Mae Hong Son
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
04 Maart 2014 | Thailand, Mae Hong Son
Ons huisje ligt verscholen tussen het groen. Een beekje kabbelt ernaast en exotische geluiden komen uit het aangrenzende bos. Dit is Fern Resort, een klein paradijsje een kilometer of 7 buiten Mae Hong Son.
Op 21 februari landde het vliegtuigje op het mini-vliegveldje van Mae Hong Son. Kippenvel op mijn armen en dat kwam niet door de spectaculaire landing die hier gemaakt moet worden om voor de berg die opdoemt aan het eind van de landingsbaan stil te staan. Het kwam door het gevoel "thuis" te komen op een plek die zo dierbaar is. Vanaf het eerste moment was het gevoel er weer.
Zie je op veel plaatsen de drukte toenemen, zo niet in MHS. Alles was bij het oude gebleven. Het stadje ademt nog steeds de rustige sfeer zoals ik die nu bijna 10 jaar geleden voor het eerst heb ervaren.
We liepen van het vliegveld naar ons guesthouse. Eerst zouden we 5 dagen in de stad verblijven en dan naar Fern Resort verhuizen. Hier zouden we fietsen huren en nog wat in de omgeving rondtoeren. Ook zouden we het Special Education Centre gaan bezoeken, waar ik destijds werkte. Aldus geschiedde. Het fietsen viel niet mee, vanwege de toch wel pittige klimmetjes en de temperatuur die 's middags opliep tot 36 graden. De hitte sloeg van het wegdek. Aangezien er nog een paar bijzondere bezienswaardigheden op grotere afstand van MHS lagen, besloten we, heel luxe, voor 1 dag een auto met chauffeur te huren. We bezochten als eerste mijn oude werkplek, waar we hartelijk werden ontvangen. Het centrum zag er prima uit en was nog verder uitgebreid. We zagen de kinderen bezig met hun juffen. Ik zag nog maar 1 bekend gezicht. De meeste van de collega's zijn intussen elders werkzaam. Henk vond wel dat sommige kinderen zwaar gehandicapt waren. We zagen een paar kinderen die behoorlijk spastisch waren. Dat was destijds ook al zo. Maar het was heel fijn om er even terug te kunnen zijn.
We vervolgden onze tocht en bezochten een kilometerlange bamboebrug die door de rijstvelden liep, naar een heuvel waarop een nieuw tempelcomplex in aanbouw was. Op onze tocht bezochten we ook 2 zogenaamde Royal Projects. Tuinen en parken die aangelegd zijn onder auspicien van Hare Majesteit Koningin Sirikit. Zeer de moeite waard om er rond te lopen. Eindpunt van onze dagtocht was het plaatsje Ban Rak Thai, waar in 1949 Kuomintang Chinezen neerstreken en er theeplantages startten. Waren er 10 jaar geleden nog maar 2 theewinkeltjes, nu waren er wel 15 en het stadje was te netjes, teveel "aangeharkt". Niet echt leuk meer.
Na 5 dagen verhuisden we naar Fern resort dat gelegen is naast het Mae Sakut National Park.
Hier is een "nature trail" uitgezet dat zich over de bergen slingert en langs 3 watervallen voert. Het pad begint achter het restaurant van Fern resort en als je daar start krijg je behalve water ook een stevige bamboe wandelstok en 2 gidsen mee in de vorm van twee honden, Nam Thaan (suiker) en Mi Pui (?) . Nou ben ik niet echt dol op honden, maar deze twee konden ermee door. We gingen op weg en onze "gidsen" liepen voor ons uit. Bij een kruising gingen zij rechts, waar wij linksaf wilden. Even drentelden ze besluiteloos rond, keken elkaar aan en maakten rechtsomkeert. Ze lieten ons duidelijk weten, dat we het dan zelf maar uit moesten zoeken. Toen we een paar dagen later het pad in omgekeerde richting liepen, begeleidde Nam Thaan ons de hele route van 4 uur!
We hebben hier op het resort een aantal leuke ontmoetingen gehad waaronder met een Amerikaans- Koreaans stel. Met elkaar maakten we een boottocht over de rivier de Pai die langs MHS loopt. Henk spotte een prachtige grote blauwe ijsvogel en we zagen een olifant waden door de rivier.
In MHS moet je zeker een keer de berg beklimmen die naar de Kongo Mu tempel leidt. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht over de stad en als je rond half 7 komt, een prachtige zonsondergang boven Birma.
Kortom, we hebben hier weer de tijd van ons leven!
