Naar het Hoge Noorden
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
03 Februari 2009 | Vietnam, Hanoi
De afgelopen dagen heb ik me echt een geluksvogel gevoeld.
Het zal je maar gebeuren, dat je wordt uitgezonden en dan binnen een maand al vakantie hebt.
Deze vakantie heb ik benut, om iets meer van het land te gaan zien.
En dat is goed gelukt!
Het eerste weekend ben ik met een groepje mensen naar Halong Bay geweest.
Helaas was het ongelooflijk koud en was er geen zon. Dat bepaalde een beetje de trip.
We gingen namelijk met een houten jonk varen tussen de rotsen van Halong Bay en de mogelijkheid werd geboden om te gaan kajakken en zwemmen. Nou, dat was wel het laatste wat we wilden met die kou! Een op het schip aanwezige Koreaan riep de hele tijd “We’re all gonna die”! Zo koud was het! Ik ga gewoon nog een keer, als er familie overkomt.
De volgende trip voerde naar de meest noordelijke provincie van Vietnam, Ha Giang.
Met nog 4 andere volunteers hadden we de beschikking over een busje met chauffeur en een Engelstalige gids. We hadden deze trip uitgekozen, om de bergvolkeren die Vietnam heeft, te kunnen bezoeken.
Vietnam heeft 84 miljoen inwoners en 86% daarvan behoort tot de Viet. De resterende 14% bestaat uit etnische minderheden, zo’n 54 verschillende stammen. Veel van die stammen zijn afkomstig uit China. In het noorden van Vietnam leven o.a. de H’Mong en, afhankelijk van hun traditionele klederdracht, wordt er gesproken van de zwarte, rode, witte en bloemen H’Mong.
Al eeuwenlang houdt men zich in het noorden van Vietnam bezig met landbouw en wel op de zogenaamde terrassen. We hebben daar onderweg veel van kunnen zien. Terrassenbouw is dé oplossing om landbouwgrond te benutten, wanneer er hoge bergen zijn. We hebben ons er onderweg over verbaasd, hoe mensen het voor elkaar krijgen om te werken op zulke steile hellingen. Elke centimeter vruchtbare grond werd benut.
Het gebergte tegen de grens met China was ruig en onherbergzaam. Maar de weg, hoewel soms langs de rand van diepe afgronden, was goed begaanbaar en overal zag je elektriciteitsmasten.Tot in de kleinste gehuchten beschikte men daar over stroom.
We waren zo gelukkig om heel veel van de bergvolkeren te zien. Juist omdat het TET nieuwjaarsfeest nog in volle gang was, waren alle kinderen vrij. Overal langs de weg liepen groepjes kinderen, vaak uitgedost in de mooiste klederdrachten. We keken onze ogen uit.
Helaas bood de smalle weg niet overal gelegenheid om te stoppen en konden we zelden foto’s maken van al dat moois. Toch kan ik bij dit verhaal nog wat foto’s en filmpjes plaatsen over de afgelopen trip.
Tijdens deze reis groeide mijn bewondering voor de mensen die hier onder soms barre omstandigheden kunnen overleven. Bar is bijvoorbeeld ook het klimaat. Het was koud!!
Een soort klamme kou, die overal in doordringt. En nergens is verwarming. Binnen in het hotel, was het net zo koud als buiten. We zaten met onze jassen aan te eten en gingen met soms met kleren aan naar bed, tot de winterjas aan toe!. Nee, diegenen die dachten dat ik hier in mijn T-shirtje rondliep, hebben het mis gehad.
De vele kinderen die hier rondliepen, leken geen last van die kou te hebben. Ze zagen er vrolijk, goed gevoed en netjes gekleed uit. De meisjes in hun kleurige traditionele kledij en de jongens, althans vele, in zwarte broek met een soort Mao-jasje en een baret. Zo’n Franse. Of dat nog een overblijfsel is van de Franse overheersing hier, ik heb geen idee. Zonder uitzondering droegen ze bij al dat zwart een bontgekleurde sjaal.
We hebben de hele provincie Ha Giang in 5 dagen doorkruist, om te eindigen in Bac Ha.
Daar werd op zondagochtend een markt gehouden, die zowel de lokale bevolking als toeristen trekt. Op het vroege uur dat wij er waren, was het nog rustig.
Na de markt te hebben bezocht, togen we weer richting Hanoi. Een rit, die 9 uur duurde!
En vandaag, dinsdag, hebben we onze laatste cursusdag Vietnamees. Wat hebben we veel opgestoken en wat is het moeilijk om deze taal in praktijk te brengen. Nu eens reageren mensen enthousiast op je woorden en op andere momenten kijken ze je niet-begrijpend aan.
Geen wonder, eenzelfde woord kan, op 6 verschillende toonhoogten uitgesproken, 6 verschillende betekenissen hebben. En die “zangkunst” zijn we nog lang niet meester.
De rest van deze week hebben we een workshop samen met alle VSO volunteers van Vietnam.
