December 2009
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
06 December 2009 | Vietnam, Ða Năng
December, een maand met feestdagen in Nederland.
Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw, daar valt niet veel van te merken hier.
Ik heb geprobeerd Mai uit te leggen wat Sinterklaas inhoudt, maar het komt me dan zo belachelijk voor, dat ik er maar mee gestopt ben.
In het grootste warenhuis van de stad is een Kerstafdeling ingericht, maar voor de meeste Vietnamezen lijkt Kerst een weinig zeggend fenomeen. Jingle bells klinkt er de hele dag over de afdeling en ze verkopen er nep Kerstbomen met sneeuw erop. Of rode, met wit afgezette, jurken van nylon stof.
Ik vraag me af hoe Oud en Nieuw gevierd gaan worden. Het Vietnamees Nieuwjaar is pas in februari en dat leeft pas echt hier. Mensen zijn dan één tot twee weken vrij en reizen massaal naar hun “home town”. Maar dat is allemaal nog even weg.
De Kerstdagen zal ik waarschijnlijk niet alleen hoeven door te brengen, nu mijn eerste bezoekers richting Vietnam komen. Ik kijk uit naar het bezoek van mijn oudste broer Koos en Marlies, zijn vrouw. Het lijkt me enig om al die mooie plekken die ik hier ontdekt heb, te kunnen laten zien; Hoi An en Hué als eerste natuurlijk. Hopelijk kunnen we later met elkaar naar de Mekong Delta reizen. Daar ben ik zelf nog niet geweest, maar het is zeker de moeite waard.
Maandag a.s. zal ik vrijaf vragen voor de laatste twee weken van het jaar. Hier wordt gewoon doorgewerkt de hele maand. Ook met Kerst. Alleen 1 januari schijnt een vrije dag te zijn.
Druk is het niet echt, op het moment. Ik bezoek de klassen en geef wat adviezen en draag ideeën aan. Het meeste plezier beleef ik aan de lessen Engels die ik mag geven. De leerkrachten doen zo enthousiast mee. Daarnaast mag ik zelf in de bank plaatsnemen voor de cursus Gebarentaal die op zaterdagochtend gegeven wordt. Het is enig om dat te leren. Ik deed al eerder een cursus in Thailand, maar in het Vietnamees is het weer heel anders. Gelukkig ben ik de oude gebaren die ik geleerd had, grotendeels vergeten, zodat ik niet in de war raak. Wel lastig omdat het vanuit het Vietnamees gaat en ik die taal natuurlijk niet beheers. Maar met wat hulp van collega’s kom ik een heel eind. Als je tot twaalf kan tellen hier, heb je al veel gewonnen. De dagen van de week zijn dag 2,(maandag) 3,4,5,6,7, en chu nhat (zondag). Met de maanden hetzelfde. Maand 1 t/m 12. Dat is zo’n beetje het enige dat gemakkelijk is aan deze taal.
Intussen is het hier nog steeds koel weer. Ook al ligt de temperatuur nog vaak even boven de twintig graden, het voelt kil aan. Waarschijnlijk door de hoge luchtvochtigheid. Soms is het hier loodgrijs, net als in Nederland. Dan snak ik na een paar dagen weer naar een zonnetje.
In de tuin zitten is er even niet bij. Die tuin is, in verband met de komst van mijn bezoekers, weer helemaal onder handen genomen. Alle muren opnieuw in de verf en het oude berghok afgebroken.
Gelukkig zijn de ratten verdwenen. De afgelopen zomer werd de tuin massaal bezocht door deze diertjes. Als ik zat te lezen, zag ik ze vanuit mijn ooghoeken steeds rondstruinen. Mijn benen legde ik op een bankje, zodat ze vrij tussen de stoelpoten konden bewegen. Blij was ik er niet mee, maar het wende (een beetje). Eén van de buren heeft een kat aangeschaft en dat lijkt de oplossing. Nu hebben we ’s nachts het gekrijs van de kat af en toe, maar alles beter dan die ratten.
