TET-TE-RE-TET !!
Door: Hanny
Blijf op de hoogte en volg Hanny
10 Februari 2010 | Vietnam, Ða Năng
Voor de 2e keer maak ik hier TET, het Vietnamees Nieuwjaar mee.
En toch is het weer heel anders dan vorig jaar in het Noorden van het land.
Toen was ik met een groep mensen aan het rondtrekken door de provincie Ha Giang.
Nu ben ik veel meer getuige van hoe mensen zich voorbereiden op dit , voor hen zo belangrijke feest.
Onze compound is helemaal onderhanden genomen. Alles opnieuw in de verf. Dagenlang is er geschuurd en geschilderd. Mai, the landlady, waste intussen alle kleren van iedereen in huis, klopte dekens uit en gaf de keuken een schoonmaakbeurt. Ook werden honderden lenteuitjes door haar schoongemaakt en ingelegd in een speciale saus. Tijdens het TET feest worden speciale gerechten gegeten.
In de buurt zie ik een enorme bedrijvigheid. Met grote snelheid wordt de laatste hand gelegd aan bouwwerken, zodat ze voor de feestdagen kunnen worden opgeleverd.
En dan gebeurt er iets wat je hier haast niet voor mogelijk houdt. Winkels, die normaal 7 dagen per week open zijn van ’s morgens 6 tot ’s avonds 9 of 10 uur, sluiten hun deuren. In de straten zie je steeds meer zaken die de ijzeren hekken hebben gesloten. De eigenaars zijn op reis gegaan naar hun hometown, om daar het feest met hun familie te kunnen vieren.
Stoepen staan door heel Da Nang, en vooral bij de markt, vol met mandarijnen- en amandelbloesembomen. Ook zie je honderden potten met langstelige, gele chrysanten.
De eigenaren van al dit spul hebben vaak hun bedje gespreid naast hun koopwaar, want dit is niet iets wat je ’s avonds weer even inlaadt.
Het geeft een heel andere indruk dan de groene kerstbomen die in december in Nederland verkocht worden. Bovendien is dat een tijd, dat het in Nederland flink koud kan zijn, terwijl hier de temperatuur elke dag op lijkt te lopen. We passeren alweer de 25 graden.
Bedrijven en scholen houden een soort oudejaarsparty’s. Mr. Duc, die normaal 3 x per week mijn tennispartner is, heeft de ene party na de andere en mijn zeer geliefd partijtje tennis schiet er bij in.
Vanavond is er hier in huis een oudejaarsparty, waarbij ik ben uitgenodigd. Mai en haar nichtje staan al uren in de keuken.
Op school ging het niet anders. De kinderen ontvingen hun Tetpakket van een liefdadigheidsinstelling. In zo’n pakket voor de kinderen zit voornamelijk snoep. Ook de juffen en ik werden niet vergeten. Een Tetpakket bestaande uit een fles olie, een zak chocolaatjes, 2 zakken zonnebloempitten, een fles cola en een pak suiker konden we mee naar huis nemen.
En vandaag heb ik dan mijn eerste van 12 vakantiedagen. Hoewel ik heb aangegeven naar Hoi An te vertrekken, willen Mai en Duc daar niets van weten. Ik moet maar gezellig thuis blijven en in Da Nang het feest vieren. Maar hier in mijn huis je heb ik echt niets te doen. Ik kan niet dagenlang achter de computer zitten en lezen is ook maar voor een paar uurtjes leuk.
Dus morgen vertrek ik weer naar Hoi An, om daar dicht bij strand en zee en meer mogelijkheden om te wandelen en te fietsen, het TET feest te vieren.
Hopelijk ontmoet ik daar nog wat mensen, zodat het toch nog gezellig kan worden.
Zojuist was ik getuige van een wel heel bijzonder ritueel.
Ik schreef al dat Mai en haar nichtje de hele middag in de keuken hadden gestaan.
Er werd buiten een tafel gedekt en er werden schalen vol met eten neergezet. Dit is bedoeld als een offer aan Boeddha. Er werden gele bloemen bijgezet en wierook aangestoken. Ook geld (nep) en glaasjes sterke drank werden voor Boeddha neergezet.
Vervolgens werden de 2 poorten wijd opengezet om de “gasten” binnen te laten. Deze “gasten” zijn de ouders en voorouders van Mai en Duc. “Oh, let the spirits come in”. Zoiets.
