Hué
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
02 Juli 2009 | Vietnam, Ða Năng
Hué.
Mijn plan om te gaan reizen, heb ik maar meteen ten uitvoer gebracht.
Hué was mijn eerste bestemming. Een bijzondere plek, op ongeveer 100 km ten noorden van Da Nang.
Ik wilde deze reis graag met de trein doen, omdat ik vermoedde dat het traject grotendeels langs de kust zou lopen. En mijn verwachtingen kwamen uit. Het was een schitterende tocht. Nog mooier dan ik me had voorgesteld. Ik had zo nu en dan het idee, dat ik in het programma “Rail Away” was beland. Het was tevens mijn eerste ervaring met de Vietnamese Spoorwegen. De start was niet zo heel geweldig. Ik was een half uur voor mijn trein zou vertrekken op het station. Toen ik een kaartje wilde kopen werd mij gezegd dat de trein niet om kwart over 10, maar om 10 over 12 zou gaan. En bovendien waren alle “soft seats” al uitverkocht. Dat zou betekenen dat ik 3 tot 4 uur lang op een houten bank zou moeten zitten. Toen ik nog even aandrong of er echt geen trein eerder ging, bleek er toch ook nog één om 11.06 te gaan en ik kon gewoon een zachte stoel krijgen. Kosten 42.000 VND. Nog geen 2 Euro voor een afstand van 100 kilometer.
Rond kwart over 11 kwam er een trein het station van Da Nang binnenrijden. Dat gebeurde heel rustig want Da Nang is een kopstation. Treinen rijden dus een deel van het traject terug en slaan dan eventueel af naar het noorden of het zuiden. Er is veel enkelspoor hier en dat verklaart ook het lange wachten soms van de trein, die op een trein uit tegenovergestelde richting wacht.
Je mag pas het perron op als de trein er aan komt. Hij toetert heel hard want de mensen lopen nog tot het laatste moment over de rails. De perrons zijn laag, dus je stapt er gemakkelijk af.
Ik had mij nog maar net op mijn plek bij het raam geïnstalleerd of er schalde keiharde muziek door de wagon. “Oh nee, het zal toch niet waar zijn, dat ik 3 uur lang in de herrie zit” was mijn eerste gedachte. Maar ik denk dat het een soort propagandabandje was, want ik hoorde veelvuldig het woord Vietnam vallen en na 10 minuten werd het gelukkig stil. Toen we reden ging de airconditioning op volle toeren en werd het ijskoud. Omdat we veel later vertrokken waren dan ik had gepland, kreeg ik na een uur al geweldige trek. Ik had alleen een rol mentos bij me en twee bakjes yoghurt. Maar dat was voldoende om het tot Hué uit te zingen. En bovendien al dat moois onderweg leidde al gauw de aandacht af van de maag.
Na 4 uur rijden kwam de trein in een zeer zonnig en zeer warm Hué aan (38 graden), waar ik me door een brommertaxi naar mijn hotel heb laten vervoeren.
De eerste indruk die je van Hué krijgt, is dat het rustiger is dan Da Nang. En veel groener ook.
Brede lanen met veel bomen. De brede “Parfum Rivier” deelt de stad in tweeën. De rivier dankt haar naam aan de geurige bloemen die ooit langs deze rivier groeiden, zo wil het verhaal.
Aan de noordkant van de stad ligt de “Citadel”. Dit is een gebied omgeven door een 11 kilometer lange en 2 meter dikke muur, waar vanuit de heersers van de Nguyen Dynastie eeuwenlang, van midden 16e eeuw tot aan 1945, heersten over Zuid en Centraal Vietnam.
Binnen de Citadel, ligt weer een andere ommuurde stad “The Forbidden Purple City”. Hier zijn nog maar enkele tempels en paleizen te vinden, omdat het grootste gedeelte tijdens de Vietnam Oorlog is gebombardeerd. Er is zo wie zo hevig gevochten in en om Hué. Tijdens het TET offensief in 1968 vielen er in een week tijd 10 duizend doden. Veel mensen die tegen de Viet Cong waren, werden uit hun huizen gehaald en omgebracht. Ook rijke handelaren, monniken, priester, intellectuelen werden onder het 3,5 week durende beleg door het Noorden doodgeschoten, doodgeslagen of levend begraven. Er zijn na de oorlog diverse massagraven gevonden.
Er komen natuurlijk heel veel mensen op deze Citadel af. Om de meute voor te zijn, ben ik zo vroeg mogelijk op pad gegaan. Om half 7 kun je er al naar binnen. Dan is het nog stil. Ik heb 2,5 uur over het terrein gezworven en genoten van de stilte, de sfeer en de prachtige gerenoveerde, maar ook heel oude vervallen, tempels en paleizen.