Onlangs maakte ik mijn eerste bruiloft in Vietnam mee, van één van de collega’s. Trouwen doe je niet zomaar. Je gaat eerst naar een “fortune teller” om een goede dag te laten bepalen. Die blijkt voor veel stelletjes hetzelfde, want er zijn weekends waarop er massaal getrouwd en gefeest wordt.
Ik werd om 11 uur ’s morgens verwacht en netjes uitgedost verscheen ik in de feestzaal. Die bestond uit zo’n 20 gedekte tafels voor elk 10 personen. Ik zat nog maar net of de muziek ging aan met een volume van 100%. Snoeihard dus. Een gesprek voeren was onmogelijk. Het bruidspaar kwam binnen, er werd wat vuurwerk afgestoken en een piramide van champagneglazen werd gevuld . Schalen met eten werden binnengebracht en de blikjes bier geopend. Daar ging het weer van mot, hai, ba, joohh… en massaal werd er getoast op het bruidspaar. Intussen waren de eerste gasten op de bühne gesprongen om een nummertje te zingen eveneens met een groot aantal decibellen.
Intussen liep de bruid rond, eerst in het wit, later in een prachtige blauwe outfit. Het was niet mogelijk wat woorden met haar te wisselen, want de muziek overstemde alles. Na ongeveer 1,5 uur, we hadden toen zo’n 5 gangen gehad, kwam het nagerecht en daarna was in een oogwenk iedereen verdwenen. Dat was het dan. Ik vroeg me af, hoe lang bruiloften al op deze manier gevierd worden. Er moet toch een tijd geweest zijn, voordat er giga luidsprekers en karaoke toestellen waren, dat men op een meer traditionele wijze een bruiloft vierde. Dat heet vooruitgang.
Jammer, want ik heb hier zulke mooie culturele uitingen gezien. Vooral de dansen, met veel symboliek, vind ik prachtig. Ik heb daar op school al veel staaltjes van gezien.
Maar ook op school zie ik dat het keyboard de meer traditionele muziekinstrumenten verdringt.
Als de juffen een les moeten geven, waarop ze beoordeeld worden, komt er een powerpoint presentatie in de klas. In paniek kreeg ik onlangs een jonge collega bij me, die een les moest voorbeiden voor haar klasje met 7 dove kinderen tussen de 3 en 6 jaar. En dat moest ook een powerpoint presentatie worden. Ik ben met de directrice gaan praten en de juf mocht gewoon haar les geven zonder deze toeters en bellen. Juf blij en ik ook.
Graag wens ik iedereen een “gezellige” Decembermaand.
Vandaag 2 videofilmpjes van een tochtje naar de Hai Van Pass, eerder dit jaar opgenomen.
Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw, daar valt niet veel van te merken hier.
Ik heb geprobeerd Mai uit te leggen wat Sinterklaas inhoudt, maar het komt me dan zo belachelijk voor, dat ik er maar mee gestopt ben.
In het grootste warenhuis van de stad is een Kerstafdeling ingericht, maar voor de meeste Vietnamezen lijkt Kerst een weinig zeggend fenomeen. Jingle bells klinkt er de hele dag over de afdeling en ze verkopen er nep Kerstbomen met sneeuw erop. Of rode, met wit afgezette, jurken van nylon stof.
Ik vraag me af hoe Oud en Nieuw gevierd gaan worden. Het Vietnamees Nieuwjaar is pas in februari en dat leeft pas echt hier. Mensen zijn dan één tot twee weken vrij en reizen massaal naar hun “home town”. Maar dat is allemaal nog even weg.
De Kerstdagen zal ik waarschijnlijk niet alleen hoeven door te brengen, nu mijn eerste bezoekers richting Vietnam komen. Ik kijk uit naar het bezoek van mijn oudste broer Koos en Marlies, zijn vrouw. Het lijkt me enig om al die mooie plekken die ik hier ontdekt heb, te kunnen laten zien; Hoi An en Hué als eerste natuurlijk. Hopelijk kunnen we later met elkaar naar de Mekong Delta reizen. Daar ben ik zelf nog niet geweest, maar het is zeker de moeite waard.
