Hoog bezoek.
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
02 Februari 2006 | Oeganda, Bushenyi
Al eerder schreef ik dat het hier heel erg stil is. Er is nauwelijks autoverkeer en ik heb al in geen maanden bijvoorbeeld een vliegtuig of sirene gehoord. Zondagochtend vroeg hoorde ik opeens het geluid van een helikopter. Nu had ik me laten vertellen dat president Museveni zich altijd per helikopter verplaatst dus liep ik naar buiten om te kijken waar de heli zich bevond. Ik zag hem al lager en lager komen en boven de campus rondcirkelen. Buurman Eric zei me dat hij op het voetbalveld van de campus zou landen, dat was al eerder gebeurd.
Snel sloot ik mijn deur af en ging op een holletje richting voetbalveld. Om de weg af te snijden stak ik een weilandje over. Daarbij had ik alle aandacht nodig om de koeienvlaaien te vermijden en merkte zodoende niet op dat her en der in camouflagepakken gestoken soldaten zich op het veld ophielden. Tot ik achter een hutje vandaan kwam en plotseling een geweer op me gericht wist. Ik schrok me wild. Verder lopen kon ik vergeten. De helikopter was intussen geland en in een straal van een paar honderd meter stonden soldaten opgesteld. Een groep mensen met affiches van Museveni stond klaar om hem te begroeten. Toen de deur openging en Museveni naar buiten stapte steeg een gejuich op en wilde de mensen op hem toe rennen. Dat konden ze vergeten want meteen kregen ze geweren op zich gericht. De president verdween met zijn gevolg in gereedstaande jeeps en toen gingen ze op weg naar Bushenyi waar Museveni, naar ik vernam, een kerkdienst zou bijwonen van een bisschop die zou worden ingewijd. Toen ik later die dag naar het dorp ging, wemelde het er van de jeeps met gewapende soldaten.
Het is de aanloop naar de verkiezingen (23 februari). Oeganda is onrustig. Museveni heeft 20 jaar op het pluche gezeten en velen vinden dat hij plaats moet maken voor een ander. Er heeft zich al een kandidaat gemeld in de persoon van Besigye. Bij de vorige verkiezingen had deze man al veel stemmen en de vrees van Museveni is dat Besigye gaat winnen. Na de vorige verkiezingen was Besigye zijn leven niet zeker en heeft hij het land verlaten. Toen hij onlangs terugkeerde werd hij met gejuich binnengehaald. Maar dat duurde niet lang want hij werd opgepakt op beschuldiging van verkrachting van een housegirl en landverraad. Er zijn rechtszaken geweest en hij is op borgtocht vrijgelaten. Hij heeft zich wel weer verkiesbaar kunnen stellen. Dus nu is het de vraag wie gaat winnen en hoe de bevolking van Oeganda hierop gaat reageren. Er zijn regelmatig relletjes en we worden door VSO via SMSjes op de hoogte gehouden van de situatie. Soms mogen we op bepaalde plekken niet komen. Vooral in het centrum van Kampala. Besigye komt uit de streek waar ik woon en heeft hier veel aanhangers. Sommige Muzungu hier zijn bang voor wat er na de verkiezingen gaat gebeuren. Wie er ook wint, men verwacht onrust. VSO heeft een heel evacuatieplan klaarliggen en we zijn allemaal geïnstrueerd wat te doen bij calamiteiten. Ik schrijf het niet om jullie bang te maken, maar mogelijk komt het straks in het nieuws en dan weten jullie vast van de situatie af. Zelf voel ik me wel veilig op de campus. Ik geloof niet dat de agressie zich op de blanken zal richten.
Verder zijn deze week de 2e jaarsstudenten teruggekeerd van vakantie. Ze moeten zich nu gaan voorbereiden op de praktijkstage op de scholen. Ik mocht ook een paar lessen geven.
De eerste les om 8 uur ’s morgens. Maar toen ik wilde beginnen was er geen student te bekennen. Ze hadden zich verzameld voor de dagopening. Dit doen ze geheel zelfstandig zonder tutors erbij. Ik ben er maar tussen gaan staan. Er werden een paar religieuze liederen gezongen. “My sins are deeper than the oceans, higher than the mountains, my sins are flowing like a river”. Maar zo vrolijk als ze het zongen leken ze er niet echt onder gebukt te gaan. Daarna werd er nog uit de bijbel gelezen en gebeden.
Toen mocht ik mijn les gaan geven.
Van Eric hoorde ik alarmerende berichten over de vele lessen die hier uitvallen. De tutors hebben om de haverklap een meeting of workshop en dan worden er geen lessen gegeven. Maar hij zei erbij dat het in het laatste trimester van het afgelopen jaar al beter ging.
