Het leven van alledag.
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
31 December 2005 | Oeganda, Bushenyi
Terugblikkend op het jaar 2005 kan ik me erover verbazen dat ik in drie totaal verschillende werelden heb geleefd. Het grootste deel van het jaar in Thailand, waar mijn verblijf een totaal onverwachte wending nam en ik ongewild snel naar Nederland terugkeerde. Toen een heerlijke periode bij Paula aan het Jaagpad. Genietend van het mooie weer, de heerlijke wandel en fietstochten en andere geneugten van het leven. En nu sinds 6 weken weer in een totaal andere wereld hier in Uganda. Een jaar geleden had ik dat niet kunnen bedenken dat ik nu in Afrika zou wonen. Het leven zit soms vol verrassingen.
Omdat ik heel regelmatig allerlei vragen krijg over mijn leven hier, zal ik proberen te beschrijven hoe ik hier mijn leven probeer in te richten.
Op dit moment is het vakantie. De studenten, die op de campus wonen, zijn naar huis en ook alle tutors en andere personeelsleden zijn verdwenen naar hun home-towns. Gelukkig zijn mijn buren er nog, het Amerikaanse Peacecorps stel.
's Nachts is het hier doodstil, alleen de natuurgeluiden hoor je. En het huis maakt geluid. Het krimpen, denk ik, van het golfplaten dak door de afkoeling 's nachts. Het terrein wordt bewaakt door 1 man, maar daar stel ik me niet teveel bij voor. Het is zo groot, aan alle kanten is het toegankelijk. Maar ik voel me redelijk veilig. Hoewel ik niet graag alleen over het terrein zou lopen 's nachts. Ook omdat ik al een paar keer een hond vlakbij heb horen blaffen. Een paar keer ben ik met mijn buren aan de overkant van de weg gaan eten. Toen we teruggingen rond een uur of 9 was het aardedonker. De weg is onverlicht en er zijn nauwelijks huizen in de buurt.
Ik heb een goed bed en slaap onder een (geïmpregneerde) klamboe. Als ik al een mug hoor 's nachts, legt ie geheid het loodje als hij een paar keer tegen de klamboe is gevlogen. Wat dat voor mijn eigen gezondheid betekent, ik weet het niet. De nachten zijn redelijk koel.
's Ochtends om half 7, het begint dan net een beetje licht te worden, komt de melkboer aan de deur. Heus! Ik hoor hoe een melkbus wordt neergezet en hoe de melkkan die ik heb klaargezet wordt gevuld. Er zijn namelijk een paar koeien op de farm van de campus. De melk is nog warm van de koe en moet eerst gekookt worden. Ook kook ik wat water om het koude water waarmee ik me moet wassen een paar graden warmer te maken. Die koude douche 's morgens is me te heftig. Ik heb een camping douche; deze bestaat uit een grote plastic zak, die je dus met warm water kan vullen. Er zit een piepklein douchekopje aan. Geen gezicht, maar het werkt.
Er gaat veel tijd zitten in het huishouden. Koken en filteren van water. De was met de hand, slepen met water. De strijk op een geïmproviseerde strijkplank, wel met een heus strijkbout.
Geen stofzuiger, ik veeg het huis en gooi af en toe een emmer water over de betonnen vloeren. Geen koelkast, niet teveel tegelijk kopen dus, want groente en fruit gaan niet lang mee. De melk blijft precies een dag goed. Ik ga met de boda-boda naar het dorp. De weg stijgt voor het grootste deel en het is bijna een uur lopen. Bushenyi bestaat uit een verharde hoofdstraat van zo'n 500 meter, met daaraan gelegen enkele tientallen winkeltjes, een postkantoor en twee banken (bewaakt door mannen met een geweer) Alles staat schots en scheef. Geen goede bestrating voor de winkels. Soms een geïmproviseerd bruggetje over een soort van riool. Ik kan me vrij bewegen, maar wordt wel erg bekeken en vaak nageroepen of gegroet. Bedelaars of bedelende kinderen zie je hier niet. Over het algemeen zien de mensen er netjes uit. Vrouwen zie je hier zelden in een lange broek. Veel lange rokken. Zeker mensen op kantoor zien eruit om door een ringetje te halen. Ik verbaas me erover hoe ze er zo schoon uit kunnen zien. Alles is namelijk zo stoffig hier. Zeker op de onverharde wegen. Als er een auto voorbijrijdt, laat hij je in een wolk van stof achter.
Als mensen op zondag naar de kerk gaan, het merendeel is rooms-katholiek of lid van de (Anglicaanse) kerk van Uganda, zien ze eruit alsof ze naar een bruiloft moeten. Veel glanzende, synthetische stoffen en keurige schoenen.
