Lesgeven op het PTC.

De praktijkstage van de 2e jaarsstudenten zit er weer op. De afgelopen week zijn er 2 moderators van de Kyambogo Universiteit gekomen en die hebben, steekproefsgewijs, een aantal studenten onder de loep genomen.
Als tutors moesten wij na elke les een formulier invullen en cijfers geven voor de diverse onderdelen van een les, zoals presentatie, betrokkenheid van de leerlingen en leeromgeving.
Het uiteindelijk getal wat daar uit voortkwam, kwam overeen met een bepaalde graad. Voor 10 onderdelen een 10 was 100 punten en dan had je een A. Voor alle onderdelen een 2, had je een D. De meeste studenten kwamen uit op B of C niveau. Maar gedurende een speciale meeting werd gekeken welke studenten we konden "Upgraden". Uiteindelijk belandden er 13 studenten in A en een aantal C studenten werd B. Ook daar wordt mee gesjoemeld. In het Engelse schoolsysteem werkt men toch heel erg met "grades and levels". Maar het staat natuurlijk goed als onze PTC studenten kan afleveren van een hoog niveau. Bushenyi PTC hoort nu bij de eerste 4 van het land. Er zijn, geloof ik, 70 PTC's.
Op de dagen dat ik niet op schoolbezoek was, stond ik voor de klas. Het vak "Special Needs Education", wordt nog maar sinds een paar jaar onderwezen. De studenten zijn matig geïnteresseerd. Hoewel dit van klas tot klas verschilt. Ik geef in zes eerste klassen les en twee daarvan zijn meer gemotiveerd dan de rest. Een van de lessen is meteen na de lunch. Als je bedenkt dat de lunch bestaat uit een enorme berg matoke, posho en bonen, dan kun je inschatten dat de studenten na de lunch allemaal bezig zijn met de spijsvertering. Er liggen er van de 50 altijd wel 5 te slapen met hun hoofd op de armen. Ik laat het maar zo. Het zijn volwassen mensen en zelf verantwoordelijk. Sommigen komen ook gerust 20 minuten te laat de klas in. Het volgend schooljaar, dat in juni begint, begin ik met een schone lei. Dan zal ik de regels stellen. Er start een aantal nieuwe eerste klassen en de verwachting is dat van de 2e jaarsstudenten een groot deel zal afvallen na de examens.

Met Nathalie, die verantwoordelijk is voor Special Needs Education op districtsniveau, heb ik gisteren een zogenaamde "Integrated School" bezocht. Binnen een gewone school is een lokaaltje ingericht waarin de kinderen zitten waar iets bijzonders mee is. Er waren 11 dove kinderen, 1 blind kind en een stuk of 6 "mentally retarded". De bijgaande foto is van de twee "mentally retarded". Er lagen er ook een stuk of vier op een mat op de grond. Daar werd niet veel mee gedaan. Er is ook niets voor die kinderen, nog geen stukje speelgoed. Nathalie wil daaraan werken. Maar er is zoveel waaraan gewerkt moet worden. Er wordt nu eerst geprobeerd de onderwijzers en de ouders van de dove kinderen gebarentaal te leren. Helaas is gebarentaal van land tot land verschillend. Met mijn cursus Thaise gebarentaal kan ik hier niet veel. Bovendien ben ik veel, door het niet te gebruiken, alweer kwijt. Naast de "Integrated Schools" zouden er meer scholen "Inclusief Onderwijs" moeten bieden. Dat wil zeggen dat ze in staat zouden moeten zijn, alle kinderen die zogenaamde "Special Needs" hebben op te vangen. Er zijn in dit land veel kinderen die, door uiteenlopende redenen, een achterstand hebben wanneer ze naar school komen. Het verlies van één of beide ouders, ziekte, werken op het land, de afstand naar school; het kan er allemaal toe bijdragen dat je achter bent bij de rest. De onderwijzers doen daar nog niets mee en het is dus belangrijk ze bewust te maken van dit feit en ze de nodige kennis bij te brengen om deze kinderen op te vangen. Kennis alleen is echter niet voldoende. Hun manier van lesgeven zal moeten worden aangepast, (zelfgemaakte) leermiddelen geproduceerd en soms zullen exameneisen moeten worden veranderd. Elk kind moet hier namelijk elk schooljaar een overgangsexamen doen. Velen halen dit niet en daardoor kan het gebeuren dat een 10 jarig kind met een leerprobleem in groep 1 blijft hangen. Maar er is nog een lange weg te gaan. Er is nog weinig bewustwording en wil om zaken aan te pakken en te veranderen. Van overheidswege is er wel medewerking, maar geen geld om het anders te doen.
Maar daarom was het goed om te zien dat bijvoorbeeld op een "Integrated school" de kinderen met een "handicap" inderdaad naar school komen. Het feit dat ze niet thuis blijven, maar met andere kinderen contact kunnen maken is al heel waardevol. Alles wat ze aan kennis en vaardigheden oppikken is dan meegenomen.

Nieuws uit de tuin
Er valt momenteel bijna elke dag wel een bui. Het aantal mm dat in 1 keer valt is soms enorm.
Alles staat dan even blank, maar zakt snel de grond in. Ik heb een aantal weken van mijn eigen tomaten kunnen genieten. Vanmorgen is de grond bewerkt en maandag gaan de bonen de grond in. Vanmorgen ook pomoenen gezaaid. Ik eet van de worteltjes en gebruik bijna dagelijks peterselie uit de tuin. Bietjes, sla en bonen en een 5-tal uien doen het goed. De laatste avocado's worden uit de boom gehaald door een ieder die de klim waagt.