Weekendje weg.
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
24 Februari 2007 | Oeganda, Bushenyi
De jaarlijkse VSO conferentie werd vorig weekend gehouden en er was gekozen voor een bijzondere locatie; Jinja Nile Resort.
Bij een eerder bezoek aan Jinja (in het oosten van Oeganda) was ik al in dit resort terechtgekomen om er een duik te nemen in het zwembad. De prijzen voor een overnachting lagen ver boven mijn budget. Maar voor deze conferentie kon VSO het zich kennelijk veroorloven.
Op donderdag kon ik een lift krijgen naar Kampala. Dat scheelde een hoop gedoe met het openbaar vervoer. Op vrijdag werden we vanuit Kampala per bus naar Jinja vervoerd. Per tweetal kregen we een huisje toegewezen. Met uitzicht op de rivier de Nijl! Het huisje was prachtig. Mooie tegels op de vloer, mooie badkamer met een warme douche! Wat een luxe.
De maaltijden waren geweldig. Heerlijke buffetten en zalige toetjes. En dat in een land waar het dessert een onbekend fenomeen is.
Dit weekend had als thema "Teambuilding", dus daar werd hard aan gewerkt. Maar ik denk dat de vrije tijd die we met elkaar doorbrachten, vooral die aan de bar, het meeste effect had.
Vorige keer schreef ik al dat ik graag een aantal zaken besproken zou zien binnen VSO. Ik was niet de enige. We kregen volop de gelegenheid om frustraties en vragen te uiten. Dat luchtte op. Er werden beloftes gedaan om bepaalde zaken aan een nader onderzoek te onderwerpen en de communicatie, in het algemeen, te verbeteren.
Het waren heerlijke dagen en helemaal opgeladen ging het zondag weer richting Kampala.
De volgende dag zou ik met de postbus naar Bushenyi vertrekken. Ik had gehoord dat deze bus altijd precies om 8 uur bij het postkantoor van Kampala vertrekt. Je moet er wel op tijd zijn, voor het geval er veel mensen mee willen. Ik wilde dus om 7 uur bij mijn hostel vertrekken. Helaas was de batterij van mijn telefoon leeg en zodoende kon ik ook de wekker niet laten afgaan. Er was geen elektriciteit die avond om de telefoon weer op te laden. Ook niemand te vinden die me kon wekken. Je gaat dan wat onrustig slapen, bang om te laat op te staan.
Nou die angst was niet nodig, want de volgende ochtend om half 6 werd ik wel op een heel speciale manier gewekt. Mijn bed schudde heen en weer, het hele hostel schudde. Een aardbeving!!! En niet zo’n kleintje ook. Het eerste dat door me heen schoot was "Help ik zit drie hoog, ik moet van de balustrade springen, want als het gebouw instort lig ik onder het puin". Maar alles bleef overeind. Het schudden hield op. Met kloppend hart weer in bed gekropen. Van slapen kwam niets meer. De aardbeving was zowel in Kampala als in Bushenyi gevoeld. Ook in het uiterste noorden van het land hadden mensen de aardbeving gevoeld. Maar gek genoeg maken de Oegandezen zelf er nauwelijks woorden aan vuil.
Hier op het PTC bereiden de 2e jaarsstudenten zich voor op hun stage.
Ik vind het heel leuk om het veld weer in te gaan en adviezen te geven over het lesgeven.
Verder heb ik een uitnodiging om a.s. woensdag op de Rotary Club hier ter plaatse een verhaal over Nederland te houden in verband met "World Understanding Day".
Ook heb ik plannen om hier op het PTC een evenement te organiseren, samen met mijn buurvrouw Kathy, voor "Wereld Vrouwendag" op 8 maart a.s.
Er zijn studentes die hun studie afbreken om te trouwen. Meestal zijn ze meteen zwanger. Trouwen en kinderen krijgen gebeurt hier op veel jongere leeftijd dan in Nederland. Meestal wordt er met het eerste, beste vriendje getrouwd. De vrijheden die we in Nederland kennen, als uitgaan en samenwonen zijn hier onbekende fenomenen.
Bij een eerder bezoek aan Jinja (in het oosten van Oeganda) was ik al in dit resort terechtgekomen om er een duik te nemen in het zwembad. De prijzen voor een overnachting lagen ver boven mijn budget. Maar voor deze conferentie kon VSO het zich kennelijk veroorloven.
Op donderdag kon ik een lift krijgen naar Kampala. Dat scheelde een hoop gedoe met het openbaar vervoer. Op vrijdag werden we vanuit Kampala per bus naar Jinja vervoerd. Per tweetal kregen we een huisje toegewezen. Met uitzicht op de rivier de Nijl! Het huisje was prachtig. Mooie tegels op de vloer, mooie badkamer met een warme douche! Wat een luxe.
