Spannende tijden.
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
17 Februari 2006 | Oeganda, Bushenyi
Het zijn spannende tijden in Oeganda. De verkiezingsstrijd is losgebroken. Zowel Besigye als Museveni hopen op de overwinning en proberen op het laatste moment nog zoveel mogelijk stemmen te winnen.
In Kampala liepen de zaken uit de hand en vielen er 4 doden te betreuren. Dagelijks krijgen we SMSjes van VSO over de plekken die we moeten vermijden. Meestal is dat in Kampala, dus heel ver van Bushenyi. We dienen vooral die plekken te vermijden waar veel mensen samenkomen. En tijdens de komende verkiezingsweek wordt ons afgeraden te reizen. Op de verkiezingsdag zelf, 23 februari, worden we geacht zoveel mogelijk thuis te blijven. De uitslag van de verkiezingen wordt na 48 uur verwacht. En dan is de grote vraag wat er gaat gebeuren. Laat Museveni het erbij zitten als hij verliest of gaat hij gekke dingen doen. En zullen de aanhangers van Besigye een overwinning van Museveni accepteren of zullen ze denken dat er gefraudeerd is. Alles is mogelijk. Oegandezen zelf geloven dat het wel rustig zal blijven.
De afgelopen week kwam Besigye in de buurt van Bushenyi en voor de poort van de campus was een paar honderd man verzameld. Met fluitjes en harde muziek brachten de stemming erin. Ik heb even staan kijken, maar het leek me toch beter om uit de buurt te blijven. Ik val al zo op als muzungu.
In verband met de verkiezingen zijn de studenten vrij van 21 februari tot 1 maart. Het lukt nog steeds niet om nou eens echt aan het werk te gaan. Maar mijn dagen kom ik toch steeds goed door.
Tot zover, de verkiezingen. Wordt vervolgd.
In het weekend ging ik nog naar Mbarara voor boodschappen. Natuurlijk weer een overvolle taxi. We zaten al met z'n achten toen er nog een vrouw met 2 kindertjes bij moest. Ik kreeg het jongetje op schoot. Hij had een nylon pakje aan, dus binnen no time zweette het ventje zit rot en ik erbij. Op een gegeven moment begon de taxi hevig te slingeren. Ik dacht aan een lekke band en was verbaasd dat hij de wagen niet meteen aan de kant zette. Maar nee, om me heen wist men al wat er aan de hand was. Geen benzine meer en door te slingeren hoopte de chauffeur het laatste restje nog te gebruiken. Maar na een paar 100 meter stonden we toch stil.
Iedereen stapte uit. We zaten "in the middle of nowhere". De chauffeur hield een ander taxi staande, stapte in, met een kleine jerrycan, die hij bij het eerstvolgende benzinestation hoopte te vullen. Binnen 20 minuten was hij terug. Nu was het zaak de benzine vanuit de jerrycan in de tank van de auto krijgen. Een trechter was niet voorhanden. Hij haalde een briefje van duizend shilling (50 eurocent) tevoorschijn en vouwde het tot een gootje. Toen goot hij de benzine via het gootje in de tank. We stapten allemaal weer in. De wagen wilde echter niet meer starten. De mannen stapten uit en duwden de auto, na verschillende pogingen, aan. Daar reden we weer. Op naar Mbarara, waar we gelukkig nog maar een kwartiertje vandaan zaten. Als ik het verhaal vertel aan anderen heeft iedereen dit al een keer meegemaakt. De chauffeurs tanken steeds voor heel kleine bedragen. Ik weet niet waarom, want op een lange rit halen ze al gauw twintig- tot dertigduizend shilling binnen. Maar een volle tank is ook veel geld, want de benzine is hier ook meer dan een euro (2200 shilling) per liter. Als ze wat rustiger zouden rijden zou dat het benzineverbruik zeker ten goede komen. Maar ja, ga als muzungu de chauffeur maar eens duidelijk maken dat hij niet harder dan 100 km per uur moet rijden. Bovendien, ik heb tot nu toe maar 1 keer in een taxi gezeten met een goed werkende kilometerteller. En eigenlijk wil ik ook niet echt weten hoe hard hij gaat.