Vandaag heb ik in een winkel voor de prijs van 9 euro een outfit gekocht die bij mijn status als tutor past. Een lange jurk (met split, dat wel) en daarover een jasje. Het lijkt warm, maar dit soort kleding wordt hier veel gedragen. Het is namelijk bij lange na niet zo warm als in Thailand.
Veel tijd besteed ik in deze vakantie aan de lunch en het avondeten. Ook dat is improviseren. Het aanbod van groente is vrij klein. Tomaten, uien, aardappelen, kool en soms wortelen. Voor een meer gevarieerd aanbod moet ik naar Mbarara, 60 km hier vandaan. Daar is op de markt, ook aubergine, paprika, pompoen te krijgen. Rijst, marcaroni, spaghetti, meel, eieren zijn verkrijgbaar. De afgelopen week voor het eerst kaas kunnen kopen. Vlees eet ik hier niet. De hompen vlees hangen, ongekoeld, in de open lucht. Ik waag me er niet aan. Met de granen, de melk en eieren kom ik vast wel aan mijn eiwitten. Voel me prima.
Na het eten weer water koken voor de afwas.
's Avonds geen radio of t.v. Lezen dus, of Sudoku's maken (mijn nieuwste verslaving). Soms een stukje schrijven als mijn computer opgeladen is. Dat lukt niet altijd want dan moet er wel stroom zijn. Gemiddeld zit ik twee avonden per week in het donker. Dikwijls ook is de voltage te hoog. Ik heb een apparaat dat dit aangeeft en dan kun je beter je kostbare laptop niet op het net aansluiten. Ik controleer dus bij het opstaan al hoe hoog het is en als het beneden een bepaalde waarde is kan ik mijn laptop weer opladen.
De eerste gang na het ontbijt is richting "Computerlab"; om aan mijn verslaving toe te geven. Het levenslijntje naar Nederland, dat is heel belangrijk voor me en ik baal als er geen stroom is op dat moment van de dag.
Nu ik mijn tuin heb ingezaaid is het wachten op regen. Helaas blijft die uit en nu sjouw ik met emmers water om toch te proberen of er nog iets boven wil komen. Ik zie de groene sprieten van uien en wortels boven komen en kan ze wel de grond uit kijken. Elke dag eet ik van mijn eigen avocado's en de bananen zijn ook bijna rijp.
Ik hoop dat ik met dit verhaal een beetje een beeld heb geschetst van mijn dagelijkse beslommeringen.
Oudejaarsavond vier ik met een Nederlands stel dat ik nog kende van een VSOtraining in Boxtel en met een Nederlands-Ugandees stel met twee kindertjes. Er zijn oliebollen is mij verzekerd!!
Omdat ik heel regelmatig allerlei vragen krijg over mijn leven hier, zal ik proberen te beschrijven hoe ik hier mijn leven probeer in te richten.
Op dit moment is het vakantie. De studenten, die op de campus wonen, zijn naar huis en ook alle tutors en andere personeelsleden zijn verdwenen naar hun home-towns. Gelukkig zijn mijn buren er nog, het Amerikaanse Peacecorps stel.
's Nachts is het hier doodstil, alleen de natuurgeluiden hoor je. En het huis maakt geluid. Het krimpen, denk ik, van het golfplaten dak door de afkoeling 's nachts. Het terrein wordt bewaakt door 1 man, maar daar stel ik me niet teveel bij voor. Het is zo groot, aan alle kanten is het toegankelijk. Maar ik voel me redelijk veilig. Hoewel ik niet graag alleen over het terrein zou lopen 's nachts. Ook omdat ik al een paar keer een hond vlakbij heb horen blaffen. Een paar keer ben ik met mijn buren aan de overkant van de weg gaan eten. Toen we teruggingen rond een uur of 9 was het aardedonker. De weg is onverlicht en er zijn nauwelijks huizen in de buurt.
Ik heb een goed bed en slaap onder een (geïmpregneerde) klamboe. Als ik al een mug hoor 's nachts, legt ie geheid het loodje als hij een paar keer tegen de klamboe is gevlogen. Wat dat voor mijn eigen gezondheid betekent, ik weet het niet. De nachten zijn redelijk koel.
's Ochtends om half 7, het begint dan net een beetje licht te worden, komt de melkboer aan de deur. Heus! Ik hoor hoe een melkbus wordt neergezet en hoe de melkkan die ik heb klaargezet wordt gevuld. Er zijn namelijk een paar koeien op de farm van de campus. De melk is nog warm van de koe en moet eerst gekookt worden. Ook kook ik wat water om het koude water waarmee ik me moet wassen een paar graden warmer te maken. Die koude douche 's morgens is me te heftig. Ik heb een camping douche; deze bestaat uit een grote plastic zak, die je dus met warm water kan vullen. Er zit een piepklein douchekopje aan. Geen gezicht, maar het werkt.