Maandag a.s. zal ik vrijaf vragen voor de laatste twee weken van het jaar. Hier wordt gewoon doorgewerkt de hele maand. Ook met Kerst. Alleen 1 januari schijnt een vrije dag te zijn.
Druk is het niet echt, op het moment. Ik bezoek de klassen en geef wat adviezen en draag ideeën aan. Het meeste plezier beleef ik aan de lessen Engels die ik mag geven. De leerkrachten doen zo enthousiast mee. Daarnaast mag ik zelf in de bank plaatsnemen voor de cursus Gebarentaal die op zaterdagochtend gegeven wordt. Het is enig om dat te leren. Ik deed al eerder een cursus in Thailand, maar in het Vietnamees is het weer heel anders. Gelukkig ben ik de oude gebaren die ik geleerd had, grotendeels vergeten, zodat ik niet in de war raak. Wel lastig omdat het vanuit het Vietnamees gaat en ik die taal natuurlijk niet beheers. Maar met wat hulp van collega’s kom ik een heel eind. Als je tot twaalf kan tellen hier, heb je al veel gewonnen. De dagen van de week zijn dag 2,(maandag) 3,4,5,6,7, en chu nhat (zondag). Met de maanden hetzelfde. Maand 1 t/m 12. Dat is zo’n beetje het enige dat gemakkelijk is aan deze taal.
Intussen is het hier nog steeds koel weer. Ook al ligt de temperatuur nog vaak even boven de twintig graden, het voelt kil aan. Waarschijnlijk door de hoge luchtvochtigheid. Soms is het hier loodgrijs, net als in Nederland. Dan snak ik na een paar dagen weer naar een zonnetje.
In de tuin zitten is er even niet bij. Die tuin is, in verband met de komst van mijn bezoekers, weer helemaal onder handen genomen. Alle muren opnieuw in de verf en het oude berghok afgebroken.
Gelukkig zijn de ratten verdwenen. De afgelopen zomer werd de tuin massaal bezocht door deze diertjes. Als ik zat te lezen, zag ik ze vanuit mijn ooghoeken steeds rondstruinen. Mijn benen legde ik op een bankje, zodat ze vrij tussen de stoelpoten konden bewegen. Blij was ik er niet mee, maar het wende (een beetje). Eén van de buren heeft een kat aangeschaft en dat lijkt de oplossing. Nu hebben we ’s nachts het gekrijs van de kat af en toe, maar alles beter dan die ratten.
Onlangs maakte ik mijn eerste bruiloft in Vietnam mee, van één van de collega’s. Trouwen doe je niet zomaar. Je gaat eerst naar een “fortune teller” om een goede dag te laten bepalen. Die blijkt voor veel stelletjes hetzelfde, want er zijn weekends waarop er massaal getrouwd en gefeest wordt.
Ik werd om 11 uur ’s morgens verwacht en netjes uitgedost verscheen ik in de feestzaal. Die bestond uit zo’n 20 gedekte tafels voor elk 10 personen. Ik zat nog maar net of de muziek ging aan met een volume van 100%. Snoeihard dus. Een gesprek voeren was onmogelijk. Het bruidspaar kwam binnen, er werd wat vuurwerk afgestoken en een piramide van champagneglazen werd gevuld . Schalen met eten werden binnengebracht en de blikjes bier geopend. Daar ging het weer van mot, hai, ba, joohh… en massaal werd er getoast op het bruidspaar. Intussen waren de eerste gasten op de bühne gesprongen om een nummertje te zingen eveneens met een groot aantal decibellen.