Op 21 februari landde het vliegtuigje op het mini-vliegveldje van Mae Hong Son. Kippenvel op mijn armen en dat kwam niet door de spectaculaire landing die hier gemaakt moet worden om voor de berg die opdoemt aan het eind van de landingsbaan stil te staan. Het kwam door het gevoel "thuis" te komen op een plek die zo dierbaar is. Vanaf het eerste moment was het gevoel er weer.
Zie je op veel plaatsen de drukte toenemen, zo niet in MHS. Alles was bij het oude gebleven. Het stadje ademt nog steeds de rustige sfeer zoals ik die nu bijna 10 jaar geleden voor het eerst heb ervaren.
We liepen van het vliegveld naar ons guesthouse. Eerst zouden we 5 dagen in de stad verblijven en dan naar Fern Resort verhuizen. Hier zouden we fietsen huren en nog wat in de omgeving rondtoeren. Ook zouden we het Special Education Centre gaan bezoeken, waar ik destijds werkte. Aldus geschiedde. Het fietsen viel niet mee, vanwege de toch wel pittige klimmetjes en de temperatuur die 's middags opliep tot 36 graden. De hitte sloeg van het wegdek. Aangezien er nog een paar bijzondere bezienswaardigheden op grotere afstand van MHS lagen, besloten we, heel luxe, voor 1 dag een auto met chauffeur te huren. We bezochten als eerste mijn oude werkplek, waar we hartelijk werden ontvangen. Het centrum zag er prima uit en was nog verder uitgebreid. We zagen de kinderen bezig met hun juffen. Ik zag nog maar 1 bekend gezicht. De meeste van de collega's zijn intussen elders werkzaam. Henk vond wel dat sommige kinderen zwaar gehandicapt waren. We zagen een paar kinderen die behoorlijk spastisch waren. Dat was destijds ook al zo. Maar het was heel fijn om er even terug te kunnen zijn.
We vervolgden onze tocht en bezochten een kilometerlange bamboebrug die door de rijstvelden liep, naar een heuvel waarop een nieuw tempelcomplex in aanbouw was. Op onze tocht bezochten we ook 2 zogenaamde Royal Projects. Tuinen en parken die aangelegd zijn onder auspicien van Hare Majesteit Koningin Sirikit. Zeer de moeite waard om er rond te lopen. Eindpunt van onze dagtocht was het plaatsje Ban Rak Thai, waar in 1949 Kuomintang Chinezen neerstreken en er theeplantages startten. Waren er 10 jaar geleden nog maar 2 theewinkeltjes, nu waren er wel 15 en het stadje was te netjes, teveel "aangeharkt". Niet echt leuk meer.
Na 5 dagen verhuisden we naar Fern resort dat gelegen is naast het Mae Sakut National Park.
Hier is een "nature trail" uitgezet dat zich over de bergen slingert en langs 3 watervallen voert. Het pad begint achter het restaurant van Fern resort en als je daar start krijg je behalve water ook een stevige bamboe wandelstok en 2 gidsen mee in de vorm van twee honden, Nam Thaan (suiker) en Mi Pui (?) . Nou ben ik niet echt dol op honden, maar deze twee konden ermee door. We gingen op weg en onze "gidsen" liepen voor ons uit. Bij een kruising gingen zij rechts, waar wij linksaf wilden. Even drentelden ze besluiteloos rond, keken elkaar aan en maakten rechtsomkeert. Ze lieten ons duidelijk weten, dat we het dan zelf maar uit moesten zoeken. Toen we een paar dagen later het pad in omgekeerde richting liepen, begeleidde Nam Thaan ons de hele route van 4 uur!
We hebben hier op het resort een aantal leuke ontmoetingen gehad waaronder met een Amerikaans- Koreaans stel. Met elkaar maakten we een boottocht over de rivier de Pai die langs MHS loopt. Henk spotte een prachtige grote blauwe ijsvogel en we zagen een olifant waden door de rivier.
In MHS moet je zeker een keer de berg beklimmen die naar de Kongo Mu tempel leidt. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht over de stad en als je rond half 7 komt, een prachtige zonsondergang boven Birma.
Kortom, we hebben hier weer de tijd van ons leven!
-
04 Maart 2014 - 08:43
José:
Dag Henk en Hanny, dag levensgenieters, fijn om door het verhaal van Hanny mee te kunnen genieten. Veel groeten, José -
04 Maart 2014 - 08:48
Til Van Der Werff-Tijm:
Goedemorgen, Hanny en Henk!