Er gaat veel tijd zitten in het huishouden. Koken en filteren van water. De was met de hand, slepen met water. De strijk op een geïmproviseerde strijkplank, wel met een heus strijkbout.
Geen stofzuiger, ik veeg het huis en gooi af en toe een emmer water over de betonnen vloeren. Geen koelkast, niet teveel tegelijk kopen dus, want groente en fruit gaan niet lang mee. De melk blijft precies een dag goed. Ik ga met de boda-boda naar het dorp. De weg stijgt voor het grootste deel en het is bijna een uur lopen. Bushenyi bestaat uit een verharde hoofdstraat van zo'n 500 meter, met daaraan gelegen enkele tientallen winkeltjes, een postkantoor en twee banken (bewaakt door mannen met een geweer) Alles staat schots en scheef. Geen goede bestrating voor de winkels. Soms een geïmproviseerd bruggetje over een soort van riool. Ik kan me vrij bewegen, maar wordt wel erg bekeken en vaak nageroepen of gegroet. Bedelaars of bedelende kinderen zie je hier niet. Over het algemeen zien de mensen er netjes uit. Vrouwen zie je hier zelden in een lange broek. Veel lange rokken. Zeker mensen op kantoor zien eruit om door een ringetje te halen. Ik verbaas me erover hoe ze er zo schoon uit kunnen zien. Alles is namelijk zo stoffig hier. Zeker op de onverharde wegen. Als er een auto voorbijrijdt, laat hij je in een wolk van stof achter.
Als mensen op zondag naar de kerk gaan, het merendeel is rooms-katholiek of lid van de (Anglicaanse) kerk van Uganda, zien ze eruit alsof ze naar een bruiloft moeten. Veel glanzende, synthetische stoffen en keurige schoenen.
Vandaag heb ik in een winkel voor de prijs van 9 euro een outfit gekocht die bij mijn status als tutor past. Een lange jurk (met split, dat wel) en daarover een jasje. Het lijkt warm, maar dit soort kleding wordt hier veel gedragen. Het is namelijk bij lange na niet zo warm als in Thailand.
Veel tijd besteed ik in deze vakantie aan de lunch en het avondeten. Ook dat is improviseren. Het aanbod van groente is vrij klein. Tomaten, uien, aardappelen, kool en soms wortelen. Voor een meer gevarieerd aanbod moet ik naar Mbarara, 60 km hier vandaan. Daar is op de markt, ook aubergine, paprika, pompoen te krijgen. Rijst, marcaroni, spaghetti, meel, eieren zijn verkrijgbaar. De afgelopen week voor het eerst kaas kunnen kopen. Vlees eet ik hier niet. De hompen vlees hangen, ongekoeld, in de open lucht. Ik waag me er niet aan. Met de granen, de melk en eieren kom ik vast wel aan mijn eiwitten. Voel me prima.
Na het eten weer water koken voor de afwas.
's Avonds geen radio of t.v. Lezen dus, of Sudoku's maken (mijn nieuwste verslaving). Soms een stukje schrijven als mijn computer opgeladen is. Dat lukt niet altijd want dan moet er wel stroom zijn. Gemiddeld zit ik twee avonden per week in het donker. Dikwijls ook is de voltage te hoog. Ik heb een apparaat dat dit aangeeft en dan kun je beter je kostbare laptop niet op het net aansluiten. Ik controleer dus bij het opstaan al hoe hoog het is en als het beneden een bepaalde waarde is kan ik mijn laptop weer opladen.
De eerste gang na het ontbijt is richting "Computerlab"; om aan mijn verslaving toe te geven. Het levenslijntje naar Nederland, dat is heel belangrijk voor me en ik baal als er geen stroom is op dat moment van de dag.
Nu ik mijn tuin heb ingezaaid is het wachten op regen. Helaas blijft die uit en nu sjouw ik met emmers water om toch te proberen of er nog iets boven wil komen. Ik zie de groene sprieten van uien en wortels boven komen en kan ze wel de grond uit kijken. Elke dag eet ik van mijn eigen avocado's en de bananen zijn ook bijna rijp.
Ik hoop dat ik met dit verhaal een beetje een beeld heb geschetst van mijn dagelijkse beslommeringen.
Oudejaarsavond vier ik met een Nederlands stel dat ik nog kende van een VSOtraining in Boxtel en met een Nederlands-Ugandees stel met twee kindertjes. Er zijn oliebollen is mij verzekerd!!