Maar mijn Christoffeltje gaat altijd mee!! (voor insiders)
Op de woensdagmarkt tegenover de campus is een grote afdeling ingericht met tweede hands kleding. Graag snuffel ik daar even rond. De Oegandese vrouwen dragen zelden een broek, meestal een jurk of een rok tot halverwege de kuit. Vaak ook traditionele kleding met kleurige Afrikaanse motieven. Ik heb al verschillende dingen gekocht, want men loopt er hier zo keurig bij op het College, dat ik al gauw uit de toon val met mijn lange broeken. Nu grasduin ik tussen de jurken van een type dat ik zelf in 2004 allemaal naar de kringloop heb gebracht. Had ik dat maar niet gedaan! Elk moment verwacht ik mijn eigen jurken terug te vinden op de markt, waar ik ze voor een prijs van 6000 shilling weer kan terugkopen. Maar onlangs had ik een koopje. Een mooie zijden blouse voor slechts 2000 shilling. En hij staat nog sjiek ook.
Op de foto ben ik deze keer in de rol van een soort oma, daar heb ik tenslotte nu ook wel zo'n beetje de leeftijd voor. Het meisje is Kemba, de dochter van de Nederlandse Nathalie en haar Oegandese echtgenoot Gordon. Het jongetje, Haernsje, is een heerlijk ventje.
In Kampala liepen de zaken uit de hand en vielen er 4 doden te betreuren. Dagelijks krijgen we SMSjes van VSO over de plekken die we moeten vermijden. Meestal is dat in Kampala, dus heel ver van Bushenyi. We dienen vooral die plekken te vermijden waar veel mensen samenkomen. En tijdens de komende verkiezingsweek wordt ons afgeraden te reizen. Op de verkiezingsdag zelf, 23 februari, worden we geacht zoveel mogelijk thuis te blijven. De uitslag van de verkiezingen wordt na 48 uur verwacht. En dan is de grote vraag wat er gaat gebeuren. Laat Museveni het erbij zitten als hij verliest of gaat hij gekke dingen doen. En zullen de aanhangers van Besigye een overwinning van Museveni accepteren of zullen ze denken dat er gefraudeerd is. Alles is mogelijk. Oegandezen zelf geloven dat het wel rustig zal blijven.
De afgelopen week kwam Besigye in de buurt van Bushenyi en voor de poort van de campus was een paar honderd man verzameld. Met fluitjes en harde muziek brachten de stemming erin. Ik heb even staan kijken, maar het leek me toch beter om uit de buurt te blijven. Ik val al zo op als muzungu.
In verband met de verkiezingen zijn de studenten vrij van 21 februari tot 1 maart. Het lukt nog steeds niet om nou eens echt aan het werk te gaan. Maar mijn dagen kom ik toch steeds goed door.
Tot zover, de verkiezingen. Wordt vervolgd.
In het weekend ging ik nog naar Mbarara voor boodschappen. Natuurlijk weer een overvolle taxi. We zaten al met z'n achten toen er nog een vrouw met 2 kindertjes bij moest. Ik kreeg het jongetje op schoot. Hij had een nylon pakje aan, dus binnen no time zweette het ventje zit rot en ik erbij. Op een gegeven moment begon de taxi hevig te slingeren. Ik dacht aan een lekke band en was verbaasd dat hij de wagen niet meteen aan de kant zette. Maar nee, om me heen wist men al wat er aan de hand was. Geen benzine meer en door te slingeren hoopte de chauffeur het laatste restje nog te gebruiken. Maar na een paar 100 meter stonden we toch stil.
Iedereen stapte uit. We zaten "in the middle of nowhere". De chauffeur hield een ander taxi staande, stapte in, met een kleine jerrycan, die hij bij het eerstvolgende benzinestation hoopte te vullen. Binnen 20 minuten was hij terug. Nu was het zaak de benzine vanuit de jerrycan in de tank van de auto krijgen. Een trechter was niet voorhanden. Hij haalde een briefje van duizend shilling (50 eurocent) tevoorschijn en vouwde het tot een gootje. Toen goot hij de benzine via het gootje in de tank. We stapten allemaal weer in. De wagen wilde echter niet meer starten. De mannen stapten uit en duwden de auto, na verschillende pogingen, aan. Daar reden we weer. Op naar Mbarara, waar we gelukkig nog maar een kwartiertje vandaan zaten. Als ik het verhaal vertel aan anderen heeft iedereen dit al een keer meegemaakt. De chauffeurs tanken steeds voor heel kleine bedragen. Ik weet niet waarom, want op een lange rit halen ze al gauw twintig- tot dertigduizend shilling binnen. Maar een volle tank is ook veel geld, want de benzine is hier ook meer dan een euro (2200 shilling) per liter. Als ze wat rustiger zouden rijden zou dat het benzineverbruik zeker ten goede komen. Maar ja, ga als muzungu de chauffeur maar eens duidelijk maken dat hij niet harder dan 100 km per uur moet rijden. Bovendien, ik heb tot nu toe maar 1 keer in een taxi gezeten met een goed werkende kilometerteller. En eigenlijk wil ik ook niet echt weten hoe hard hij gaat.