’s Middags zou ik als toehoorder bij een les van Sarah en Eric zijn. De les zou om tien over 2 moeten beginnen, maar geen leerling kwam opdagen. Om half drie kwamen de eersten binnendruppelen. In de klas ernaast waren wel studenten, maar daar verscheen de tutor niet.
De studenten hebben geen idee welke lessen ze krijgen want een lesrooster is er niet. En waarschijnlijk zijn sommige tutors ook niet op de hoogte want er circuleerde maar 1 handgeschreven lesrooster. Ach, men neemt het kennelijk allemaal niet zo nauw. Afgelopen maandag was er een vergadering gepland om 10 uur. Sarah, Eric en ik waren er als enigen. Rond elf uur was het merendeel binnen en kwam de principal om de vergadering te leiden. Hij bedankte de aanwezigen dat ze gekomen waren en dat we op tijd konden beginnen!!!!
Hoewel dat op deze vergadering niet het geval was, krijgen aanwezigen op een vergadering of workshop in Oeganda meestal een zogenaamde “sitting allowance”. Het beste kun je een vergadering starten rond lunchtijd want dan komt iedereen op tijd voor de lunch en kun je daarna meteen door met de vergadering. De “sitting allowances” pas aan het eind van de dag uitbetalen anders zijn je toehoorders voortijdig vertrokken. Ik blijf me verbazen dat is een ding dat zeker is.
Helaas is het op dit moment niet meer mogelijk om op het Teacher College te internetten. Ik moet er voor naar Bushenyi en daar is in het internetcafé, na een enorme stroompiek (> 280 volt) het merendeel van de computers verloren gegaan. Die stroomvoorziening is een ramp. Afgezien van de fluctuaties (ik heb een highvoltage guard aangeschaft) is er nu om de andere avond geen stroom en ook een groot deel van de dag moeten we het zonder stellen.
Maar gelukkig wel een stroom aan brieven en pakjes de afgelopen week. Per pakje hoef ik maar 50 eurocent te betalen dus dat valt heel erg mee. Ze worden niet opengemaakt op het postkantoor. Ik voelde me net een jarig kind en ben erg blij met alle spulletjes: o.a zaden, hagelslag, heerlijke Welada cremetjes en lekker wat leesvoer, muziek en een DVD. Zo kom ik de avonden wel door. Heb trouwens een schitterend boek gelezen. Tot tranen toe geroerd door “De vliegeraar van Kabul”. Een aanrader.
Snel sloot ik mijn deur af en ging op een holletje richting voetbalveld. Om de weg af te snijden stak ik een weilandje over. Daarbij had ik alle aandacht nodig om de koeienvlaaien te vermijden en merkte zodoende niet op dat her en der in camouflagepakken gestoken soldaten zich op het veld ophielden. Tot ik achter een hutje vandaan kwam en plotseling een geweer op me gericht wist. Ik schrok me wild. Verder lopen kon ik vergeten. De helikopter was intussen geland en in een straal van een paar honderd meter stonden soldaten opgesteld. Een groep mensen met affiches van Museveni stond klaar om hem te begroeten. Toen de deur openging en Museveni naar buiten stapte steeg een gejuich op en wilde de mensen op hem toe rennen. Dat konden ze vergeten want meteen kregen ze geweren op zich gericht. De president verdween met zijn gevolg in gereedstaande jeeps en toen gingen ze op weg naar Bushenyi waar Museveni, naar ik vernam, een kerkdienst zou bijwonen van een bisschop die zou worden ingewijd. Toen ik later die dag naar het dorp ging, wemelde het er van de jeeps met gewapende soldaten.
Het is de aanloop naar de verkiezingen (23 februari). Oeganda is onrustig. Museveni heeft 20 jaar op het pluche gezeten en velen vinden dat hij plaats moet maken voor een ander. Er heeft zich al een kandidaat gemeld in de persoon van Besigye. Bij de vorige verkiezingen had deze man al veel stemmen en de vrees van Museveni is dat Besigye gaat winnen. Na de vorige verkiezingen was Besigye zijn leven niet zeker en heeft hij het land verlaten. Toen hij onlangs terugkeerde werd hij met gejuich binnengehaald. Maar dat duurde niet lang want hij werd opgepakt op beschuldiging van verkrachting van een housegirl en landverraad. Er zijn rechtszaken geweest en hij is op borgtocht vrijgelaten. Hij heeft zich wel weer verkiesbaar kunnen stellen. Dus nu is het de vraag wie gaat winnen en hoe de bevolking van Oeganda hierop gaat reageren. Er zijn regelmatig relletjes en we worden door VSO via SMSjes op de hoogte gehouden van de situatie. Soms mogen we op bepaalde plekken niet komen. Vooral in het centrum van Kampala. Besigye komt uit de streek waar ik woon en heeft hier veel aanhangers. Sommige Muzungu hier zijn bang voor wat er na de verkiezingen gaat gebeuren. Wie er ook wint, men verwacht onrust. VSO heeft een heel evacuatieplan klaarliggen en we zijn allemaal geïnstrueerd wat te doen bij calamiteiten. Ik schrijf het niet om jullie bang te maken, maar mogelijk komt het straks in het nieuws en dan weten jullie vast van de situatie af. Zelf voel ik me wel veilig op de campus. Ik geloof niet dat de agressie zich op de blanken zal richten.