En op maandag 9 februari 2009 zal ik dan eindelijk vertrekken naar Da Nang.
Daarover meer in het volgende bericht!
Het zal je maar gebeuren, dat je wordt uitgezonden en dan binnen een maand al vakantie hebt.
Deze vakantie heb ik benut, om iets meer van het land te gaan zien.
En dat is goed gelukt!
Het eerste weekend ben ik met een groepje mensen naar Halong Bay geweest.
Helaas was het ongelooflijk koud en was er geen zon. Dat bepaalde een beetje de trip.
We gingen namelijk met een houten jonk varen tussen de rotsen van Halong Bay en de mogelijkheid werd geboden om te gaan kajakken en zwemmen. Nou, dat was wel het laatste wat we wilden met die kou! Een op het schip aanwezige Koreaan riep de hele tijd “We’re all gonna die”! Zo koud was het! Ik ga gewoon nog een keer, als er familie overkomt.
De volgende trip voerde naar de meest noordelijke provincie van Vietnam, Ha Giang.
Met nog 4 andere volunteers hadden we de beschikking over een busje met chauffeur en een Engelstalige gids. We hadden deze trip uitgekozen, om de bergvolkeren die Vietnam heeft, te kunnen bezoeken.
Vietnam heeft 84 miljoen inwoners en 86% daarvan behoort tot de Viet. De resterende 14% bestaat uit etnische minderheden, zo’n 54 verschillende stammen. Veel van die stammen zijn afkomstig uit China. In het noorden van Vietnam leven o.a. de H’Mong en, afhankelijk van hun traditionele klederdracht, wordt er gesproken van de zwarte, rode, witte en bloemen H’Mong.
Al eeuwenlang houdt men zich in het noorden van Vietnam bezig met landbouw en wel op de zogenaamde terrassen. We hebben daar onderweg veel van kunnen zien. Terrassenbouw is dé oplossing om landbouwgrond te benutten, wanneer er hoge bergen zijn. We hebben ons er onderweg over verbaasd, hoe mensen het voor elkaar krijgen om te werken op zulke steile hellingen. Elke centimeter vruchtbare grond werd benut.
Het gebergte tegen de grens met China was ruig en onherbergzaam. Maar de weg, hoewel soms langs de rand van diepe afgronden, was goed begaanbaar en overal zag je elektriciteitsmasten.Tot in de kleinste gehuchten beschikte men daar over stroom.
We waren zo gelukkig om heel veel van de bergvolkeren te zien. Juist omdat het TET nieuwjaarsfeest nog in volle gang was, waren alle kinderen vrij. Overal langs de weg liepen groepjes kinderen, vaak uitgedost in de mooiste klederdrachten. We keken onze ogen uit.
Helaas bood de smalle weg niet overal gelegenheid om te stoppen en konden we zelden foto’s maken van al dat moois. Toch kan ik bij dit verhaal nog wat foto’s en filmpjes plaatsen over de afgelopen trip.
Tijdens deze reis groeide mijn bewondering voor de mensen die hier onder soms barre omstandigheden kunnen overleven. Bar is bijvoorbeeld ook het klimaat. Het was koud!!
Een soort klamme kou, die overal in doordringt. En nergens is verwarming. Binnen in het hotel, was het net zo koud als buiten. We zaten met onze jassen aan te eten en gingen met soms met kleren aan naar bed, tot de winterjas aan toe!. Nee, diegenen die dachten dat ik hier in mijn T-shirtje rondliep, hebben het mis gehad.
De vele kinderen die hier rondliepen, leken geen last van die kou te hebben. Ze zagen er vrolijk, goed gevoed en netjes gekleed uit. De meisjes in hun kleurige traditionele kledij en de jongens, althans vele, in zwarte broek met een soort Mao-jasje en een baret. Zo’n Franse. Of dat nog een overblijfsel is van de Franse overheersing hier, ik heb geen idee. Zonder uitzondering droegen ze bij al dat zwart een bontgekleurde sjaal.
We hebben de hele provincie Ha Giang in 5 dagen doorkruist, om te eindigen in Bac Ha.
Daar werd op zondagochtend een markt gehouden, die zowel de lokale bevolking als toeristen trekt. Op het vroege uur dat wij er waren, was het nog rustig.
Na de markt te hebben bezocht, togen we weer richting Hanoi. Een rit, die 9 uur duurde!
En vandaag, dinsdag, hebben we onze laatste cursusdag Vietnamees. Wat hebben we veel opgestoken en wat is het moeilijk om deze taal in praktijk te brengen. Nu eens reageren mensen enthousiast op je woorden en op andere momenten kijken ze je niet-begrijpend aan.
Geen wonder, eenzelfde woord kan, op 6 verschillende toonhoogten uitgesproken, 6 verschillende betekenissen hebben. En die “zangkunst” zijn we nog lang niet meester.
De rest van deze week hebben we een workshop samen met alle VSO volunteers van Vietnam.