-
31 December 2005 - 07:35
Til:
Goedemorgen,Hanny!Wat een leuk [lang!]verslag.Het geeft een goede kijk op de manier zoals je leeft.Wat leuk,dat je vanavond Oud en Nieuw met echte oliebollen gaat vieren!Nogmaals, een heel goed 2006 gewenst!Liefs,Til. -
31 December 2005 - 11:28
Hedwigis:
Ha Hanny, Nou ten eerste een fijne jaarwisseling gewenst. Paul is op dit moment hard aan het bakken. Ik dacht dat ik veel op mijn fietsje meekon nemen. Maar zo heb ik het nog nooit geprobeerd(en ga ik ook nooit doen.) Groeten Hedwigis -
31 December 2005 - 11:57
Mirjam:
Hoi Hanny, wat leuk, je verslag. Geeft inderdaad meer inzicht op dat wat we al wisten. Een goeie jaarwisseling gewenst en een heel goed nieuw jaar!
Liefs, Mirjam. -
31 December 2005 - 13:27
Elly:
Ha Hanny,
Nu hebben we een beter beeld van je dagelijkse bezigheden. Ik hoop dat je een gezellige avond hebt, en een heel goed jaar voor de boeg hebt. ik mail je gauw weer.liefs Elly -
31 December 2005 - 15:11
Marjo En Frans:
hallo Hanny,
wat een goede beschrijving van je dagelijks leven. Fijn idee dat je met een gezellig groepje mensen oud en nieuw kunt vieren. Wij doen het zoals al zoveel jaren met Ko en Sarie en zullen om 12 uur aan je denken. Hele fijne jaarwisseling gewenst en een heel goed 2006 in Uganda! Liefs -
31 December 2005 - 17:39
Willy:
bedankt:dat was weer een heel goed verhaal!Heb je mijn brief 3 al?Ik wens je een heel bizonder 2006!Ik ben alleen thuis, snotverkouden,walg van oliebollen.Heb licht, t.v.muziek, dus luxe!! Groetjes, Willy. -
01 Januari 2006 - 05:43
Koos En Marlies:
Lieve Hanny, jij staat al weer bijna op als onze nieuwjaarsnacht nog niet eens afgelopen is. Een heel goed 2006 in Uganda gewenst, vanuit St. Maarten! Ik hoop dat je over een jaar zult constateren dat je in elk geval een deel van de idealisitsche droom hebt kunnen verwezenlijken. We hebben vandaag weer oliebollen gebracht bij de buren en Antilliaanse collega's; iedereen even enthousiast! Evory kwam later een stuk "black pudding" brengen; dat gerecht is hier de traditie met Nieuwjaar. Je maakt hem al in september, van pruimen en noten, en in de maanden daarna impregneer je hem een paar keer met rum en laat je alle smaken goed in elkaar trekken... niks mis mee! Om 12 uur zijn we snel richting centrum gereden, omdat er weer voor het eerst sinds jaren weer vuurwerk zou zijn op de boardwalk (verder mag het nergens; dit komt door een dodelijk ongeluk, een aantal jaren geleden), maar dat waren meer mensen van plan, dus we strandden al bij Divi. Van daaruit was het gelukkig ook goed te zien.
Je verhaal van vandaag geeft een heel goed beeld van je leven van alledag. Als ik het vergelijk met de situatie hier, is er in elk geval een heel groot verschil: bij ons groeien de groentes op het moment dankzij de regen en de gematigde temperatuur juist geweldig hard; vandaag heb ik op drie momenten een foto genomen van de net opgekomen boontjes. Je gelooft je ogen niet! Ik stuur ze je per e-mail (jammergenoeg alleen de foto's). Veel liefs, ook van je broer,
Marlies -
02 Januari 2006 - 23:51
Christi:
Hoi Hanny,
'k Ben net thuis gearriveerd van een prachtige muziekreis doorgebracht in Berlijn.... veel sneeuw, heel veel prachtige muziek en een heerlijke hotel met ligbad!!Mens, wat heb ik genoten na dit afschuwelijke jaar!Fijn, dat ook jij het goed hebt..Ja en Paula is echt de herberg van < 2000 jaar geleden.Wat ben jij daar in de watten gelegd en wat fantastisch dat zij jou zo heeft opgevangen!!!Een gezond 2006, gezonder hoop ik dan een koorlid van onze Ekkl...jij kent hem .Leef!!Groeten van Christi -
05 Januari 2006 - 15:43
Heleen:
Lieve Hanny, een heel gezond en gelukkig nieuwjaar toegewenst! Wat een duidelijk beeld geef je van je leven daar. En war een verschil met hier! Ik hoop dat het heel goed met je gaat en wens je veel wijsheid en levenskunst in het komende jaar. Liefs, Heleen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
