Picknick

Er werken hier in Bushenyi ook twee Noorse volunteers, Helga en Victus. Ik werd uitgenodigd voor een picknick op zondagochtend omdat Victus 25 jaar werd. Alle plaatselijke muzungu werden uitgenodigd en iedereen moest iets meebrengen.
We waren uiteindelijk met z'n zevenen.
We wandelden met elkaar naar de picknickplek die op een heuvel lag op ongeveer een half uur lopen van Bushenyi. Vanaf deze plek hadden we een prachtig uitzicht op Bushenyi en het omringende landschap.
Behalve de 2 Noorse meisjes, waren er Karen uit Denemarken en Eric, Sarah en Will uit Amerika. Karen vertelde het nieuwtje dat we vanaf de volgende dag voor onbepaalde tijd overdag geen stroom meer zouden hebben, van 's morgens 6 uur tot 's avonds 6 uur*. Als je dan bedenkt dat om de andere avond de stroom wordt uitgeschakeld blijft er niet veel over. Het is goed dat ik (nog) geen koelkast heb. Er is er mij een beloofd door een stel dat binnenkort vertrekt, maar op deze manier heb ik aan een koelkast niet veel.
In Oeganda beschikt maar 7 procent van de huishoudens over elektriciteit.
Op dit moment schijnt men niet voldoende te kunnen produceren door de lage waterstand in, naar ik meen, de Nijl.
Er zijn miljoenen shillings gedoneerd voor de bouw van een dam, voor het opwekken van elektriciteit, maar de betreffende minister heeft het grootste deel daarvan op een Zwitserse bank gezet. Dit zijn verhalen die de ronde doen. Misschien kloppen ze niet helemaal maar er zal een kern van waarheid in zitten. Er is een groot aantal anticorruptie organisaties actief in Oeganda. "Werk aan de winkel", zou ik zo zeggen.

Van de Noorse meisjes hoorde ik dat ze aanwezig waren geweest bij de inwijding van de bisschop, waarbij ook president Museveni in de "kathedraal" aanwezig was.(zie verhaal Hoog Bezoek). Ik herinner me dat kort nadat Museveni uit de helikopter was gestapt het ontzettend begon te plenzen want ik kwam drijfnat thuis.
In Oeganda wordt gezegd dat iemand die regen meebrengt geluk brengt. Toen Museveni de "Kathedraal" binnenstapte en het buiten begon te gieten kon dit alleen maar worden gezien als een teken dat deze man de juiste moest zijn.
Het schijnt dat Museveni goed weet hoe hij steun kan "kopen". De onderwijzers in dit land hebben onlangs te horen gekregen dat ze een verdubbeling van hun salaris tegemoet kunnen zien. Ze gaan van 100.000 naar 200.000 shilling (van 50 naar 100 euro) per maand. Als er tenminste geld is om ze uit te betalen. Nu moeten ze het soms maanden zonder salaris stellen.
Geen wonder dat veel onderwijzers er een baantje bij moeten hebben om het hoofd boven water te houden. Het schijnt regelmatig voor te komen dat men een klas kinderen aantreft zonder onderwijzer. Die komt dan op dat moment elders zijn verplichtingen na.

Verder had ik deze week bezoek van een VSO collega die werkzaam is bij een organisatie die de belangen van gehandicapten in Oeganda behartigt. Hij kwam samen met zijn Oegandese collega die zelf een z.g. club foot ofwel een klompvoet had. Dat is iets dat veel voorkomt hier. We hadden met z'n drieën een gesprek met de principal. Deze had mij de dag ervoor laten weten dat hij meer mensen met een handicap de kans wil geven hier op ons PTC de opleiding voor onderwijzer te volgen. Aan mij de taak een unit op te zetten waar deze studenten met een handicap alle faciliteiten vinden die ze nodig hebben. Ook moet ik hiervoor sponsors zien te vinden. Een niet geringe opdracht.
Na dit gesprek gingen we op zoek naar Cecilia een bijna blinde studente, die hier de opleiding volgt. We wilden van haar weten hoe ze het hier ervaart en tegen welke problemen ze oploopt. Op het moment dat ik haar uit de klas had geplukt kwam mijn collega Sister Sophie aan met een lange jongeman die, naar zo bleek, ook bijna blind was. Hij wilde ook graag ingeschreven worden, maar mijn collega had hem aangeraden eerst met mij in gesprek te gaan. We hebben een uur met Cecilia en deze jongeman, Patrick, gesproken. Beide zijn intelligente mensen, maar kunnen niet veel beginnen omdat opleidingen niet zijn afgestemd op mensen met een (visuele) handicap. Bovendien scoren ze heel slecht op een vak als wiskunde.Voor veel slechtzienden schijnt dit een probleem te zijn. De tekens zijn niet in braille om te zetten.Beide klaagden ook over het feit dat er op dit moment in heel Oeganda geen braille papier meer te krijgen is. Ze gebruiken dan karton, waardoor de braille machine op den duur het loodje legt. Na dit gesprek ben ik met Patrick naar de principal gegaan om hem te bewegen Patrick toe te laten. Na het pleidooi dat hij zelf die morgen had gehouden, zou dat een peulenschil moeten zijn. En inderdaad, Patrick moest nog een briefje schrijven en zou worden toegelaten. Achteraf hoorde ik dat het onderwijs op ons College niet (meer) gratis is en dat veel studenten grote moeite hebben om het schoolgeld bij elkaar te krijgen. Dan hebben we het over zo'n 65 euro (130.000 shilling) per drie maanden.
Het is een veelgehoorde klacht. Het primair onderwijs is gratis, voor 4 kinderen per gezin, maar het voortgezet onderwijs niet. Veel kinderen gaan dus van school als ze een jaar of 12 zijn. Veel studenten op ons college schijnen hier terecht te komen omdat ze zich de universiteit niet kunnen veroorloven. Studiefinanciering is hier een onbekend verschijnsel. Dan maar onderwijzer.
Ja, dit land heeft nog een lange weg te gaan.

* Het blijkt iets anders uit te pakken. Op de even dagen is er 24 uur stroom en op de oneven dagen een heel etmaal niet.