band leeg was. Potverdrie! Bij elk huis vroegen we om een pomp, maar niemand had er één. Er zou een fietsenmaker zijn, hoera…., maar helaas, hij was gesloten. Henk reed wel gewoon op die fiets, maar het geluid dat uit het voorwiel kwam, was bepaald niet hoopgevend. “Ik rijd die hele band naar zijn mallemoer” zei Henk. Toen we ongeveer 4 kilometer gedaald waren, stopten we op een kruising om ons op de weg te beraden. Een Thai stopte naast ons en vroeg of hij kon helpen. Hij had ons langs horen komen met die lekke band. Of hij een fietsenmaker wist, luidde onze vraag. Hij wenkte ons hem te volgen en na 50 meter stonden we voor een fietsenmaker, die binnen 10 minuten de band hand geplakt voor de prijs van 20 baht (ongeveer 50 cent) Opgelucht daalden we de rest van de tocht naar Pai af. Nog zo’n 10 kilometer, waarbij we slechts af en toe hoefden te trappen. Net op tijd waren we binnen om onze fietsen weer in te leveren. Nou, die Chang (Thais bier) hadden we dik verdiend. Ons laatste diner aan de rivier en toen weer 20 minuten in het donker naar huis lopen.
Vroeg slapen want we moesten om 4.30 uur op. Onze huisbazin bracht ons naar het busstation om 5 uur, waarna een bloedstollende rit volgde, in het donker over de bochtige weg door de bergen. Enkelen hielden het niet binnen. De bus stopte gelukkig daarvoor. Wij redden het net.
Gelukkig kwamen we tegen 12 uur heelhuids in Chiang Rai aan. Weer even wennen aan deze plek.
Heb het gevoel dat we echt heel ver weg zijn. We zitten zowel tegen de grens van Burma als die van Laos aan.
Morgen vroeg huren we weer fietsen, want er is hier weer veel te ontdekken.
* Farang = buitenlander
Op Henk zijn site komen nog filmpjes over het dorsen van de rijst.
Even geduld a.u.b. het uploaden kost tijd!
-
01 December 2011 - 11:43
Rien:
Henk, ondanks alle ontberingen zie je er nog goed uit.
Hoe doe je dat?
Rien -
01 December 2011 - 11:48
Til:
Wat hebben jullie weer veel gezien en beleefd! Geweldig, zoals jullie alles per fiets bekijken!Dat is helemaal ideaal.Trouwens, zo'n bamboehutje huren lijkt me ook reuze leuk. Tja....'t is wel even iets anders dan je resort! Maar juist die variatie vind ik persoonlijk altijd zo leuk! De foto's zien er ook weer prachtig uit.Ik ben dol op waterbuffels.Gaan jullie van hieruit Laos in? Ik begrijp de hint, Henk: Ik moet meer geduld hebben bij het uploaden van je video's...!Ik ga m'n best doen! Nu ga ik weer door met dichten....Ja,Sinterklaas komt al over een paar nachtjes slapen.....Dat is voor jullie nu wel de ver van jullie bed show!! Tot horens en veel plezier! liefs, Til. -
01 December 2011 - 12:10
Luna:
Wat een mooie foto's! Dank je voor de foto's.
Moet je even kijken wat heb je in je boek.
Je hebt een mooie naam. Je hebt poep.
Groetjes en een kus van Luna -
01 December 2011 - 12:12
Repke:
Heel fijn om weer een verslag te lezen. Ik ben erg nieuwsgierig naar jullie bamboehutje!
Heel veel genieten samen!!!
Liefs Rep -
01 December 2011 - 12:28
Jannie Postema:
wat weer prachtige verhalen en foto's. fijn dat jullie zo genieten. hartelijk gegroet jannie -
01 December 2011 - 12:51
Leo En Cora:
Wat een belevenissen allemaal. Leuk om te lezen en wat en prachtige foto's allemaal. Ik zie het helemaal voor me. Fijn dat jullie zo genieten. Van harte gegund. We leven met jullie mee.
Wij zijn nog aan het bijkomen van onze reis die ook geweldig was. Heel veel indrukken en door prachtige landschappen gereisd met veel bloemen, struisvogels en heel veel andere dieren.
Probeer jullie binnenkort te bereiken via Skype.
Lieve groeten van ons! -
01 December 2011 - 14:26
Willy:
Wat een sportievelingen toch!! En, voortaan bandenplak meenemen!!
de foto's zijn prachtig.
liefs, Willy -
01 December 2011 - 15:57
Elly:
Hanny, wat schrijf je toch leuk!!
Het wordt tijd voor een leuke bundel reisverhalen vind ik.
Kun je doen als je weer terug bent, want dan valt het weer zó tegen, alhoewel, fietsen kun je hier ook maar daar is dan ook alles mee gezegd :)
-
01 December 2011 - 17:53
Jacqueline:
Wat een mooie foto's ! Ik droom ook ff weg... :-)
Geniet ervan! -
01 December 2011 - 20:40
Ilone:
Zooo, dat was een hele rit op de fiets. Knap hoor. Maar wat een pech met die band, kwam gelukkig ook weer goed.
Dat pilsje hadden jullie zeker verdiend.
Ook leuk dat jullie zo op plekken komen, waar andere toeristen aan voorbij gaan.
Mooie foto's ook weer en heerlijk je enthousiaste verhalen te lezen, kijk alweer uit naar het volgende. -
01 December 2011 - 22:38
Duang Djai:
sawadii kha farangen!
jij geniet
jullie genieten
en ik geniet!
wat een mooie tijd hebben jullie nu en had ik toen
gaan jullie ook nog naar soppong? daar heb ik toen een nachtje in de jungle doorgebracht...
naar ik lees genieten er een heleboel mensen mee, dus vooral doorgaan zou ik zo zeggen!
carie -
12 December 2011 - 04:15
Dario Dobbelsteen:
hola henk hermosas las fotos , nos alegramos que estés bien,en Tailandia nosotros siempre nos acordamos de tu visita a nuestra casa Argentina desde YA les mandamos muchos saludos y que pasen unas felices fiestas y que tengan un prospero año nuevo.
Lara,Nancy,Enzo,Dario Dobbelsteen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
