Geiten

Van de Amerikaanse Peace Corps volunteer Will kreeg ik een uitnodiging om een zogenaamde Goat-give-away party bij te wonen. Will woont op ongeveer 4 kilometer van het Primary Teaching College in een ontwikkelingsproject genaamd Rukararwe. Hier houdt hij zich o.a. bezig met massagecursussen aan traditional healers. Rukararwe is via een prachtige wandeling door de heuvels te bereiken. Ik had gehoopt samen met mijn buren Eric en Sarah deze wandeling te kunnen maken. Maar zij werden al vroeg opgehaald door de directeur van Peace Corps Uganda, die het evenement als eregast zou bijwonen. Dus zat er niets anders op dan alleen de tocht te ondernemen. Op zulke momenten merk ik dat ik echt geen held ben. Twee keer had ik de tocht gelopen, maar steeds met anderen. Onderweg kom je nauwelijks iemand tegen. Dat heeft voor- en nadelen. In mijn geval vind ik het prima om onderweg wat mensen tegen te komen. Wat, als ik oog in oog zou komen te staan met iemand die minder goede bedoelingen had. Ik wilde mijn geld, mobiele telefoon en fototoestel absoluut meenemen, hoewel het misschien beter was zonder al teveel waardevolle spullen op weg te gaan. Ik besloot een fluitje mee te nemen om eventuele overvallers af te schrikken. Tja, een mens haalt zich wat in zijn hoofd.
Het grootste deel van de wandeling heb ik ontspannen gelopen.
In Rukararwe waren de voorbereidingen in volle gang. In dit project worden o.a. vrouwen gestimuleerd om een eigen inkomen te verwerven. Veel vrouwen zijn alleen komen te staan, omdat hun man is overleden aan aids. Hebben ze wel een man dan zijn ze te vaak afhankelijk van hem. Een eigen inkomen dus. Peace Corps steunde de aanvraag voor 25 geiten. De geiten zouden dus bij deze gelegenheid worden overhandigd. Er waren 21 vrouwelijke en 4 mannelijke geiten (ofwel bokken). Eerst werden de gasten welkom geheten en daarna waren er, zoals hier gebruikelijk, de nodige speeches. De vrouwen toonden hun dankbaarheid door te dansen en te zingen voor de toehoorders. Ik vind dat telkens weer schitterend om mee te maken. Het gaat met een enthousiasme, die je niet voor mogelijk houdt. Onvermoeibaar lijken ze. Van jong tot toch al aardig op leeftijd. Ik kijk m'n ogen uit. Er zijn zoveel mooie mensen hier, zowel vrouwen, mannen als kinderen. En dan al die prachtige gebitten! Hoe zou het toch komen dat men het in dit werelddeel met gemak zonder orthodontist kan stellen. Zelden zie je een slecht of onregelmatig gebit. En omdat hier heel veel gelachen wordt, wordt mij regelmatig een blik gegund op al dat moois.
Wat overigens een groot verschil is met Thailand, is de manier waarop mensen je hier begroeten. In Thailand was het de wat afstandelijke wai, waarbij je je handen eerbiedig vouwde en je de ander niet aanraakte. Hier kom je nooit een ander voorbij zonder hem of haar de hand te schudden. Mijn, over het algemeen mannelijke, collega's begroeten me vaak op z'n Afrikaans. Je geeft elkaar de hand, grijpt de duimen van elkaar, en gaat weer terug naar de handdruk. Nee, men is in dat opzicht niet bang om elkaar aan te raken. Gezoend wordt er overigens niet, tenminste ik heb het nog nooit iemand zien doen.
Goed, terug naar de Goat-give-away party. De geiten geven melk en die melk kan, behalve gedronken, ook verkocht worden. Misschien kan er zelfs kaas van gemaakt worden. Men hoopt dat de geiten voor veel nakomelingen zullen zorgen zodat de kudde zich snel uitbreidt. Nou, als ik die bokken zo zag, zal dat wel gaan lukken.

Regelmatig wordt er via de mail naar mijn tuin geïnformeerd. Die staat er, na de buien van de laatste 2 weken, weer redelijk bij. De tomaten doen het goed, ook zonder pesticiden. Ik verwacht over 2 weken de eerste tomaten te oogsten. De worteltjes gaan ook prima. En de 6 uien die opgekomen zijn, verkeren in goede staat. Verder is ook de peterselie goed opgekomen. Mislukt zijn de sla, bonen, courgette, spinazie, basilicum, mint en de rozemarijn. Ik ga het gewoon opnieuw proberen met alle nieuwe zaden die ik uit Nederland heb gekregen. Hartelijk dank daarvoor en ik heb hier voorlopig genoeg aan!
Het klimaat is ook in dit werelddeel van slag. Als het droog moet zijn regent het en als het moet regenen is het droog. Men kan er hier ook geen peil meer op trekken. Mensen die in Kenia op bezoek zijn geweest komen geschokt terug. Het is daar zo droog, dat ze blij zijn weer in het groene Oeganda terug te keren. Door de droogte blijft het tobben met de stroom. Ook was er de afgelopen week nauwelijks water, alleen in de ochtend, tot 9 uur. Mijn tank was al dagen leeg en ik liet de jongens op de campus af en toe een jerrycan water halen. Gelukkig lukte het zaterdag om de tank grotendeels te vullen zodat ik weer een week vooruit kan. Mijn improvisatie talent ontwikkelt zich hier snel. Ik leer steeds creatiever met de situatie om te gaan. Ik besteed wel veel tijd aan het huishouden, maar daar heb ik gelukkig nooit een hekel aan gehad. Ik sta ook uren in de keuken om een lekkere maaltijd te bereiden en daar slaag ik steeds beter in. Ik eet, voor zover dat mogelijk is met het beperkte aanbod, toch redelijk gevarieerd en vooral vaak, heel lekker. Merk wel wat ijzertekort door het ontbreken van vlees op het menu, maar verder voel ik me gezond en energiek.