Verder zijn deze week de 2e jaarsstudenten teruggekeerd van vakantie. Ze moeten zich nu gaan voorbereiden op de praktijkstage op de scholen. Ik mocht ook een paar lessen geven.
De eerste les om 8 uur ’s morgens. Maar toen ik wilde beginnen was er geen student te bekennen. Ze hadden zich verzameld voor de dagopening. Dit doen ze geheel zelfstandig zonder tutors erbij. Ik ben er maar tussen gaan staan. Er werden een paar religieuze liederen gezongen. “My sins are deeper than the oceans, higher than the mountains, my sins are flowing like a river”. Maar zo vrolijk als ze het zongen leken ze er niet echt onder gebukt te gaan. Daarna werd er nog uit de bijbel gelezen en gebeden.
Toen mocht ik mijn les gaan geven.
Van Eric hoorde ik alarmerende berichten over de vele lessen die hier uitvallen. De tutors hebben om de haverklap een meeting of workshop en dan worden er geen lessen gegeven. Maar hij zei erbij dat het in het laatste trimester van het afgelopen jaar al beter ging.
’s Middags zou ik als toehoorder bij een les van Sarah en Eric zijn. De les zou om tien over 2 moeten beginnen, maar geen leerling kwam opdagen. Om half drie kwamen de eersten binnendruppelen. In de klas ernaast waren wel studenten, maar daar verscheen de tutor niet.
De studenten hebben geen idee welke lessen ze krijgen want een lesrooster is er niet. En waarschijnlijk zijn sommige tutors ook niet op de hoogte want er circuleerde maar 1 handgeschreven lesrooster. Ach, men neemt het kennelijk allemaal niet zo nauw. Afgelopen maandag was er een vergadering gepland om 10 uur. Sarah, Eric en ik waren er als enigen. Rond elf uur was het merendeel binnen en kwam de principal om de vergadering te leiden. Hij bedankte de aanwezigen dat ze gekomen waren en dat we op tijd konden beginnen!!!!
Hoewel dat op deze vergadering niet het geval was, krijgen aanwezigen op een vergadering of workshop in Oeganda meestal een zogenaamde “sitting allowance”. Het beste kun je een vergadering starten rond lunchtijd want dan komt iedereen op tijd voor de lunch en kun je daarna meteen door met de vergadering. De “sitting allowances” pas aan het eind van de dag uitbetalen anders zijn je toehoorders voortijdig vertrokken. Ik blijf me verbazen dat is een ding dat zeker is.
Helaas is het op dit moment niet meer mogelijk om op het Teacher College te internetten. Ik moet er voor naar Bushenyi en daar is in het internetcafé, na een enorme stroompiek (> 280 volt) het merendeel van de computers verloren gegaan. Die stroomvoorziening is een ramp. Afgezien van de fluctuaties (ik heb een highvoltage guard aangeschaft) is er nu om de andere avond geen stroom en ook een groot deel van de dag moeten we het zonder stellen.
Maar gelukkig wel een stroom aan brieven en pakjes de afgelopen week. Per pakje hoef ik maar 50 eurocent te betalen dus dat valt heel erg mee. Ze worden niet opengemaakt op het postkantoor. Ik voelde me net een jarig kind en ben erg blij met alle spulletjes: o.a zaden, hagelslag, heerlijke Welada cremetjes en lekker wat leesvoer, muziek en een DVD. Zo kom ik de avonden wel door. Heb trouwens een schitterend boek gelezen. Tot tranen toe geroerd door “De vliegeraar van Kabul”. Een aanrader.
