Kip

Gisterochtend vroeg ging ik met Mai naar de markt. Omdat Aike en Nhung zouden komen lunchen, wilde ik natuurlijk graag mijn beste beentje voorzetten. Ik had besloten om een lekkere visschotel te maken en Mai wilde wel helpen. Dus eerst op de markt wat mooie vis uitzoeken. Laat dat maar aan Mai over! Ze wees me een paar vissen aan in een grote bak, met allemaal nog levende vissen. Ze zagen er goed uit, dus ik knikte. De vissen werden eruit gehaald, in een plastic zak gedaan en vervolgens werd er met een soort korte knuppel een flinke mep op gegeven. Ik moest even slikken. De zak bewoog niet meer. Meestal gaat dat proces aan je voorbij. Bij het kopen van diepvriesvisfiletjes is er ook een moment geweest dat de vis het leven liet, maar daar ben je je dan niet zo van bewust.
Afijn, het werd een heerlijke visschotel en ook de andere gerechten vielen in de smaak.
Ik was heel benieuwd naar de verhalen van Aike en Nhung die op vakantie in Nederland waren geweest. Hoe ervaart een Vietnamese jonge vrouw Nederland? Dat wilde ik graag weten en we hebben daar uitgebreid over kunnen praten.
Vandaag was het bij de familie Duc/Mai heel druk. Ze hadden veel mensen op bezoek en in de keuken zag ik 2 eenden liggen en het nodige aan vlees.
Omdat ik zelf ook aan het kokkerellen was hoorde ik wel wat bedrijvigheid in de tuin, maar zag niet wat er gaande was. Toen mijn potje gekookt was en ik op mijn terras aan de lunch ging, zag ik dat er een kip in de tuin was. De zonen Phu en Tho hadden een stuk gaas rond gebogen, er een stuk golfplaat op gelegd en een bezemsteel door het gaas gestoken als stok voor de kip. Zo was er een mini kippenhokje ontstaan met een diameter van zo’n 70 cm. Ik begreep dat de kip een geschenk was van de mensen die op bezoek waren gekomen. Naast het geïmproviseerde kippenhokje lag nog het stuk touw waarmee de poten van de kip bij elkaar waren gebonden.
Ik keek naar de kip en wist dat dit zijn laatste verblijfplaats zou worden. Morgen of overmorgen zou Tho komen, de kip zijn nek omdraaien (Mai durft dat niet zelf) en ik zou even laten horen hoe op het hakblok de kip in stukken wordt gehakt. Een paar uur later zal Mai vragen of ik zin heb in een kopje kippensoep. En ik zal beleefd weigeren. Het is hypocriet, maar ik kan die kip niet eten, die ik eerst nog heb zien rondscharrelen in zijn kleine ronde hokje, zijn dodencel als het ware.
Dus onder het eten kijk ik naar die kip en heb met hem (haar) te doen. Hij beweegt driftig met zijn vleugels en dan zie ik tot mijn verbazing dat er één kip opstaat en de ander blijft liggen. Ze zijn dus met zijn tweeën in dat kleine hokje. Kunnen ze elkaar tot steun zijn in hun laatste uurtjes.

Ik schreef het al eerder en toonde ook de foto’s. Dieren hebben het hier heel slecht. Op de markt kijk je je ogen uit. De tientallen eenden, hun poten vastgebonden. De kippen met 10 of meer in een mand. De naar adem happende vissen. Het aanbod aan vlees en vis is enorm. Dat kan je dan misschien ook weer zien als een teken van welvaart. Ik zie hier geen uitgehongerde mensen of bedelaars die wegteren.
Maar tegelijk weet ik ook dat er nog heel veel mensen van een minimum inkomen moeten rondkomen. De salarissen zijn laag en er heerst grote werkloosheid. Overdag zitten de terrassen stampvol met jonge mannen. Koffiedrinkend, kaartend, rokend. Waar die van leven? Ik heb geen idee. Er is nog zoveel dat ik niet weet. Bijvoorbeeld of men recht heeft op een uitkering bij werkloosheid. In Vietnam gaan de vrouwen met pensioen als ze 55 jaar zijn en de mannen met 60 jaar. Maar wie dan in hun onderhoud voorziet is me nog niet duidelijk. Een discussie zoals die in Nederland momenteel gevoerd wordt, over het verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd, heb ik hier nog niet gehoord.
In mijn vorige reisverslag maakte ik melding van de hoosbuien die het openbare leven ontwrichtten. Na een volle week regen, werd het van de één op de andere dag weer droog. De temperatuur kroop weer omhoog en we hebben alweer dagenlang temperaturen van meer dan 30 graden. Terwijl morgen in Nederland de herfst begint, lijkt hier aan de zomer nog geen einde te komen.