Deze verering voor de voorouders is iets dat tijdens het TET feest ook een belangrijke plaats inneemt.
Men gaat ook terug naar de hometowns om de graven van voorouders te verzorgen.
Mai reisde de afgelopen week 500 kilometer naar haar geboortestreek om daar eer te betonen aan haar overleden ouders en te bidden bij hun graf.
Het eten dat nu staat uitgestald mag overigens straks gewoon door ons worden gegeten.
Het is niet zo dat hetgeen voor Boeddha bedoeld is, dan niet door mensen mag worden opgegeten.
Het zal ons vast extra goed smaken!
En toch is het weer heel anders dan vorig jaar in het Noorden van het land.
Toen was ik met een groep mensen aan het rondtrekken door de provincie Ha Giang.
Nu ben ik veel meer getuige van hoe mensen zich voorbereiden op dit , voor hen zo belangrijke feest.
Onze compound is helemaal onderhanden genomen. Alles opnieuw in de verf. Dagenlang is er geschuurd en geschilderd. Mai, the landlady, waste intussen alle kleren van iedereen in huis, klopte dekens uit en gaf de keuken een schoonmaakbeurt. Ook werden honderden lenteuitjes door haar schoongemaakt en ingelegd in een speciale saus. Tijdens het TET feest worden speciale gerechten gegeten.
In de buurt zie ik een enorme bedrijvigheid. Met grote snelheid wordt de laatste hand gelegd aan bouwwerken, zodat ze voor de feestdagen kunnen worden opgeleverd.
En dan gebeurt er iets wat je hier haast niet voor mogelijk houdt. Winkels, die normaal 7 dagen per week open zijn van ’s morgens 6 tot ’s avonds 9 of 10 uur, sluiten hun deuren. In de straten zie je steeds meer zaken die de ijzeren hekken hebben gesloten. De eigenaars zijn op reis gegaan naar hun hometown, om daar het feest met hun familie te kunnen vieren.
Stoepen staan door heel Da Nang, en vooral bij de markt, vol met mandarijnen- en amandelbloesembomen. Ook zie je honderden potten met langstelige, gele chrysanten.
De eigenaren van al dit spul hebben vaak hun bedje gespreid naast hun koopwaar, want dit is niet iets wat je ’s avonds weer even inlaadt.
Het geeft een heel andere indruk dan de groene kerstbomen die in december in Nederland verkocht worden. Bovendien is dat een tijd, dat het in Nederland flink koud kan zijn, terwijl hier de temperatuur elke dag op lijkt te lopen. We passeren alweer de 25 graden.
Bedrijven en scholen houden een soort oudejaarsparty’s. Mr. Duc, die normaal 3 x per week mijn tennispartner is, heeft de ene party na de andere en mijn zeer geliefd partijtje tennis schiet er bij in.
Vanavond is er hier in huis een oudejaarsparty, waarbij ik ben uitgenodigd. Mai en haar nichtje staan al uren in de keuken.
Op school ging het niet anders. De kinderen ontvingen hun Tetpakket van een liefdadigheidsinstelling. In zo’n pakket voor de kinderen zit voornamelijk snoep. Ook de juffen en ik werden niet vergeten. Een Tetpakket bestaande uit een fles olie, een zak chocolaatjes, 2 zakken zonnebloempitten, een fles cola en een pak suiker konden we mee naar huis nemen.
En vandaag heb ik dan mijn eerste van 12 vakantiedagen. Hoewel ik heb aangegeven naar Hoi An te vertrekken, willen Mai en Duc daar niets van weten. Ik moet maar gezellig thuis blijven en in Da Nang het feest vieren. Maar hier in mijn huis je heb ik echt niets te doen. Ik kan niet dagenlang achter de computer zitten en lezen is ook maar voor een paar uurtjes leuk.
Dus morgen vertrek ik weer naar Hoi An, om daar dicht bij strand en zee en meer mogelijkheden om te wandelen en te fietsen, het TET feest te vieren.
Hopelijk ontmoet ik daar nog wat mensen, zodat het toch nog gezellig kan worden.
Zojuist was ik getuige van een wel heel bijzonder ritueel.
Ik schreef al dat Mai en haar nichtje de hele middag in de keuken hadden gestaan.