En op maandag 9 februari 2009 zal ik dan eindelijk vertrekken naar Da Nang.
Daarover meer in het volgende bericht!
-
03 Februari 2009 - 05:28
Nathalie:
mooi, erg mooi... maar k denk dat je nu wel toe bent aan je eigenlijke 'placement'... nieuwsgierig naar het werk, en de woonplaats en hoe verschillend dat is met hanoi?
benieuwd naar t volgende verhaal!!
-
03 Februari 2009 - 06:20
Karlijn:
Fijn weer wat van je te horen! Klinkt bijzonder zo'n trip. Hoe is Hanoi weer, na de rust van de bergen? Hier alles goed mam. Lekker werken enzo...Ik mail je snel :)
kus -
03 Februari 2009 - 06:30
Karlijn:
Leuk die filmpjes!! -
03 Februari 2009 - 06:52
Til:
Meteen na het opstaan begon ik deze dag met het lezen van jouw boeiende mail en het bekijken van de mooie foto's en video's. Ik vergat even helemaal mijn omgeving en tijd toen ik je prachtige verhalen las! Wat heb je weer veel gezien en beleefd.Jammer, dat het nog steeds zo koud is.Is er geen mogelijkheid om te verwarmen in de huizen vanwege gebrek aan brandstof, of vanwege de financiën? Spannend dat je nu bijna naar Da Nang gaat!Geniet nog van je vakantiedagen!Ik ga me nu snel douchen en aankleden...Dag! Veel liefs, Til. -
03 Februari 2009 - 07:49
Elly:
Prachtige foto's en de filmpjes zijn goed gelukt!
Je hebt alweer heel veel gezien! Op naar het volgende, veel succes.
Je bent zeker wel heel benieuwd waar je terecht komt...spannend!!!!!!! -
03 Februari 2009 - 09:39
Marc:
Hoi Hanny,
Die foto's doen me echt denken aan China. Zie je veel etnische diversiteit daar? Succes straks met je reis naar Da Nang. Dan gaat het echte werk beginnen! -
03 Februari 2009 - 11:24
Heidi :
hoi hanny.ik dacht dat het hier koud was .maar ik hoef gelukkig niet met m'n jas aan naar bed.wat heb je al weer veel beleefd zeg liefs heidi -
03 Februari 2009 - 17:52
Ingrid:
Wat een prachtig archief leg je aan. Wat is de natuur ook mooi! Ik krijg er echt zin in :-))
Sterkte straks als het echte werk begint. -
03 Februari 2009 - 21:48
Joost:
Hoi Hanny,
Leuk hoor die verhalen, foto's maar vooral de filmpjes. Zeker al die brommertjes met zo'n boom achterop. Ik blijf je met veel intresse volgen.
groeten Joost
Joost.Brand@chello.nl
-
03 Februari 2009 - 21:49
Carie:
Heb je nou weer dat lichtgewicht thermisch ondergoed niet bij?? Tip dus voor je bezoekers!! Koud..., tja, dat is het hier ook. Vooral als je door het ijs zakt, zoals ik afgelopen zondag deed...
Enne, laat ik het nou heel veel Thaise dingetjes herkennen...
lieve groetjes en tot mails! -
04 Februari 2009 - 08:29
Anne:
Lieve Hanny,
Wat ontzettend leuk al die plekken weer te zien. Ik voel ook de sfeer weer helemaal. Jammer, dat het zo koud was op de boot, akelig. Moet je zeker nog een keer doen.Ook in Bac'Ha ben ik geweest en nu ik je video's hoor en zie (wat knap dat je die kan maken en op het net kan krijgen!), voel ik de herinnering weer in mijn lijf.Wel een verschil van Hanoi naar je eerste plek in de bergen. Zeker als je de video's achter elkaar draait. Het geroezemoes en het geluid van water en stilte.
Wat bijzonder dat jij dit allemaal doet voor langere tijd en de taal leert en jouw kwaliteit inzet. Dank je voor het mooie verslag.Liefs, anne
-
04 Februari 2009 - 11:57
Hedwigis:
Ha Hanny
wat prachtig ziet dat er uit. Ik geloof dat we al een vakantiebestemming voor volgend jaar hebben(haha) Heerlijk weer je verhaal te lezen. Hier is alles oke. Op naar de open dag
groeten Hedwigis -
04 Februari 2009 - 16:28
Mirjam:
Lieve Hanny,
wat enig weer een leuk verslag te lezen en de foto's en de filmpjes te zien. Het is een compleet beeld wat wij krijgen en dat maakt het het zo af. Mijn complimenten trouwens hoor, hoe je het allemaal zo voor elkaar krijgt.
Liefs, Mirjam. -
04 Februari 2009 - 17:46
Cora:
Interessante foto's van de bergbewoners in hun klederdrachten. Prachtige rijstvelden op de helling. Leuke filmpjes ook Hanny.
Fijn dat je genoten hebt. Jammer van de kou. Veel lagen aantrekken. Dat doen wij hier ook.
Lieve groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