Maar mijn Christoffeltje gaat altijd mee!! (voor insiders)
Op de woensdagmarkt tegenover de campus is een grote afdeling ingericht met tweede hands kleding. Graag snuffel ik daar even rond. De Oegandese vrouwen dragen zelden een broek, meestal een jurk of een rok tot halverwege de kuit. Vaak ook traditionele kleding met kleurige Afrikaanse motieven. Ik heb al verschillende dingen gekocht, want men loopt er hier zo keurig bij op het College, dat ik al gauw uit de toon val met mijn lange broeken. Nu grasduin ik tussen de jurken van een type dat ik zelf in 2004 allemaal naar de kringloop heb gebracht. Had ik dat maar niet gedaan! Elk moment verwacht ik mijn eigen jurken terug te vinden op de markt, waar ik ze voor een prijs van 6000 shilling weer kan terugkopen. Maar onlangs had ik een koopje. Een mooie zijden blouse voor slechts 2000 shilling. En hij staat nog sjiek ook.
Op de foto ben ik deze keer in de rol van een soort oma, daar heb ik tenslotte nu ook wel zo'n beetje de leeftijd voor. Het meisje is Kemba, de dochter van de Nederlandse Nathalie en haar Oegandese echtgenoot Gordon. Het jongetje, Haernsje, is een heerlijk ventje.
-
17 Februari 2006 - 15:42
Willy:
Je laatste verhaal komt net binnen toen ik ook juist achter het"speeltje"zat. Wat een vreselijke verhalen. Echt de rimboe hoor.Ik heb hier in de kranten niets kunnen ontdekken van Oeganda. (maar loop ook achter vanwege de vakantie).Die oma-rol staat je goed!!!
Al tijd gehad voor de dvd? mooi he? Brief volgt. liefs, willy -
17 Februari 2006 - 15:42
Hedwigis:
Ha Hanny,Wat heerlijk thuiskomen na een studiedag. Wat een verhaal weer.Ik kom gewoon met de trein(die vandaag zonder vertraging reed). En wij af en toe maar mopperen wanneer we als haringen in een tonnetje moeten staan in de trein. Alles is maar weer betrekkelijk
Groeten Hedwigis -
17 Februari 2006 - 15:46
Elly:
Nou Hanny dat zijn zeker spannende tijden. Wat onrustig. Het verhaal van de taxi lees je alleen in boeken,(dus niet).
groetjes en hou het rustig!
Elly -
17 Februari 2006 - 17:18
Jacqueline:
Sterkte met de periode die gaat komen rond de verkiezingen!!! Hou je taai, ik denk aan je. Groetjes. -
17 Februari 2006 - 17:28
Koos:
Erg interessant die informatie van jou. In onze St. Maartense krant stond er een paar dagen geleden een bericht over een man in Kampala die in het wilde weg begon te schieten. Gevolg 1 dode en een stelletje gewonden. Ook lazen we over ruzie tussen Tanzania en Oeganda over het gebruik van het water uit het Victoriameer. De lage waterstand daar geeft problemen met de electriciteitsvoorziening.We hebben ook de film "Darwin's nightmare " gezien. Over de exploitatie van de Nijlbaars uit het Victoriameer. Heel interessant. Veel groeten,ook van Marlies. Koos -
17 Februari 2006 - 19:36
Til.:
Ik heb weer van je verhalen genoten.Onze verkiezingen zullen begin Maart zeker rustiger gaan verlopen!Fijn,dat de VSO jullie op de hoogte houdt via een SMS-je.Dan weet je een beetje waar je aan toe bent.Je taxiverhaal zag ik voor me en ik heb er enorm om moeten lachen.Het zou een pracht scène voor een film zijn!Ik zag meteen De Funêt voor me....Hoe is het met je moestuin?Maakt men zich bij jullie druk over het Vogelgriepvirus,of heeft de bevolking er geen weet van?Liefs en veel sterkte met alles.Trouwens, Christoffel maakt overuren....Dag! Til. -
18 Februari 2006 - 09:34
Frederike:
ik hbe mijn christoffeltje ook altijd bij me, in mijn portomonnee... maar ik zet hem in bij de NS, haha...
Wat zag je er mooi uikt als oma zeg, dat staat je erg goed.. ik zal eens met Karlijn gaan praten...
Ik ben op zoek naar een mooi boek voor je, maar geen flauw idee waar je van houdt.. misschien kun je me daar eens over mailen..
PS hou je van dropjes?
liefs Frederike
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