Rondom Hué liggen zeven graftomben van keizers van de Nguyen-dynastie. Er worden trips naar deze graftomben aangeboden per drakenboot over de Parfum Rivier en dat leek me wel wat.
Elke keizer ontwierp zijn eigen grafmonument en liet dat bouwen op een plaats die met de grootste zorgvuldigheid door waarzeggers was uitgekozen. De tomben waren meer dan alleen een graf. Er werden mooie tuinen met tempels, vijvers, beelden en paviljoens gebouwd en het complex diende tijdens het leven van de keizers als ontspanningsoord.
De tocht over het water was heerlijk en de diverse pagodes en graftombes zeer de moeite van het bekijken waard. Wel was het overal behoorlijk druk. Veel Vietnamezen ook, die vakantie vieren in eigen land. Voor elke graftombe moet wel een toegangskaartje worden gekocht. Vietnamezen betalen 20.000 VND en buitenlanders 55.000 VND.
Mijn laatste middagje in Hué heb ik doorgebracht aan het zwembad van "La Residence", de residentie destijds van de Franse gouverneur. Een prachtig hotel nu, gelegen aan de rivier. Dat was een mooie afsluiting van een heerlijk uitstapje naar Hué.
Omdat ik zoveel foto’s gemaakt heb, heb ik deze keer ook maar een webalbum gemaakt;
http://picasaweb.google.nl/hannyvankampen/Hue#
Mijn plan om te gaan reizen, heb ik maar meteen ten uitvoer gebracht.
Hué was mijn eerste bestemming. Een bijzondere plek, op ongeveer 100 km ten noorden van Da Nang.
Ik wilde deze reis graag met de trein doen, omdat ik vermoedde dat het traject grotendeels langs de kust zou lopen. En mijn verwachtingen kwamen uit. Het was een schitterende tocht. Nog mooier dan ik me had voorgesteld. Ik had zo nu en dan het idee, dat ik in het programma “Rail Away” was beland. Het was tevens mijn eerste ervaring met de Vietnamese Spoorwegen. De start was niet zo heel geweldig. Ik was een half uur voor mijn trein zou vertrekken op het station. Toen ik een kaartje wilde kopen werd mij gezegd dat de trein niet om kwart over 10, maar om 10 over 12 zou gaan. En bovendien waren alle “soft seats” al uitverkocht. Dat zou betekenen dat ik 3 tot 4 uur lang op een houten bank zou moeten zitten. Toen ik nog even aandrong of er echt geen trein eerder ging, bleek er toch ook nog één om 11.06 te gaan en ik kon gewoon een zachte stoel krijgen. Kosten 42.000 VND. Nog geen 2 Euro voor een afstand van 100 kilometer.
Rond kwart over 11 kwam er een trein het station van Da Nang binnenrijden. Dat gebeurde heel rustig want Da Nang is een kopstation. Treinen rijden dus een deel van het traject terug en slaan dan eventueel af naar het noorden of het zuiden. Er is veel enkelspoor hier en dat verklaart ook het lange wachten soms van de trein, die op een trein uit tegenovergestelde richting wacht.
Je mag pas het perron op als de trein er aan komt. Hij toetert heel hard want de mensen lopen nog tot het laatste moment over de rails. De perrons zijn laag, dus je stapt er gemakkelijk af.
Ik had mij nog maar net op mijn plek bij het raam geïnstalleerd of er schalde keiharde muziek door de wagon. “Oh nee, het zal toch niet waar zijn, dat ik 3 uur lang in de herrie zit” was mijn eerste gedachte. Maar ik denk dat het een soort propagandabandje was, want ik hoorde veelvuldig het woord Vietnam vallen en na 10 minuten werd het gelukkig stil. Toen we reden ging de airconditioning op volle toeren en werd het ijskoud. Omdat we veel later vertrokken waren dan ik had gepland, kreeg ik na een uur al geweldige trek. Ik had alleen een rol mentos bij me en twee bakjes yoghurt. Maar dat was voldoende om het tot Hué uit te zingen. En bovendien al dat moois onderweg leidde al gauw de aandacht af van de maag.
Na 4 uur rijden kwam de trein in een zeer zonnig en zeer warm Hué aan (38 graden), waar ik me door een brommertaxi naar mijn hotel heb laten vervoeren.
De eerste indruk die je van Hué krijgt, is dat het rustiger is dan Da Nang. En veel groener ook.
Brede lanen met veel bomen. De brede “Parfum Rivier” deelt de stad in tweeën. De rivier dankt haar naam aan de geurige bloemen die ooit langs deze rivier groeiden, zo wil het verhaal.
Aan de noordkant van de stad ligt de “Citadel”. Dit is een gebied omgeven door een 11 kilometer lange en 2 meter dikke muur, waar vanuit de heersers van de Nguyen Dynastie eeuwenlang, van midden 16e eeuw tot aan 1945, heersten over Zuid en Centraal Vietnam.