Wat is dat leuk wakker worden met jullie enthousiaste verhalen en prachtige foto's!Het ziet er werkelijk als een paradijs uit. Fijn, dat er weinig veranderd is Hanny en het zodoende niet tegen viel. Ja, dat kippenvel gevoel ken ik. Er zijn van die speciale plekken waar dit gebeurt. Leuk dat je ook je oude werkadres hebt bezocht en het nu met Henk kon delen. 10 jaar was natuurlijk een te lange tijd zodat bepaalde kinderen je nog konden herinneren? Of gaan de oudere kinderen ergens anders naar toe? Jammer dat er ook nog maar een bekende collega was. Wat is de natuur daar prachtig! Grappig, dat jullie in dat resort 2 honden mee kregen. Is dat om niet te verdwalen? Ik moest wel even lachen: Hanny en honden....!
Ik wens jullie nog heel mooie dagen! Vanuit een zonnig, lente uitziend Nederland, heel veel liefs, Til.
-
04 Maart 2014 - 09:03
Jannie Postema:
wat fijn om jullie verhalen weer te lezen en de foto's te bekijken.
geniet verder van jullie reis groeten jannie. -
04 Maart 2014 - 10:36
Repke:
Beam me up!!!
Prachtig! -
04 Maart 2014 - 10:53
Duang Djai:
sawadii kha nahm pung e kun djai!
this is too much! wat heerlijk om alles weer aan je voorbij zien te trekken, I was there! heb je weer op de klokken getikt om aan te geven dat je nog een keer terugkomt? de wandeling nabij het fern-resort zal ik nooit meer vergeten, met jou gedaan maar ook een keer in mijn uppie en net toen ik dacht dat ik wel even bij dat laaggelegen bankje aan het water kon rusten, ontwaarde ik daar een tuinslang van heb ik jouw daar (maar niet heus! een echte, maar of ie levend was heb ik nooit geweten), nou dan kan je meteen weer kilometers maken!
eh, was het niet 9 jaar geleden?
ik mis je herinneringen aan het koffiehuis, of komen die nog? en heb je je oude huis gezie? nog een ochtendje mee oefeningen gedaan?
jullie genieten, ik geniet gratis mee! heel veel plezier! tjock dii!! -
04 Maart 2014 - 13:13
Hanny:
Hoi Carie,
Mijn oude huis is er nog en ik heb met de oude huisbaas gesproken. Ook hebben we koffie gedronken in het koffiehuis onderweg naar de waterval en de eigenaresse herkende me nog. En natuurlijk langs bij Moddang (rode mier) van het Holland huis hier in MHS. Die riep meteen " Ha oma Hanny en opa Henk". Als je hier met opa en oma wordt aangesproken is dat geen belediging maar meer een eretitel (toch?)
En wij vertrokken destijds in september 2004, dus bijna 10 jaar geleden. Waar blijft de tijd!
Chok dii ! -
04 Maart 2014 - 18:12
Cora Van Kampen:
Prachtige verhalen met belevenissen. Fijn dat jullie het zo leuk hebben.
Wij hebben hier ook een heerlijke tijd en gaan er regelmatig op uit om een mooie wandeling te maken. Morgen zit het er voor ons helaas weer op. Maar dit is zeker een plek om naar terug te keren.
Heel veel lieve groeten vanuit Portugal. -
04 Maart 2014 - 19:46
Hedwigis:
Ha wereldreizigers, want dat zijn jullie wel hoor. Wat een heerlijk verhaal om te lezen na een werkdag. Hier is het een heerlijke lentedag(ook heel fijn).
Geniet nog een poos
Groet uit Alphen
Hedwigis -
04 Maart 2014 - 21:06
Ilone:
Wat heerlijk weer om dit met je te mogen meebeleven. Mooie foto's ook. Wat een mooie bloemen en alles zo heerlijk groen. Hier een hele zachte winter en daardoor ook al bloesem aan de bomen, maar is natuurlijk toch nog wel een beetje winter met verder kale bomen. Het lijkt me heerlijk daar, zalig klimaatje. Wie weet kom ik er ook nog 'ns een keer, maar toch niet met de herinneringen die jij daar hebt liggen. Vooral doorgaan met genieten Hanny en Henk. Mooie tijd verder.
Groetjes Ilone -
06 Maart 2014 - 23:17
Ingrid:
Wat een prachtige natuur! Wat heerlijk dat jullie zo genieten.
Heel veel plezier!
Groeten,
Ingrid -
07 Maart 2014 - 14:33
Peter:
Hoi Hanny en Henk.
Wat fijn om jullie weer te lezen.
En ook om te weten dat alles zo goed gaat daar in het verre oosten.
Blijf maar heerlijk genieten .... het leven is zo slecht nog niet.
Ook zitten jullie weer regelmatig op de fiets om de omgeving te verkennen.
Dat blijft toch een prachtige vervoersmiddel....niet !!!!
In gedachte ben ik nu ook even daar.
Het ga je goed en tot ziens.
Peter en Annemieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