-
03 Februari 2006 - 09:14
Til:
Lieve Hanny,Dat was weer een heel avontuur!Wij zijn hier op de hoogte van de terugkeer van Besigye en alle rumoer daar omheen.Fijn idee,dat de VSO allert is en er voor jullie zal zijn,mochten er problemen komen.Mooie verhalen zoals jullie in lege ruimtes op de studenten zitten te wachten....Je zult als lokkertje taart of koekjes moeten gaan bakken!!Wedden dat ze dan op tijd zijn!!!!Is er al wat regen gevallen voor je moestuin?Lastig dat je nu steeds naar Bushenyi moet om te internetten.Staan er dan 10 wachtenden voor je?Sterkte met alles!Liefs, Til. -
03 Februari 2006 - 09:33
Marike En Karlijn:
Lieve Hanny,
Even een korte reactie want we staan op het punt om straks met eht vliegtuig(je) naar Saba te gaan. Het is nu 05.10 uur, erg vroeg dus. We gaan een hele dag het eiland bekijken, ben heel benieuwd.
Lieve mam, je verhaal leest bijna als een roman, soms zo spannend. Raar om te horen dat er een evacuatieplan ligt voor jullie maar tegelijkertijd wel fijn dat er uberhaupt een bestaat. We houden het nieuws uit Oeganda goed bij en hopen dat de situatie stabiel blijft.
Hele dikke knuffel vanuit St. Maarten.
Marike en karlijn. -
03 Februari 2006 - 09:35
Marike ( Namens Marlies):
Lieve mam,
Nog even een vraag van Marlies:
Hoeveel van die gekleurde regeboog gordijntjes van St. maarten zou jij in je huisje kunnen gebruiken???
Ik geloof dat ze je er een paar wil opsturen....
Kus!! -
03 Februari 2006 - 13:27
Willy:
Zelfs je dochters zijn niet(over)bezorgd, dus wij ook niet.Je zult best op je zelf passen.Je bent al goed op de hoogte van de politiek daar. Onze politiek ging gisteren de hele dag over: al of niet soldaten sturen naar Afghanistan. Nou, daar is het ook allesbehalve veilig!Conclusie was wel: de missie gaat door.Zo, nu weet je ook weer wat van het klootjesvolk.Sorry.
Ik ben 4 tot 11 in Oostenrijk, veilig, hoop ik, dwz geen breuken.Groetjes en liefs, Willy -
03 Februari 2006 - 17:13
Ingrid:
Ja, prachtig boek, Hanny, ik heb het ook gelezen. Je wordt wel flexibel met al die afspraken die niet kloppen, lijkt me heel lastig. -
04 Februari 2006 - 12:12
Joost:
He hanny heb je gedacht aan het schrijven van een boek? je maakt genoeg mee, en schrijft heel leuk.. Volgens mij geen slecht idee, ook voor de mensen die dit soort reizen nog in het veschiet hebben! K hoop dat je laptopje het blijft doen met al die stroom ellende maar dat zal wel goed komen met je 'stroom piek buffer ding' Veel succes met lessen geven ik hoop dat het niet frustrerend is om zo onregelmatig les te kunen geven. Smakker Joost -
04 Februari 2006 - 13:29
Hedwigis:
Ha Hanny,Fijn dat alles goed is aangekomen. Hopelijk blijft je internet het doen.OOk voor al die mensen natuurlijk hier die met zoveel plezier je leven volgen.
Wat mij heel lastig lijkt is dat er zo "makkelijk"met tijd om gegaan wordt. Zou heel moeilijk voor me zijn.
Maar wel goed voor het loslaten.
we hebben vandaag een erg leuke,druk bezochte opendag gehad.
Groeten Hedwigis -
04 Februari 2006 - 15:52
Marga En Frans:
Hallo Hanny, ik lees voor het eerst wat berichten van jou. Eerder lukte het me niet om op de site te komen. Je maakt anders wel heel wat mee zeg! Het lijkt me wel heel bijzonder wat je daar allemaal ziet, doet en beleeft. Ik hoop dat je er een heel interessante tijd zult beleven.
Groetjes van Marga, zus van Paula -
05 Februari 2006 - 15:06
Rieke:
Hoi Hanny,
Wat schrijf je leuk. Ik hoop dat je wel je "ei" kwijt kunt. Het relativeert alles wel he. Ik hep het pakje 2 weken geleden opgestuurd. Geen idee hoe lang het duurt voordat het er is. Ik ga zeker het boek lezen, misschien hebben ze het in de bieb. Leuk om op je site te horen hoe het met Karlijn en Marike gaat ( natuurlijk ook wel van Joost gehoord). Groetjes. Heerlijk om een beetje van je belevenissen mee te mogen maken. -
06 Februari 2006 - 18:57
Marlies:
hoi Hanny!
leuk om die verhalen te lezen zeg! ik ben nu weer terug in Nederland en ik moet eerlijk zeggen dat ik de afrikaanse taferelen wel erg mis, inclusief de stroom uitval en het niet op komen dagen van de afrikanen! Maar ja.. went vast wel weer in Nederland... Heel veel plezier daar in ieder geval en geniet ervan! :)
Liefs je nichtje marlies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
