Weer thuis.

Woensdagavond, 17 januari 2007

Gisteren om half vier heb ik afscheid genomen van Joost en Karlijn en ze op een taxi naar Entebbe gezet. Vanmorgen zijn ze keurig op tijd op Schiphol geland en ik ben rond dat tijdstip richting Bushenyi gegaan met de bus.
Nu even tijd voor een terugblik.
Op 31 december was het eindelijk zover. Ik vertrok richting Kampala om een paar dagen later, op 2 januari, Joost en Karlijn af te halen op Entebbe Airport.
Er was mij afgeraden om op 1 januari te reizen in verband met dronken chauffeurs en minder aanbod van bussen. Ik had voor mezelf een leuk guesthouse geboekt vlakbij het vliegveld. Een heerlijke tuin vlak voor mijn eigen terrasje. Het diner dat aan een tafel voor mij alleen geserveerd werd. Tjonge, wat voelde ik me in de watten gelegd. Oud en nieuw ging geruisloos aan me voorbij. Op 1 januari heerlijk geluierd in de zon en twee boeken gelezen.
Op 2 januari kwamen ze dan eindelijk in Oeganda aan. Het vliegtuig landde zonder noemenswaardige vertraging.
Het weerzien was heerlijk. Ik kon nauwelijks geloven dat het echt allemaal gelukt was.
We reden naar Kampala, onderweg kletsend en kijkend. Ik realiseerde me voortdurend wat een indruk deze chaos op hen moest maken. In Red Chili Camp aangekomen was het tijd voor een drankje en nog meer verhalen.
De volgende dag naar Murchison Falls, in een busje met z'n achten. De rit was behoorlijk lang, maar aangekomen op de plaats van bestemming was dit snel vergeten. Het verblijf in Murchison was geweldig. Helaas misten Joost en Karlijn de enorme hippo die rond mijn tent aan het grazen was. Ik kon ze niet waarschuwen, was zelf half in shock door de aanblik van dit enorme dier. De volgende nacht hielden we de mobieltjes aan om elkaar te kunnen waarschuwen, maar de hippo had kennelijk een andere graasplek gevonden en liet zich deze nacht niet zien. We deden een gamedrive die ochtend en een boottour in de middag. Ik heb veel foto’s gemaakt, die ik jullie niet wil onthouden.
(Ik hoop dat het lukt ze op de site te zetten)
We genoten enorm van alle dieren die we zagen. Vooral tijdens de boottour zagen we er heel veel. Karlijn en Joost zaten eerste klas op het bovendek. (zie foto)
De derde dag bezochten we watervallen en reden daarna weer terug naar Kampala.
De volgende dag naar Lake Mburo, waar ik ook al eerder geweest was, maar nog niet gekampeerd had. Dat was een hele ervaring met alle dieren die 's nachts rond het kleine tentje graasden.
Hier maakten we een game-walk. Het is het enige park waar dit mogelijk is. Wel onder leiding van een ranger met geweer. Ik vond dat we wel erg dicht bij de buffels kwamen, die als heel gevaarlijk bekend staan. Maar ze gingen gelukkig niet in de aanval. Rond het meer zagen we diverse visarendpaartjes en heel veel ijsvogels.(voor de vogelliefhebbers: Pied en Malachite Kingfisher)
Massatoerisme is hier onbekend. We stonden de tweede nacht als enigen op de camping aan het meer.
Na Lake Mburo werd het tijd om Karlijn en Joost mijn huisje te laten zien in Bushenyi. Dus op naar Mbarara, waar we eerst nog wat inkopen op de markt deden en daarna, lekker luxe, met een privé taxi naar Bushenyi. Hier kon ik hen laten kennismaken met mijn collega’s en wat studenten die nog op de campus verbleven.
De volgende twee dagen besteedden we aan het bezoeken van Bushenhyi, de markt en het maken van een wandeling in de omgeving van de campus. Ook hadden we al heel wat wasgoed, want na de wandeling in Lake Mburo zagen onze broeken er niet uit.
Met een privé taxi ging het daarna naar Lake Bunyoni, een prachtige route door de bergen.
Een motorboot bracht ons naar het paradijselijke eilandje Itambira, waar een project, Byoona Amagaara, de scholen in deze omgeving financieel ondersteunt. We hadden een houten cabin met uitzicht over het meer. Ook vanuit het restaurantje had je prachtige vergezichten. Het eten was bovendien ontzettend lekker! We hebben hier twee dagen gebivakkeerd en heel wat afgepeddeld in onze uitgeholde boomstam. Het is nog een hele kunst om deze rechtdoor te laten varen, maar oefening baart kunst. Met Joost als stuurman kregen we het goed onder de knie. Stel je Lake Bunyoni niet voor als een ronde plas, maar als een meer met vele baaien en eilanden. Ik heb geen idee hoe groot het is, maar het lijkt enorm. Het is bovendien heel diep. Omslaan midden op het water leek me dan ook geen prettig vooruitzicht. Toen we op een gegeven moment flink de wind tegen hadden, was het de kunst de punt recht op de golven te houden. Het leek alsof we niet vooruit kwamen. Ons eilandje leek, naar mijn idee, maar niet dichterbij te komen. Afijn, uiteindelijk kwamen we toch bij de steiger aan en konden we aan een welverdiend biertje.
Op zondag ging de rit in één keer helemaal terug naar Kampala. Dat was even afzien. Maar eenmaal in de tuin bij Red Chili wachtte ons een verrassing: barbecue! Mmm, dat was smullen geblazen.
Het raften ging helaas niet door de volgende dag, maar het alternatief, zwemmen in een zwembad in een luxe resort, was ook niet verkeerd.
Tja, en toen kwam toch echt de laatste dag in zicht. Na nog een bezoek aan de art en craft markt, was het tijd voor het afscheid. Niet leuk natuurlijk, maar met een hoofd vol prachtige herinneringen aan alle mooie momenten van de afgelopen weken, overheerst een gevoel van dankbaarheid over dit fantastische bezoek.
De foto's spreken daarbij een duidelijke taal.