Intussen liep de bruid rond, eerst in het wit, later in een prachtige blauwe outfit. Het was niet mogelijk wat woorden met haar te wisselen, want de muziek overstemde alles. Na ongeveer 1,5 uur, we hadden toen zo’n 5 gangen gehad, kwam het nagerecht en daarna was in een oogwenk iedereen verdwenen. Dat was het dan. Ik vroeg me af, hoe lang bruiloften al op deze manier gevierd worden. Er moet toch een tijd geweest zijn, voordat er giga luidsprekers en karaoke toestellen waren, dat men op een meer traditionele wijze een bruiloft vierde. Dat heet vooruitgang.
Jammer, want ik heb hier zulke mooie culturele uitingen gezien. Vooral de dansen, met veel symboliek, vind ik prachtig. Ik heb daar op school al veel staaltjes van gezien.
Maar ook op school zie ik dat het keyboard de meer traditionele muziekinstrumenten verdringt.
Als de juffen een les moeten geven, waarop ze beoordeeld worden, komt er een powerpoint presentatie in de klas. In paniek kreeg ik onlangs een jonge collega bij me, die een les moest voorbeiden voor haar klasje met 7 dove kinderen tussen de 3 en 6 jaar. En dat moest ook een powerpoint presentatie worden. Ik ben met de directrice gaan praten en de juf mocht gewoon haar les geven zonder deze toeters en bellen. Juf blij en ik ook.
Graag wens ik iedereen een “gezellige” Decembermaand.
Vandaag 2 videofilmpjes van een tochtje naar de Hai Van Pass, eerder dit jaar opgenomen.
-
06 December 2009 - 11:40
Ilone:
Leuk dat je broer komt Hanny; en haha: uitleggen wat Sinterklaas inhoud; kan me voorstellen dat dat kinderachtig lijkt. Maar ja, is ook een kinderfeest hé. Maar de sfeer in deze tijd, zul je wel even missen.
Jammer dat die bruiloft met keiharde muziek was en weinig traditioneel. Maar heb je op andere momenten dan dus ook wel meegemaakt.
Fijne tijd met je broer en zijn vrouw. -
06 December 2009 - 13:06
Carie:
ha die hanny
wat ontzettend leuk dat je bezoek krijgt!je zult er vast et volle teugen van genieten, en hun met jou!
Tis hier totaal geen decemberweer,meer oktober. Ik heb mijn winterjas nauwelijks aan, mijn regenjas des te vaker. Ik heb al drie weken sneeuwklokjes en nog even, misschien zelfs nog in 2009, en dan komen de crokussen, het groen is al zichtbaar. Tja, wat is winter in Holland! Het klinkt gek, maar ik verlang naar de kou, zodat het droog en zonnig wordt. Die grote grijze hemel ben ik helemaal zat!
lieve groeten, Carie -
09 December 2009 - 12:53
Hedwigis:
Ha Hanny,
hier is de Sint drukte weer over. Hij is weer even een jaartje weg. Ik heb er weer zeer van genoten. Vooral de heerlijke marsepein. Nu op naar de kerst. Lekker 2 weken vrij. Jij ook las ik. geniet ervan. Vooral van het gezelschap.Tot mails. Hedwigis -
10 December 2009 - 14:05
Heidi:
Hoi Hanny .
ik kan me voorstellen dat je niet wist hoe je het feest van sinterklaas uit moest leggen ha ha. ik heb het samen met silvia bij mijn zoon gevierd . we hebben het dobbelspel gedaan. fijn voor je dat je broer overkomt.liefs Heidi
-
18 December 2009 - 17:50
Judith Okumu:
Hahaha, wat lijkt jij enorm lang naast die bruid! Maar je ziet er heel goed uit! Veel plezier met je broer en zijn vrouw, een goeie reis alvast! -
29 December 2009 - 14:29
Caja Stokvisch:
Hoi Hanny,
Was net snel nog even op je site aan t kijken voordat ik ging slapen en het heeft mijn nieuwsgierigheid alleen maar groter gemaakt om de rest te lezen. Ga ik doen als ik geniet van de mooie stranden op phu quoc island.
Groetjes Caja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