Binnen de Citadel, ligt weer een andere ommuurde stad “The Forbidden Purple City”. Hier zijn nog maar enkele tempels en paleizen te vinden, omdat het grootste gedeelte tijdens de Vietnam Oorlog is gebombardeerd. Er is zo wie zo hevig gevochten in en om Hué. Tijdens het TET offensief in 1968 vielen er in een week tijd 10 duizend doden. Veel mensen die tegen de Viet Cong waren, werden uit hun huizen gehaald en omgebracht. Ook rijke handelaren, monniken, priester, intellectuelen werden onder het 3,5 week durende beleg door het Noorden doodgeschoten, doodgeslagen of levend begraven. Er zijn na de oorlog diverse massagraven gevonden.
Er komen natuurlijk heel veel mensen op deze Citadel af. Om de meute voor te zijn, ben ik zo vroeg mogelijk op pad gegaan. Om half 7 kun je er al naar binnen. Dan is het nog stil. Ik heb 2,5 uur over het terrein gezworven en genoten van de stilte, de sfeer en de prachtige gerenoveerde, maar ook heel oude vervallen, tempels en paleizen.
Rondom Hué liggen zeven graftomben van keizers van de Nguyen-dynastie. Er worden trips naar deze graftomben aangeboden per drakenboot over de Parfum Rivier en dat leek me wel wat.
Elke keizer ontwierp zijn eigen grafmonument en liet dat bouwen op een plaats die met de grootste zorgvuldigheid door waarzeggers was uitgekozen. De tomben waren meer dan alleen een graf. Er werden mooie tuinen met tempels, vijvers, beelden en paviljoens gebouwd en het complex diende tijdens het leven van de keizers als ontspanningsoord.
De tocht over het water was heerlijk en de diverse pagodes en graftombes zeer de moeite van het bekijken waard. Wel was het overal behoorlijk druk. Veel Vietnamezen ook, die vakantie vieren in eigen land. Voor elke graftombe moet wel een toegangskaartje worden gekocht. Vietnamezen betalen 20.000 VND en buitenlanders 55.000 VND.
Mijn laatste middagje in Hué heb ik doorgebracht aan het zwembad van "La Residence", de residentie destijds van de Franse gouverneur. Een prachtig hotel nu, gelegen aan de rivier. Dat was een mooie afsluiting van een heerlijk uitstapje naar Hué.
Omdat ik zoveel foto’s gemaakt heb, heb ik deze keer ook maar een webalbum gemaakt;
http://picasaweb.google.nl/hannyvankampen/Hue#
-
02 Juli 2009 - 09:24
Marlies:
prachtig stukje weer! Lijkt me een heerlijke plek, geweldig dat je daar zo in de buurt zit. Veel plezier verder!
Liefs, je nichtje Marlies -
02 Juli 2009 - 09:33
Jacqueline:
Schitterend, Hanny...en ik geniet met je mee!! -
02 Juli 2009 - 12:49
Elly:
leuk, leuk, leuk en een mooi verhaal geschreven
liefs Elly -
02 Juli 2009 - 14:29
Hedwigis:
Ha Hanny, kom ik net uit school, val ik met mijn neus weer in een fijn reisverslag en heerlijke foto's. Zo kom ik de laatste week wel door.
groeten Hedwigis -
02 Juli 2009 - 18:14
Mirjam:
Hallo Hanny, wat goed dat je het hebt gedaan, schitterend verslag en schitterende foto's en zoveeeeel!
Veel liefs, Mirjam. -
02 Juli 2009 - 21:53
Carie:
Ha die Hanny,
Mijn eerste verbazing was natuurlijk dat je ook maar denkt dat je honger kunt krijgen in een trein in Azië... Daar komt toch wel wat langs, van kippenpoot, tot ijs, snoep en koek? Anders kunnen ze toch echt wat leren van hun Thaise buren!
Leuk dat je reist! Kom je mooie dingen tegen, dat zie ik!
lieve groeten carie -
03 Juli 2009 - 12:17
Til:
Wat verstandig om alleen op stap te gaan en wat heb je alweer veel beleefd.Ik zit nu in een groot winkelcentrum in Boedapest waar je ook kunt internetten....Ik heb van je lange verslag genoten.Geniet ze, Hanny. Liefs, Til -
07 Juli 2009 - 08:29
Marja V.:
Hanny, wat een prachtig reisverslag heb je weer gemaakt en wat een bezienswaardigheden. Succes met je verdere reis en ik volg je op de voet!
Liefs, Marja -
08 Juli 2009 - 08:01
Marijke:
Een interessant verhaal, Hanny!
Ik ga met je mee op reis, in gedachten.
Liefs, Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