De maaltijden waren geweldig. Heerlijke buffetten en zalige toetjes. En dat in een land waar het dessert een onbekend fenomeen is.
Dit weekend had als thema "Teambuilding", dus daar werd hard aan gewerkt. Maar ik denk dat de vrije tijd die we met elkaar doorbrachten, vooral die aan de bar, het meeste effect had.
Vorige keer schreef ik al dat ik graag een aantal zaken besproken zou zien binnen VSO. Ik was niet de enige. We kregen volop de gelegenheid om frustraties en vragen te uiten. Dat luchtte op. Er werden beloftes gedaan om bepaalde zaken aan een nader onderzoek te onderwerpen en de communicatie, in het algemeen, te verbeteren.
Het waren heerlijke dagen en helemaal opgeladen ging het zondag weer richting Kampala.
De volgende dag zou ik met de postbus naar Bushenyi vertrekken. Ik had gehoord dat deze bus altijd precies om 8 uur bij het postkantoor van Kampala vertrekt. Je moet er wel op tijd zijn, voor het geval er veel mensen mee willen. Ik wilde dus om 7 uur bij mijn hostel vertrekken. Helaas was de batterij van mijn telefoon leeg en zodoende kon ik ook de wekker niet laten afgaan. Er was geen elektriciteit die avond om de telefoon weer op te laden. Ook niemand te vinden die me kon wekken. Je gaat dan wat onrustig slapen, bang om te laat op te staan.
Nou die angst was niet nodig, want de volgende ochtend om half 6 werd ik wel op een heel speciale manier gewekt. Mijn bed schudde heen en weer, het hele hostel schudde. Een aardbeving!!! En niet zo’n kleintje ook. Het eerste dat door me heen schoot was "Help ik zit drie hoog, ik moet van de balustrade springen, want als het gebouw instort lig ik onder het puin". Maar alles bleef overeind. Het schudden hield op. Met kloppend hart weer in bed gekropen. Van slapen kwam niets meer. De aardbeving was zowel in Kampala als in Bushenyi gevoeld. Ook in het uiterste noorden van het land hadden mensen de aardbeving gevoeld. Maar gek genoeg maken de Oegandezen zelf er nauwelijks woorden aan vuil.
Hier op het PTC bereiden de 2e jaarsstudenten zich voor op hun stage.
Ik vind het heel leuk om het veld weer in te gaan en adviezen te geven over het lesgeven.
Verder heb ik een uitnodiging om a.s. woensdag op de Rotary Club hier ter plaatse een verhaal over Nederland te houden in verband met "World Understanding Day".
Ook heb ik plannen om hier op het PTC een evenement te organiseren, samen met mijn buurvrouw Kathy, voor "Wereld Vrouwendag" op 8 maart a.s.
Er zijn studentes die hun studie afbreken om te trouwen. Meestal zijn ze meteen zwanger. Trouwen en kinderen krijgen gebeurt hier op veel jongere leeftijd dan in Nederland. Meestal wordt er met het eerste, beste vriendje getrouwd. De vrijheden die we in Nederland kennen, als uitgaan en samenwonen zijn hier onbekende fenomenen.
-
24 Februari 2007 - 15:01
Carie:
tja die vso, probeer het maar eens een keertje te snappen! ziet er relaxed uit, zo voor je afscheid van zwart afrika... -
24 Februari 2007 - 15:47
Hedwigis:
Ha Hanny,
wat zul jij geschrokken zijn van zo'n aardbeving.En wat een tegenstelling dan weer. Niemand die er over praat. Heel lastig.
groeten Hedwigis -
24 Februari 2007 - 17:02
Frederike:
Heej Hanny,
Een aardbeving, en niemand die het erover heeft! moet een rare ervaring zijn...
1-2 mei kom je al terug vertelde Karlijn!! wat snel alweer! We hebben de foto's van karlijn allemaal gezien en een aantal van Joost nu ook al. Mooi zijn die geworden zeg! vanavond vieren ze hun verjaardag samen. Word vast heel gezellig.
Groeten frederike -
24 Februari 2007 - 17:03
Frederike:
Juf janny, wordt is hier vast met DT.. sorry :) -
27 Februari 2007 - 16:38
Hanny:
Ha Monique, wat ontzettend leuk dat je reageerde. Ik heb de foto's van de reunie bekeken! Wil je mij je emailadres mailen?
hannyvankampen@planet.nl
Hartelijke groeten van je
"oude" juf Hanny -
04 Maart 2007 - 12:10
Rieke:
Oh jee, shocking zo gezegd. Ik lees dus dat je alweer in mei terugkomt. Nu heb ik het idee dat je je 'ei' iets beter kwijt kan, is dat zo?? Als je zin hebt om eens naar mijn emailadres te schrijven is het ruimte.33@zonnet.nl Joost is vandaag jarig alweer 25!!!!
Hij zit lekker met Karlijn en fam in de Ardennen, heerlijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