Er werd buiten een tafel gedekt en er werden schalen vol met eten neergezet. Dit is bedoeld als een offer aan Boeddha. Er werden gele bloemen bijgezet en wierook aangestoken. Ook geld (nep) en glaasjes sterke drank werden voor Boeddha neergezet.
Vervolgens werden de 2 poorten wijd opengezet om de “gasten” binnen te laten. Deze “gasten” zijn de ouders en voorouders van Mai en Duc. “Oh, let the spirits come in”. Zoiets.
Deze verering voor de voorouders is iets dat tijdens het TET feest ook een belangrijke plaats inneemt.
Men gaat ook terug naar de hometowns om de graven van voorouders te verzorgen.
Mai reisde de afgelopen week 500 kilometer naar haar geboortestreek om daar eer te betonen aan haar overleden ouders en te bidden bij hun graf.
Het eten dat nu staat uitgestald mag overigens straks gewoon door ons worden gegeten.
Het is niet zo dat hetgeen voor Boeddha bedoeld is, dan niet door mensen mag worden opgegeten.
Het zal ons vast extra goed smaken!
-
10 Februari 2010 - 10:15
Hedwigis:
Ha Hanny,hier lopen de temperaturen helemaal nog niet op. Het nieuwe jaar is al weer 1 maand oud en het carnaval staat bij sommige echt vooraan te dringen. Onze voorjaarsvakantie komt er ook weer aan.
Groeten uit een alweer besneeuwd Alphen
Hedwigis -
10 Februari 2010 - 10:25
Marc:
Veel plezier in Hoi An, de komende dagen! -
10 Februari 2010 - 10:33
Ilone:
In Zutphen is het gelukkig droog, maar ook wel koud. Weer met veel genoegen je verslag gelezen en filmpjes en foto's gezien.
Bijzonder zoals ze daar dan het eten buiten zetten voor Boeddha. Had zoiets wel eens eerder gezien in documentaires uit gebieden in het verre Oosten.
En de voorouderverering, ook; 't is echt een afsluiting van het oude jaar dus en dan het nieuwe jaar in met een schone lei. Of gedaan wat je moest doen(??)
Bijzonder als je die dingen allemaal van nabij mag meemaken. En leuk dat jullie dadelijk mogen eten wat Boeddha heeft overgelaten. Fijne dag nog en veel plezier in Hoi An -
10 Februari 2010 - 11:19
Til:
Nogmaals:een heel Gelukkig Nieuwjaar! Bedankt voor je boeiende verslag,foto's en video's! Zoals Hedwigis al schreef...we zitten hier weer in de sneeuw. Ja, bij jou gaat het nu weer warmer worden.Ik vond dit toen de lekkerste periode! Ik wens je een fijne fietstocht en ik hoop dat je tegen gezellige mensen aanloopt [opfietst!].Geweldig, om al die Vietnamese gebruiken zo van dichtbij mee te maken. Gaan er nu veel kinderen naar huis?Veel plezier, liefs, Til. -
10 Februari 2010 - 12:15
Nathalie:
gelukkig nieuwjaar!! special zo'n absoluut andere jaartelling en ritme!!
-
10 Februari 2010 - 19:27
Ingrid:
Hoi Hanny,
Leuk zo'n nieuwjaarsfeest.
Heerlijk hoor zo'n rustig plekje met bloemen en kruiden. Wat een oase van rust als je daarna de brommers weer hoort knetteren :-) -
10 Februari 2010 - 20:18
Koos :
Eg leuk verhaal, Hannny, met een goed gevonden titel. Ik denk nog veel aan onze tijd in Vietnam en heb zelfs wat heimwee!
Er komen weer nieuwe films jouw kant uit.
Ook groeten van Marlies -
10 Februari 2010 - 21:58
Carie:
Ja, wrijf het ons maar in, 25 graden! Hier zitten we aan de min 4, en hebben we weer een nieuw laagje wit op het land. ik vind het nog steeds prachtig, maar op de radio hoorde ik al andere geluiden. ze hadden de reacties van de mensen op de sneeuw vergeleken met december 2009, toen de eerste sneeuw viel... Toen was het nog fantastisch! Nu zijn eer veel mensen die witte rommel beu en verlangt men naar de lente! hoor ik toch weer niet bij die groep....
niet botsen met je fiets he, tegen al die leuke mensen aan. ik hoop dat je leuke ontmoetingen hebt, zodat je volgende verhaal weer met 'teteretet..... ' begint!
liee groeten, carie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
